Komentarze do czytań - Poniedziałek - Uroczystość św. Wojciecha, biskupa i męczennika, Głównego Patrona Polski

komentarze Bractwa Słowa Bożego,
autor: Damian Jakubowski

Pierwsze czytanie: Dz 1, 3-8

Ten fragment Dziejów Apostolskich jest kluczowy dla zrozumienia misji apostołów i początków Kościoła. Opisuje on ostatnie chwile Jezusa z uczniami przed Jego wniebowstąpieniem. Przez 40 dni po zmartwychwstaniu ukazywał się On apostołom, nauczając ich o Królestwie Bożym i przygotowując do przyszłej ich misji. Kluczowym jest werset, w którym Jezus obiecuje, że po zesłaniu Ducha Świętego apostołowie uzyskają stosowną Jego moc i będą świadkami chrystusowymi, aż „po krańce ziemi”. To program misyjny Kościoła, uniwersalny i dla każdego człowieka.

Czy Jezus był należycie rozumiany przez apostołów? Wydaje się, że nie. Oni raczej przedkładali ziemskie oczekiwania, tu przywrócenie królestwa Izraela, ponad nieznane im życie wieczne w Królestwie Bożym. Reakcja Jezusa na takie ich pojmowanie jest, jak na Jego łagodność, dość szorstka, stanowcza i dyscyplinująca. Jednocześnie ukazująca, jak bardzo Syn realizuje wolę Ojca.

Nam, chrześcijanom, ten fragment przypomina o znaczeniu w naszym życiu Ducha Świętego. Jest również wezwaniem do świadczenia o Jezusie w każdym miejscu i czasie. Podkreśla także, że misja Kościoła ma charakter uniwersalny i swoim zasięgiem obejmuje cały świat.

Psalm responsoryjny: Ps 126 (125),1b-2b.2c-3.4-5.6

Psalm 126 powstał prawdopodobnie w okresie powrotu Izraelitów z niewoli babilońskiej. Należy do zbioru pieśni pielgrzymów, śpiewanych podczas pielgrzymek do Jerozolimy. Opisuje radość z powrotu z niewoli, który postrzegany jest jako dzieło Boga.

Psalm ma dzisiaj uniwersalne znaczenie dla każdego chrześcijanina. Przypomina nam o Bożej wierności i mocy, które oddziaływają także w naszym życiu. Zachęca do wyrażania wdzięczności za Boże błogosławieństwo oraz do ufności w Jego opiekę. Daje nadzieję w trudnych momentach życia, bo Bóg zawsze może odwrócić nasz los i przemienić smutek w radość. On nigdy nas nie porzuca i nawet w opresyjnych sytuacjach przychodzi z pomocą. Tak jak lud Izraela spodziewał się od Boga cudu i go dostąpił, tak i Ty możesz go doświadczyć w swoim życiu.

Drugie czytanie: Flp 1, 20c-30

Czytamy dziś wzruszający, pełen radości i zachęty, list św. Pawła Apostoła skierowany do chrześcijan w Filippi, pierwszej europejskiej wspólnoty chrześcijańskiej założonej przez Pawła. Ukazuje głębię jego wiary i pragnienie uwielbienia we wszystkim Jezusa. Paweł dzieli się z Filipianami swoimi przemyśleniami na temat życia, śmierci i służby Chrystusowi. Dla niego osobiście życie i śmierć są podporządkowane chwale Jezusa. Stwierdzenie „…żyć – to Chrystus, umrzeć – to zysk” ukazuje głębokie przekonanie apostoła, iż centrum jego życia wypełnia Jezus Chrystus. Śmierć traktuje jako zysk, bo prowadzi ona wprost do pełniejszego zjednoczenia z Panem. Paweł, wzywając Filipian, by prowadzili życie godne Ewangelii Chrystusa, istotnie podkreśla znaczenie jedności i wspólnej walki o wiarę.

Ten fragment Listu warto odnieść także do nas samych. Przypomina nam bowiem, że nasze życie powinno być skoncentrowane na Jezusie Chrystusie. Wzywa nas do prezentowania odwagi w obliczu przeciwności i nawołuje do jedności z innymi wierzącymi. Uzmysławia nam także, iż cierpienie może być częścią naszej chrześcijańskiej drogi.

Ewangelia: J 12, 24-26

Ofiara, służba, nagroda – oto głębokie przesłanie tego krótkiego fragmentu Ewangelii według św. Jana. Ziarno pszenicy, które musi obumrzeć, by przynieść obfity plon, to obraz śmierci Jezusa i Jego zmartwychwstania, ofiara, która przyniosła zbawienie światu i z której to my wyrastamy ku życiu wiecznemu. Bezgraniczna służba dla ludzi, aż do śmierci krzyżowej.

Ta metafora może być pewnego rodzaju wzorcem i odnosić się również do każdego chrześcijanina. Aby osiągnąć duchowy wzrost i przynieść owoce, konieczne jest swoiste obumieranie naszych egoistycznych ambicji i pragnień oraz oddanie się służbie Bogu i bliźnim. Nie rzecz w tym, żeby dosłownie odrzucić życie. Powinniśmy go pragnąć, lecz stosować pewną hierarchię wartości. Rezygnując z niektórych przyjemności i nadmiernych dóbr doczesnych warto oddać się służbie Bogu i bliźnim. Szczególny wymiar ma to w trudnych czasach, gdy ciężko jest zachować przykazania Boże. Nagroda jednak za ten krzyż czeka….