Złoty jubileusz

W niedzielę 17 września wspólnota przeżywała odpust parafialny. Mszę Świętą celebrował kard. Kazimierz Nycz.

– 50 lat to czas wystarczająco długi, by dwa pokolenia – kilkudziesięciu księży, którzy tu pracowali, setki sióstr, które mieszkały w tym domu, i tysiące wiernych – mogły pójść wspólną drogą do Pana Boga. Bo Kościół w swojej najgłębszej istocie jest ludem Bożym, który pielgrzymuje do Ojca i pielgrzymuje razem – mówił kardynał.

Niewielki kościół położony jest przy jednej ze stołecznych arterii. We wnętrzu świątyni wzrok przykuwa figura Chrystusa w ołtarzu głównym, pochodząca z 1929 r. Kościół wpisany jest do rejestru zabytków, a jego dzieje są nierozerwalnie związane z historią domu Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu.

W latach 1924–1936 sukcesywnie budowano dom dla zgromadzenia – z kaplicą, skrzydłem przeznaczonym na szkołę i ogrodem. Przed II wojną światową z kaplicy korzystały nazaretanki oraz uczennice prowadzonej przez zgromadzenie szkoły. W głębi kaplicy znajdowała się żelazna krata, która oddzielała część prywatną od publicznej i była otwierana na czas liturgii. Z czasem zaczęli tam przychodzić i modlić się wierni świeccy. Kratę ostatecznie usunięto w 1963 r. i w tym samym roku, postanowieniem kard. Stefana Wyszyńskiego, przy kaplicy sióstr nazaretanek powstał rektorat z samodzielnym duszpasterstwem. Dziesięć lat później, dekretem prymasa Polski, została erygowana parafia św. Stefana.

Siostry angażują się w posługę w parafii, podejmując funkcje zakrystianki, organistki, kancelistki; odwiedzają też chorych. Wierni zgodnie twierdzą, że ich obecność przenika życie parafii.

– Obecność sióstr nazaretanek ma dla nas ogromne znaczenie. Począwszy od tego, że 50 lat temu użyczyły nam swojej kaplicy i terenu na powstanie domu parafialnego. Charyzmat zgromadzenia akcentuje misję na rzecz rodziny, a szkoła oferuje dziewczętom solidne wychowanie – mówi Anna Hejman, przewodnicząca wspólnoty Żywego Różańca.

– Jest to bliska współpraca, żywo odczuwana przez parafian – dodaje Jolanta Widenka, liderka Legionu Maryi.

W parafii funkcjonuje blisko 20 grup i wspólnot, m.in. służba liturgiczna, Grupa Rodzin, chór, Grupa Modlitwy Jezusowej, Akcja Katolicka, Legion Maryi, Caritas, Odnowa w Duchu Świętym, Domowy Kościół, Parafialna Rada Duszpasterska. Kilka miesięcy temu zawiązała się także wspólnota Akademia Rozwoju Kobiety i Rodziny dla młodych kobiet czynnych zawodowo; matek, które starają się rozeznać charyzmat
kobiecości w dzisiejszym świecie. Zdecydowanie najsilniejsza jest jednak grupa
Żywego Różańca, która gromadzi ponad 100 osób.

– Należę do Żywego Różańca od 2015 r. i jest to dla mnie bardzo ważne miejsce. Modlitwa na różańcu daje siłę do zmagania się z różnymi życiowymi problemami, a wspólnota zapewnia oparcie. Staramy się mieć rozeznanie, co u kogo słychać, pomagamy sobie wzajemnie, szczególnie jako pogotowie modlitewne – zaznacza Anna Hejman.

Legion Maryi działa w parafii od 36 lat. – We wspólnocie poznałam większość moich przyjaciółek. Przyświeca nam wspólny cel: świeckie apostolstwo – mówi Jolanta Widenka.

Gazeta parafialna wydawana jest od niemal 25 lat i zajmuje się nią stały zespół redakcyjny. Jej założycielem był ks. kan. Stanisław Stradomski.

Warto dodać, że teren parafii w czasie II wojny światowej stał się miejscem wielu ciekawych wydarzeń. W gmachu domu odbywały się tajne wykłady. Przez pewien czas funkcjonował tu Szpital Ujazdowski, przebywały oddziały powstańcze, a w okolicy toczyły się liczne walki. Na pierwszym piętrze skrzydła internackiego zginął 16-letni Marian Zimnicki z pułku AK „Baszta”. Na terenie parafii znajduje się ulica Hołówki, przy której mieszkał Krzysztof Kamil Baczyński i stąd wyruszył do powstania. Z kolei przy ul. Czerniakowskiej 42 uwagę zwraca przeniesiona tu podczas renowacji kapliczka maryjna z napisem: „Matko opiekuj się nami. 27 września 1942 r., R. Adamska”. Jest ona wotum matki za ocalenie synów z wojennej pożogi.