11 czerwca w obecności Konferencji Episkopatu Polski w krakowskiej bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa zostanie odnowiony po stu latach akt poświęcenia Polski Najświętszemu Sercu
Ceremonii, która odbywać się będzie w uroczystość Najświętszego Serca Jezusowego, przewodniczyć będzie abp Stanisław Gądecki, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski. Z tej okazji episkopat przygotował specjalny list, który wraz z aktem poświęcenia zostanie odczytany we wszystkich polskich parafiach.
BYLIŚMY W AWANGARDZIE
Bez wątpienia możemy uważać się za prekursorów kultu Najświętszego Serca Jezusa. Zanim francuskiej wizytce św. Małgorzacie Marii Alacoque Pan Jezus objawił (1673-1675) swoje tajemnice, zanim jej spowiednik jezuita św. Klaudiusz de la Colombiere usłyszał wezwanie, że wraz z nią Towarzystwo Jezusowe ma szerzyć Jego kult, polski jezuita Kasper Drużbicki napisał pierwszy na świecie modlitewnik z pięknymi litaniami i rozmyślaniami o Sercu Jezusa „Cel serc Serce Jezusa”.
W roku 1765, gdy papież oficjalnie uznał kult Najświętszego Serca Jezusa, dzięki zabiegom między innymi polskich biskupów i królów, dla Królestwa Polskiego ustanowił też liturgiczne Święto Serca Bożego – było to prawie sto lat wcześniej, nim zaczęło ono obowiązywać w całym Kościele.
– W odkrywaniu istoty Kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa ciągle jesteśmy w drodze – mówi o. Robert Więcek SJ, dyrektor Krajowego Sekretariatu Apostolstwa Modlitwy i Bazyliki NSPJ w Krakowie. – Formy tego kultu znamy doskonale: nabożeństwo czerwcowe, Godzina Święta, litania, pierwsze piątki miesiąca i tych dziewięć, które są pełną miłosierdzia obietnicą, że nawet największy grzesznik, jeśli je z wiarą odprawi, nie umrze bez pojednania z Bogiem; na zakończenie oktawy Bożego Ciała mamy uroczystość Serca Bożego. Ale wszystko, co w nim najważniejsze, zaczyna się od osobistego poświęcenia się Sercu Jezusa – podkreśla o. Więcek.
CUD ROZMNOŻENIA
Sekretariat Apostolstwa Modlitwy od 150 lat znajduje się przy ul. Kopernika w Krakowie. To tu jezuici wybudowali w 1870 r. niewielką kaplicę pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa. Przy niej ks. Stanisław Stojałowski założył pierwsze w Polsce Stowarzyszenie Apostolstwa Modlitwy i jego sekretariat. Stowarzyszenie przed II wojną światową miało 750 tys. członków! Ks. Stojałowski zaczął także wydawać pierwszy polski miesięcznik katolicki „Posłaniec Serca Jezusowego”, który szybko osiągnął nakład 150 tys. egzemplarzy i ukazywał się aż do 2018 r.
Po tym, jak papież Leon XIII w 1899 r. oddał Kościół powszechny i cały rodzaj ludzki pod opiekę Najświętszego Serca Pana Jezusa, jezuici postanowili w miejscu ciasnej kapliczki „wznieść nową świątynię, która byłaby godnym wyrazem naszej czci do Boskiego Serca i zarazem przyczyniła się do jak największego rozwoju tego nabożeństwa po całym świecie” i była miejscem modlitwy o odzyskanie przez Polskę niepodległości.
Budowę rozpoczęto w 1909 r., zakończono w 1921 – już w wolnej Polsce. To było ogromne przedsięwzięcie, które udało się dzięki wsparciu dziesiątek tysięcy ofiarodawców. W archiwum zakonnym zachowało się osiem ksiąg z ich nazwiskami. Pochodzili z Galicji, Królestwa Polskiego, Śląska, Księstwa Poznańskiego i z USA. W oknach kościoła umieszczono mozaikowe herby miast, które najhojniej wsparły budowę, wśród nich były Stanisławów, Toruń, Przemyśl, Lwów, Poznań, Sandomierz, Warszawa, Gdańsk i Wilno.