Urodził się w głęboko religijnej rodzinie włoskiej. Kształcił się w słynnym Gregorianum w Rzymie. W 23. roku życia wstąpił do franciszkanów reformatów.
W klasztorze św. Bonawentury na Palatynie w Rzymie ukończył studia teologiczne i w 1703 r. przyjął święcenia kapłańskie. Jego wielkim pragnieniem była praca misyjna w Chinach, ale z woli przełożonych był wykładowcą filozofii. Gdy ciężko zachorował na gruźlicę, złożył ślub, że jeśli wyzdrowieje, poświęci się głoszeniu misji ludowych.
Odzyskał zdrowie i przez ponad 40 lat przemierzał Włochy, zyskując tytuł apostoła Italii. Odwołując się do uczuć wiernych, przygotowywał ich do ożywionego życia sakramentalnego, wspólnej modlitwy w rodzinach, codziennego czytania Pisma Świętego. Organizował procesje pokutne, szerzył nabożeństwo do Najświętszego Sakramentu oraz Niepokalanego Poczęcia NMP. Rozpowszechniał nabożeństwo Drogi Krzyżowej.
W blisko 600 kościołach, a także w rzymskim Koloseum założył stacje Męki Pańskiej. W 1749 r. na polecenie papieża Benedykta XIV przygotowywał wiernych do przeżycia Roku Świętego 1750. Zostawił liczne kazania, rekolekcje i rozważania.
Beatyfikowany w 1796 r. przez papieża Piusa VI i kanonizowany w 1867 r. przez Piusa IX. W 1923 r. został patronem misji ludowych.
Wojciech Świątkiewicz
Idziemy nr 47 (324), 20 listopada 2011 r.