Komentarz do czytań - Sobota, 17 maja

Sobota, IV Tydzień Wielkanocny - Dzień powszedni

komentarze Bractwa Słowa Bożego,
autor: s. Ewa Maria od Męki Pańskiej OCD

Pierwsze czytanie: Dz 13, 44-52

W następny szabat (…) zebrało się niemal całe miasto, aby słuchać słowa Bożego. Kiedy wsłuchujemy się w te słowa, może zrodzić się w nas pytanie: po co przychodzimy do domu Bożego? Czy rzeczywiście chcemy słuchać słów Pana? Czy przygotowujemy nasze wnętrze, by nie tylko słuchać ale i usłyszeć to, co Bóg do nas mówi? Opisana reakcja Żydów nasuwa wątpliwość czy prawdziwie chcieli słów Boga. Bo dlaczegoż zrodziła się w nich zazdrość? Czyż nie ze względu na nieoczyszczone motywacje, jakie zaśmiecały ich serca i czyniły je niezdolnymi do przyjęcia tego, co Pan naprawdę chciał im przekazać? A jak jest z naszymi sercami, gdy przychodzimy do świątyni, by słuchać? Czy staramy się zawalczyć o ich czystość, otwartość na Boże przesłanie, jakie przekazuje nam Kościół? Paweł i Barnaba odważnie przeciwstawili się tym, którzy buntowali się przeciw nauce Bożej. Czy mamy odwagę stawić czoła temu, co w nas utrudnia lub wręcz uniemożliwia przyjęcie wezwania, jakie Pan kieruje do nas? Tylko taka postawa odwagi i zdecydowania prowadzi do prawdziwej radości, która ogarnia nas i tych, do których posyła nas Bóg. Czy umiemy otrząsnąć się z niepowodzeń i iść naprzód z radosną świadomością wypełniania woli Bożej? A przecież tylko taka postawa może zapewnić nam i wszystkim wokół nas prawdziwe, bo Boże, szczęście i dodać sił, by pośród przeciwności trwać w Bogu i jego nauce.

Psalm responsoryjny: Ps 98,1bcde.2-3b.3c-4

Psalm responsoryjny jest pieśnią zwycięstwa, hymnem na cześć Boga, który okazuje swoją bliskość całej ziemi. Zbawienie, które Pan objawia, ukazuje przez swoją sprawiedliwość, dobroć i wierność. Ważna jest kolejność wskazana w psalmie. Najpierw zbawienie objawia się przez sprawiedliwość. Psalm łączy ją z poganami – tymi, którzy nie wierzą, nie poznali łaski Boga, jaką pragnie zlać na wszystkich. Stajemy się tacy, ilekroć odchodzimy od Pana przez grzech. Czym zatem jest sprawiedliwość, objawiająca zbawienie zgotowane przez Boga? To wezwanie do nawrócenia, do poznania miłości Zbawiciela. To sprawiedliwość, która zbliża do Zbawcy przez oczyszczającą pokutę. Właśnie to oczyszczenie doprowadza do Pana, do poznania Jego dobroci i wierności dla wierzących. W psalmie reprezentuje ich dom Izraela. Poznanie Bożej dobroci, Jego wierności budzi pragnienie śpiewania radosnej pieśni, którą psalmista nazywa pieśnią nową. W kontekście pierwszego czytania tę nowość dostrzegamy w umiejętności śpiewania nawet pośród ucisków i prześladowań. Taka radość jest trudna do zrozumienia, jeśli żyje w nas stary człowiek, zamknięty tylko na sobie. Nowa pieśń powstaje w sercu nowego człowieka, który dostrzega cuda Pana, który dostrzega zwycięstwo świętego ramienia Pańskiego w życiu swoim i w historii świata. Dlatego może się cieszyć weselić i grać, ogłaszając na wszystkich krańcach ziemi zwycięstwo jedynego, prawdziwego Boga.

Ewangelia: J 14, 7-14

Słyszymy dziś z ust Zbawiciela trudne pytanie. Jezus zadał je wprost Filipowi, ale każdy z nas może w miejsce jego imienia wstawić swoje. I usłyszy: tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Jest to zasadnicze pytanie dla wszystkich naśladowców Chrystusa. Czy znam Go? Czy w ogóle staram się Go poznać? Jak to czynię? Jakże ważne jest to, by poznawać Pana poprzez tę jedyną prawdę, jaką pozostawił nam w swych słowach, prawdę strzeżoną przez Kościół. Prawdę może trudną, nudną, nieatrakcyjną, ale dającą autentyczne poznanie. Tu się okazuje, co dla mnie jest ważne. Zaspokojenie ciekawości, emocje związane z fantastyczną przyszłością, która może nigdy się nie ziści? Szukamy, pragniemy pewności. A przecież cóż bardziej pewnego niż słowa Jezusa? Z nich rodzi się nasza wiara. Jak bardzo zależy Chrystusowi na tym, byśmy wierzyli! Wszystko, co uczynił jako Bóg, jako Syn Człowieczy, zdziałał po to, by ułatwić nam wiarę. Czy potrafię w Bożych dziełach odnajdywać prawdę o Jego miłości, o Jego pragnieniu zjednoczenia nas ze sobą? A właśnie z tego powodu Jezus poniósł okrutną śmierć i zmartwychwstał, by zaświadczyć o niezwyciężonej potędze Ojca i w Nim wszystkich, którzy wierzą.