Z Bogiem przez życie

Rozpoczynając fascynującą przygodę z Bogiem, człowiek zostaje ochrzczony „W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”. Poszczególnym obrzędom sakramentalnym towarzyszy, niczym pieczęć, Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty. Natomiast w przejściu z tego świata do wieczności konającego umacnia pełna nadziei modlitwa: „Duszo chrześcijańska, zejdź z tego świata w imię Boga Ojca wszechmogącego, który cię stworzył; w imię Jezusa Chrystusa, Syna Boga żywego, który za ciebie cierpiał; w imię Ducha Świętego, który na ciebie zstąpił”.

Choć Bóg jest tak blisko, choć Jego drogi krzyżują się z drogami człowieka, tajemnicą pozostaje Jego natura. Prawda o Trójcy Świętej pozostaje dla człowieka niedostępna. Nie da się jej zgłębić intelektualnie, ale można się nią zachwycić, można jej zasmakować, można jej doświadczyć sercem. Nigdy w pełni, zawsze tylko częściowo.

Bóg pragnie, aby człowiek rozkochał się w Nim i tą miłością dzielił się z innymi. To pragnienie potwierdzał przez swoich wysłańców, a w pełni objawił przez swojego Syna Jezusa Chrystusa. Poznać Jezusa, odkryć w Nim Zbawiciela świata, zgłębiać Jego naukę – oto zadanie dla ludzi wierzących. Jezus dziś nas zapewnia: „Oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata”. Pozostaje z nami nie sam, ale w mocy Ducha Świętego i jedności z Ojcem. Pozostaje w Kościele, we wspólnocie, w sakramentach świętych, w bliźnich, w świecie stworzonym. Pozostaje z nami i głośno woła: „Poznaj dzisiaj i rozważ w swym sercu, że Pan jest Bogiem, a na niebie wysoko i na ziemi nisko nie ma innego. Strzeż Jego praw i nakazów, które ja dziś polecam tobie pełnić; by dobrze ci się wiodło i twym synom po tobie; byś przedłużył swe dni na ziemi, którą na zawsze daje ci Pan, Bóg twój”.

Chrystus objawia, że nie tylko On, ale sama Najświętsza Trójca zamieszka w duszach tych, którzy Go kochają. „Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać” (J 14,23). Jezus zaprasza nas do odkrywania Boga w codzienności, do udoskonalania się w miłości, do pełnienia dobrych uczynków, do życia zgodnego z prawdą. Aby wypełnić to pragnienie, za św. Augustynem wołajmy zatem: „Panie, Boże mój, wysłuchaj mnie, abym nie uległ zmęczeniu i nie zaniechał poszukiwania Ciebie, ale bym zawsze gorliwie szukał oblicza Twego”.