Gdy o tak późnej godzinie mojego życia spoglądam wstecz na dekady, przez które wędrowałem, widzę przede wszystkim, jak wiele mam powodów do wdzięczności.
fot. Oliver-Bonjoch | praca własna | CC BY-SA 3.0 | linkDziękuję nade wszystko samemu Bogu, dawcy wszystkich dobrych darów, który obdarzył mnie życiem i przeprowadził przez różnorodne zamęty; który zawsze mnie podnosił, gdy zaczynałem się osuwać, który zawsze na nowo dawał mi światło swojego oblicza. Z perspektywy czasu widzę i rozumiem, że nawet ciemne i uciążliwe fragmenty tej drogi służyły mojemu zbawieniu i że właśnie w nich prowadził mnie dobrze.
Dziękuję moim rodzicom, którzy dali mi życie w trudnych czasach i za cenę wielkich wyrzeczeń swoją miłością przygotowali mi wspaniałe gniazdo, które do dziś jaśnieje przez wszystkie moje dni jako jasne światło. Przenikliwa wiara mojego ojca nauczyła nas dzieci wierzyć i stała mocno jako przewodnik pośród wszystkich moich osiągnięć naukowych. Serdeczna pobożność i wielka życzliwość mojej matki pozostają dziedzictwem, za które nie mogę jej wystarczająco podziękować. Moja siostra służyła mi bezinteresownie i pełna życzliwej troski przez dziesiątki lat. Mój brat zawsze torował mi drogę jasnością swoich sądów, mocną stanowczością i pogodą ducha. Bez tego jego stałego poprzedzania mnie i towarzyszenia nie byłbym w stanie znaleźć właściwej drogi.
Z głębi serca dziękuję Bogu za wielu przyjaciół, mężczyzn i kobiet, których zawsze stawiał u mojego boku; za współpracowników na wszystkich etapach mojej drogi; za nauczycieli i uczniów, których mi dał. Z wdzięcznością powierzam ich wszystkich Jego dobroci. I chciałbym podziękować Panu za mój piękny dom u bawarskiego podnóża Alp, w którym mogłem raz po raz oglądać blask samego Stwórcy. Dziękuję mieszkańcom mojej ojczyzny, że pozwolili mi wielokrotnie doświadczać piękna wiary. Modlę się, aby nasz kraj pozostał krajem wiary, i proszę was, drodzy rodacy, abyście nie dali się odwieść od waszej wiary. Wreszcie dziękuję Bogu za całe piękno, którego mogłem doświadczyć na różnych etapach mojej drogi, ale szczególnie w Rzymie i we Włoszech, które stały się moim drugim domem.
Wszystkich, których w jakiś sposób skrzywdziłem, proszę o wybaczenie z całego serca.
To, co powiedziałem wcześniej o moich rodakach, mówię teraz do wszystkich, którym została powierzona moja posługa w Kościele: Trwajcie mocno w wierze! Nie dajcie się zmylić! Często wydaje się, że nauka – z jednej strony nauki przyrodnicze, z drugiej badania historyczne (zwłaszcza egzegeza Pisma Świętego) – ma do zaoferowania niepodważalne spostrzeżenia, które są sprzeczne z wiarą katolicką. Byłem z daleka świadkiem zmian w naukach przyrodniczych i widziałem, jak rozpływały się pozorne pewniki sprzeczne z wiarą, okazywały się nie nauką, lecz interpretacjami filozoficznymi tylko pozornie należącymi do nauki – tak jak wiara, oczywiście w dialogu z naukami przyrodniczymi, uczyła się lepiej rozumieć granice zakresu swoich twierdzeń, a tym samym swoją rzeczywistą naturę. Od sześćdziesięciu lat towarzyszę drodze teologii, zwłaszcza biblistyki, i widziałem, jak wraz ze zmieniającymi się pokoleniami upadają pozornie niewzruszone tezy, które okazywały się jedynie hipotezami: pokolenie liberałów (Harnack, Jülicher itd.), pokolenie egzystencjalistów (Bultmann itd.), pokolenie marksistów. Widziałem i widzę, jak z plątaniny hipotez wyłoniła się i na nowo wyłania racjonalność wiary. Jezus Chrystus jest naprawdę Drogą, Prawdą i Życiem – a Kościół, przy wszystkich swoich niedoskonałościach, jest naprawdę Jego Ciałem.
Na koniec pokornie proszę: módlcie się za mnie, aby Pan przyjął mnie do wiecznych mieszkań, mimo wszystkich moich grzechów i braków. Wszystkim powierzonym mi osobom, dzień po dniu płynie moja serdeczna modlitwa.
Benedictus PP XVI
KILKA WAŻNYCH DAT Z ŻYCIA JOSEPHA RATZINGERA / BENEDYKTA XVI
16 kwietnia 1927 r. – Joseph Ratzinger przychodzi na świat w Marktl am Inn w Bawarii.
29 czerwca 1951 r. – otrzymuje święcenia kapłańskie.
1953–1957 – zdobywa stopień doktora, a następnie habilitację z teologii.
1962–1965 – w czasie Soboru Watykańskiego II jest teologicznym doradcą kard. Josepha Fringsa.
25 marca 1977 r. – Paweł VI mianuje ks. J. Ratzingera arcybiskupem Monachium i Fryzyngi. Jego zawołaniem biskupim są słowa: „Współpracownicy prawdy”.
25 listopada 1981 r. – Jan Paweł II powołuje go na prefekta Kongregacji Nauki Wiary.
30 listopada 2002 r. – zostaje dziekanem Kolegium Kardynalskiego.
19 kwietnia 2005 r. – wybrany w czasie konklawe na 265. papieża, przybiera imię Benedykt XVI.
18–21 sierpnia 2005 r. – odbywa pierwszą zagraniczną pielgrzymkę, do Kolonii, z okazji Światowych Dni Młodzieży.
25–28 maja 2006 r. – pielgrzymuje do Polski.
15–20 lipca 2008 r. – bierze udział w Światowych Dniach Młodzieży w Sydney.
1 maja 2011 r. – beatyfikuje Jana Pawła II.
16–21 sierpnia 2011 r. – bierze udział w Światowych Dniach Młodzieży w Madrycie.
23–28 marca 2012 r. – przebywa z wizytą apostolską w Meksyku i na Kubie.
12 października 2012 r. – ogłasza rozpoczęcie Roku Wiary, który potrwa do 24 listopada 2013 r.
11 lutego 2013 r. – Benedykt XVI ogłasza, że rezygnuje z posługi biskupa Rzymu i następcy św. Piotra i że zakończenie jego pontyfikatu nastąpi 28 lutego o godz. 20.00.
18–22 czerwca 2020 r. – odwiedza rodzinną Bawarię. Spotyka się z chorym bratem ks. Georgiem Ratzingerem.
31 grudnia 2022 r. – papież senior Benedykt XVI o godz. 9.34 umiera w klasztorze Mater ecclesiae w Watykanie.
5 stycznia 2023 r. – odbywa się pogrzeb papieża seniora na placu św. Piotra w Rzymie z udziałem papieża Franciszka.