Apel rzeszowski

Żyć naprawdę – wyjść ze świata pozorów, udawania, słów niepociągających żadnych następstw – to sprawa ważna zarówno dla poszczególnych ludzi, jak i dla całych narodów. Brakom – czy tym bardziej złu – w życiu narodowym trzeba przeciwstawiać się naprawdę. Tak długo, aż nastąpi rzeczywista zmiana na lepsze. To w istocie jest przedmiotem politycznej odpowiedzialności – polityków, liderów opinii, wyborców.

W czasach komunistycznej tyranii znane było zjawisko „opozycji koncesjonowanej”. Działacze tego rodzaju „opozycji” mogli na przykład opowiadać o wartościach demokracji, ale nie o tym, że jej po prostu nie ma. Mogli mówić o wyznawanych „wartościach” – byle nie odnosić się do faktów zniewolenia narodu w komunistycznym państwie.

Dwudziestu siedmiu intelektualistów i lekarzy, działaczy społecznych i polityków różnych partii ogłosiło Apel Rzeszowski o usunięcie z polskich aptek środków wczesnoporonnych, czyli po prostu poronnych. Umieszczanie tych preparatów – za zgodą władz, konkretnie podlegającego premierowi Urzędu Rejestracji leków – na liście środków udostępnianych w polskich aptekach to oczywiste łamanie prawa o ochronie życia. Prawa wychwalanego jako ów „idealny kompromis” nawet w programie rządzącej dziś Platformy Obywatelskiej: „prawo winno ochraniać życie ludzkie, tak jak czyni to obowiązujące dziś w Polsce ustawodawstwo”. Sygnatariusze Apelu Rzeszowskiego mówią władzy „sprawdzam”, mówią w odniesieniu do konkretnej sprawy i konkretnie niszczonego ludzkiego życia. I na tym konkrecie polega wartość tego wystąpienia – bo obrona zasad też musi być konkretna.

Marek Jurek Idziemy nr 32 (361), 5 sierpnia 2012 r.