29 marca
piątek
Wiktoryna, Helmuta, Eustachego
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Wiara Samuela

Ocena: 0
11959
Warto zauważyć ten ostatni element, zbyt mało chyba dostrzegany w egzegezie protestanckiej, a także w niektórych nurtach egzegezy katolickiej. Posłuszeństwo słowu ma bowiem ogromne znaczenie, prowadzi także do kontaktu głębszego, osobowego, metaforycznie określanego jako „widzenie” Boga. Patrząc z szerszej perspektywy, należy rozumieć to „widzenie” jako głęboki kontakt z Bogiem nie tylko na płaszczyźnie słowa, ale także – poprzez nie – na płaszczyźnie liturgii i mistyki.


DUCHOWA WALKA

Dojrzałe życie Samuela to czas duchowej walki ze słabościami powierzonego mu ludu. Pierwszym wezwaniem skierowanym przez Samuela do Izraela jest wezwanie do radykalnego nawrócenia się do Boga i usunięcia wszystkich bogów cudzych (1Sm 7,3).

Aby to nawrócenie było trwałe, Samuel gromadzi lud i uczy go umiejętności czynienia wyrzeczeń – nawet z tego, co wydaje się niezbędne do życia. Pod przewodnictwem proroka lud czerpie wodę do picia, ale rozlewa ją przed Panem. Podobnie też odmawia sobie pożywienia, poszcząc przed obliczem Boga i wyznając swoje grzechy. Odpowiedzią Boga na te wyrzeczenia jest pomoc w życiowych zmaganiach, pokój z sąsiadami i sprawiedliwość w międzyludzkich stosunkach.

Duchowy wpływ proroka na otoczenie miał jednak swoje wyraźne granice. Pierwszą z nich były niepowodzenia w wychowywaniu własnych dzieci. Pomimo wspaniałego przykładu ojcowskiego życia, synowie Samuela nie chodzili jego drogą i wypaczali Prawo dla własnych korzyści.

Drugie niepowodzenie proroka dotyczyło całego ludu. Otóż zamiast słuchać jedynie Boga i być Jego całkowitą własnością, lud zapragnął mieć nad sobą króla, aby w ten sposób upodobnić się do innych narodów. Samuel wie, że nie będzie w stanie odwieść ich od tego przyziemnego pragnienia. Nie rezygnuje jednak ze swej prorockiej misji. Choć zdaje sobie sprawę ze swej bezsilności wobec grzechu ludu, to jednak używa wszelkich możliwych argumentów, by przekonać lud do myślenia kategoriami Boga. Co więcej, w kapłański sposób, niczym niegdyś Mojżesz, przekazuje słowa ludu „do uszu Pana” (1Sm 8,21). Ustępuje dopiero wtedy, gdy ustępuje sam Bóg. Samuel namaszcza więc Saula na króla, a następnie całuje go jako Bożego pomazańca.

ks. Bartosz Adamczewski
Idziemy nr 22 (403), 2 czerwca 2013 r.



PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:
- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 29 marca

Wielki Piątek
Dla nas Chrystus stał się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 18, 1 – 19, 42
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter