Wróćmy do źródła

Młodzież odchodzi od Kościoła, dorośli wybiórczo traktują przykazania. Co się dzieje z naszą wiarą?

Wcześniejsze pokolenia w przekazywaniu wiary mogły liczyć na współpracę rodziny, szkoły i parafii. Najpierw w Polsce zmieniła się szkoła, przejęta przez komunistów, potem zaczął się rozpad rodziny, teraz zmienia się parafia. Przeżywamy czas kwestionowania autorytetu (Kościoła, księdza, katechety, nauczyciela) i galopującej sekularyzacji, przyśpieszonej przez pandemię. To sprawia, że nie funkcjonuje przekaz wiary. Łatwo ludziom przekazać religijność, trudno przekazać wiarę.

Na czym polega różnica między religijnością a wiarą?

Religijność wpisana jest w naszą naturę. Pomaga znaleźć poczucie bezpieczeństwa poza sobą samym. Ktoś wierzy w „rękę z nieba”, fatum, przeznaczenie, los, a ktoś inny w Boga. Można jednak wierzyć w Boga, być wychowanym w tradycji katolickiej, ale nigdy nie wznieść się ponad poziom religijności. Wiara bowiem jest spotkaniem z inicjatywą osobowego, żywego Boga. Bóg pierwszy przychodzi do mnie. Nie tylko daje mi znać, że istnieje, ale też chce doprowadzić mnie do relacji z Nim. Ta relacja z Bogiem jest życiodajna.