Z niewielkich kwot rodzą się wielkie dzieła. Jak co roku możemy wspierać ubogich, chorych, potrzebujących bez uszczuplania nawet o złotówkę swoich domowych budżetów.
Obszary biedy rosną na świecie, ale też w Polsce wzrasta liczba ludzi żyjących w niedostatku. Co roku z podatków, które mamy zapłacić państwu, 1,5 proc. możemy przekazać na dowolnie wybraną organizację pożytku publicznego. Wystarczy w zeznaniu podatkowym wpisać jej numer KRS, który znajdziemy na stronie internetowej danej organizacji. Bez jej wskazania 1,5 proc. podatku trafi do budżetu państwa.
Caritas Polska, największa organizacja charytatywna w Polsce i marka wypracowana przez lata, w ubiegłym roku z 1,5 proc. zebrała ponad 3,8 mln zł. Fundusze zostały przeznaczone m.in. na potrzeby chorych w hospicjach, starszych osób w zakładach opieki leczniczej, wsparcie osób w kryzysie bezdomności czy powodzian. Pomoc trafiła do prawie 5 tys. pacjentów w placówkach opieki długoterminowej, w 40 ośrodkach w 14 diecezjach m.in. na zakup sprzętu medycznego, leków, paliwa na dojazd do domów pacjentów. Udało się zakupić specjalistyczny sprzęt dla 113 domów pomocy społecznej. Przekazano też ok. 90 urządzeń kuchennych do rozdrabniania produktów spożywczych, 80 wysokiej klasy materacy przeciwodleżynowych i 70 koncentratorów tlenu. Ponad milion złotych przeznaczono na modernizację trzech ośrodków: DPS-u, ośrodka wypoczynkowo-rehabilitacyjnego i aktywizującego w kryzysie bezdomności.
1,5 proc. wsparło także wakacyjną akcję Caritas – zajęcia animacyjne dla dzieci ze świetlic opiekuńczo-wychowawczych. Z ośrodka Dom Mocarzy 20 podopiecznych z opiekunami mogło pojechać na wakacje. To nie wszystkie akcje Caritas Polska sfinansowane z 1,5 proc. podatku.
OD POCZĘCIA DO STAROŚCI
Pomoc na każdym etapie życia człowieka wiele organizacji realizuje dzięki środkom pozyskanym z 1,5 proc. Działająca w Łodzi Fundacja Służby Rodzinie „Nadzieja” wspiera funkcjonowanie Domu Samotnej Matki im. Stanisławy Leszczyńskiej w tymże mieście. – Naszym podstawowym zadaniem jest pomoc mamom w ciąży i tym z malutkimi dziećmi, znajdującym się w sytuacji kryzysowej. Oprócz tego szeroko wspieramy rodziny, które są w trudnych sytuacjach, dzieci ze świetlicy środowiskowej i Archidiecezjalny Ośrodek Adopcyjny w Łodzi, pomagający małżeństwom borykającym się z niepłodnością. Prowadzimy różnego rodzaju warsztaty wychowawcze, konferencje służące małżeństwu i rodzinie, podnoszące ich wiedzę, kompetencje oraz umiejętności i przyczyniające się do dobrej kondycji małżeństwa i rodziny – mówi ks. Robert Jaśpiński, dyrektor Fundacji Służby Rodzinie „Nadzieja”.
W ubiegłym roku ze świetlicy środowiskowej skorzystało 45 dzieci, z warsztatów wychowawczych – 76 rodziców, z pomocy Domu Samotnej Matki – 47 mam i 67 dzieci. W ośrodku adopcyjnym 44 rodziny przeszły procedurę adopcyjną, a 32 dzieci znalazło w nich dom. – Z wpływów w ramach 1,5 proc. w ubiegłym roku udało się wyremontować w Domu Samotnej Matki osiem pokoi i cztery łazienki. Podobnie było rok wcześniej – cykl remontów rozłożony był na trzy lata. W tym roku planujemy zakup nowego, trwałego placu zabaw dla dzieci przy Domu Samotnej Matki w Łodzi. To spory wydatek, rzędu kilkudziesięciu tysięcy złotych – planuje ks. Jaśpiński.
Osobom terminalnie chorym, by mogły ostatni okres życia spędzić wśród najbliższych w swoich domach, pomaga Otwockie Towarzystwo Opieki Paliatywnej, prowadzące Hospicjum Domowe „Empatia”. – Mamy obecnie pod opieką 160 pacjentów z terenu powiatu otwockiego, garwolińskiego i mińskiego. To chorzy z nowotworami, odleżynami czy niewydolnością oddechową, do których dwa razy w tygodniu dojeżdżają pielęgniarki i dwa razy w miesiącu lekarze, a jeśli trzeba, to częściej – mówi Magdalena Książek, przedstawicielka Towarzystwa. – Z 1,5 proc. finansujemy sprzęt, który wypożyczamy nieodpłatnie: łóżka, koncentratory tlenu, wózki, materace przeciwodleżynowe, balkoniki, chodziki, kule. Bez tego pacjenci musieliby płacić za sprzęt w innych wypożyczalniach na terenie powiatu. Używanie samego tylko łóżka ortopedycznego przez trzy miesiące to duży wydatek. My z 1,5 proc. naprawiamy sprzęt albo kupujemy nowy – dodaje.
MISJE I EWANGELIZACJA
Nie każdy może wyjechać na misje do odległych krajów świata, ale każdy może być misjonarzem przez dar serca, jakim jest przekazanie na ich rzecz 1,5 proc. Salezjańska Fundacja Misyjna Don Bosco wspiera nie tylko misje prowadzone przez salezjanów. – Zgodnie z naszym salezjańskim charyzmatem wspieramy te inicjatywy, które służą rozwojowi i wychowaniu dzieci i młodzieży – mówi ks. Adam Wtulich SDB, prezes Fundacji. – Są to programy wychodzenia dzieci z analfabetyzmu, prowadzenia domów pomocy dla dzieci i młodzieży. Pomagamy w różnych częściach świata, a najwięcej projektów prowadzonych jest obecnie w krajach Afryki. W Etiopii trwa budowa szkoły, pomoc płynie do dzieci i młodzieży na Madagaskarze. Realizujemy też projekty w Angoli, w Sudanie Południowym, Kenii, Zambii i Ghanie – wylicza ks. Wtulich.
Można też wesprzeć misje prowadzone przez zgromadzenie sercanek. – 1,5 proc. otworzyło nam możliwość niesienia pomocy jednemu z sierocińców, który objęliśmy projektem Adopcji Miłości – mówi Marta Czajka z Sekretariatu Misji Zagranicznych Księży Sercanów. To sierociniec w górskiej Cochabambie w Boliwii, w którym mieszka blisko 70 dziewczynek, sierot lub półsierot, w wieku 4–24 lat. Pracują tu tylko trzy siostry sercanki, a dyrektorką jest Polka, s. Anna Kurysz.
Placówka istnieje od 30 lat i utrzymuje się wyłącznie z ofiar darczyńców. – Nigdy nie była finansowana przez państwo czy samorząd lokalny. Z tego powodu sytuacja była dramatyczna, dom nie ma centralnego ogrzewania, a do niedawna nie było też stałego dostępu do wody pitnej. Od dwóch lat wspieramy sierociniec. Dzięki naszym darczyńcom udało się wykopać studnię, naprawić ścianę nośną budynku, która pękła w wyniku trzęsienia ziemi. W ubiegłym roku zbudowaliśmy boisko i spełniło się marzenie wychowanek, które nie miały przestrzeni do zabawy – mówi Marta Czajka.
PRZYSZŁOŚĆ KOŚCIOŁA
Młodzi ludzie są przyszłością Kościoła – wskazywał Jan Paweł II. Od 25 lat Fundacja Dzieło Nowego Tysiąclecia daje szansę kształcenia się zdolnej młodzieży z niezamożnych rodzin. – Fundacja wspiera ją na dwóch poziomach: przez stypendium, dzięki któremu może się kształcić, rozwijać talenty i pasje, oraz przez formację w duchu nauczania św. Jana Pawła II. Rozwój duchowy stypendyści realizują m.in. podczas obozów wakacyjnych – mówi Paulina Worożbit, przedstawicielka FDNT. – Pieniądze, które co roku otrzymujemy w trakcie kampanii 1,5 proc., w całości zasilają fundusz stypendialny i pozwalają zrealizować wiele potrzeb stypendystów, zwłaszcza tych edukacyjnych. Zbieramy na bilety miesięczne, aby stypendyści mogli dojeżdżać do szkoły, na opłacenie bursy, akademika czy stancji, aby mogli mieszkać w mieście, gdzie się uczą, na jedzenie, buty i odzież, na podręczniki i fachową literaturę, na stetoskopy i kitle dla przyszłych lekarzy, przyrządy miernicze dla przyszłych geodetów, na dodatkowe kursy, aby rozwijali swoje zainteresowania i umiejętności – wylicza Paulina Worożbit.
„Możemy wybudować wiele kościołów. Ale jeśli nie będziemy mieli własnych mediów, te kościoły będą puste” – dewizę św. Maksymiliana Kolbego przypomina dyrektor Fundacji Radia Niepokalanów o. Robert Serafinowski OFM. Obok licznych tytułów prasy katolickiej o. Maksymilian powołał do istnienia Radio Niepokalanów. W tym roku obchodzi ono 30-lecie reaktywacji po przerwie spowodowanej wojną i okresem komunizmu. – Nasza fundacja wspiera radio. Środki finansowe przekazywane są na realizację audycji i modernizację sprzętu. Radio realizuje szereg różnych audycji religijnych czy tych promujących zdrowie, kulturę i sztukę. Nasi słuchacze co dnia mają stałe punkty modlitewne, poczynając od porannych godzinek, a kończąc na apelu jasnogórskim – mówi franciszkanin.
Bez daru naszych serc wiele z tych dzieł nie mogłoby istnieć.
Co? Gdzie? Kiedy?
