Czytając nazwy ulic w północnej części prawobrzeżnej Warszawy, widzimy na tabliczkach nazwę dzielnicy: Nowa Praga. Wokół stoją kamienice pamiętające często wiek XIX. Co w nich nowego?

Dzielnica powstała 160 lat temu. Nazwa „Nowa” pozwalała ją odróżnić od istniejącej już wówczas miejskiej zabudowy dawnych osiedli Skaryszew czy Kamion, a także skontrastować z nieistniejącym już miastem Praga, położonym w miejscu dzisiejszego zoo i Parku Praskiego, które zostało ostatecznie zniszczone po klęsce powstania Tadeusza Kościuszki. Piaszczyste nadwiślańskie tereny nie nadawały się do uprawy rolnej i zasiedlenia, pozostawały nieużytkami. Jednak ta stara osada miała swoje lata świetności. W 1648 r. król Władysław IV Waza nadał jej prawa miejskie, a mieszkańcy i właściciele przejęli dużą część handlu od Warszawy lewobrzeżnej i szybko doszli do wielkich fortun. Po wojnach napoleońskich, na początku XIX w. nie było już nawet śladu po czasach prosperity. Jako relikt przeszłości pozostała jedynie kaplica loretańska przy ul. Kościelnej, obecnie Ratuszowej.
ŻMUDZIN W WARSZAWIE
Dopiero w latach 60. XIX w. rozpoczęły się tam istotne zmiany. Ich inicjatorem był Ksawery Konopacki. Pochodził on z terenów dzisiejszej północnej Litwy, w polskiej tradycji nazywanej Żmudzią.
Czytaj dalej w e-wydaniu lub wydaniu drukowanym
Idziemy nr 16 (1012), 20 kwietnia 2025 r.
całość artykułu zostanie opublikowana na stronie po 26 kwietnia 2025