Poszedłem za pierwszą informacją w języku francuskim: Sanctuaire Jean Paul II. Kościół, a właściwie kaplica, nie tylko stylem, ale i rozmiarami dopasowany został do całej architektury. Zatrzymałem się na modlitwę, przyglądałem się prostemu wnętrzu sanktuarium, głównemu ołtarzowi, wykonanemu z pnia drzewa mahoniowego z wyrzeźbioną podobizną (mało udaną) świętego, dzieło artysty Franco Chevrere. Czytałem niektóre umieszczone tutaj modlitwy, zwłaszcza tę, którą napisał bp Franco Lovignana, poprzedni pasterz Aosty, 6 czerwca 2016 r.:
„O Panie, w tym sanktuarium św. Jan Paweł II sprawował Eucharystię, składając ofiarę Chrystusa za zbawienie wszystkich ludzi. W Twoim nieskończonym miłosierdziu przyjmij moją modlitwę. W mojej słabości nie śmiem, jak celnik, podnieść oczy ku niebu, ale wiem, że Ty czekałeś tutaj na mnie, żeby mnie objąć i pocieszyć. Ty znasz moje serce, moje rany i moją biedę. Za pośrednictwem św. Jana Pawła II daj mi łaskę, o którą pokornie Cię proszę, i uświęć cały lud chrześcijański. Amen” (tł. własne). W sanktuarium umieszczono relikwie świętego, aby także w ten sposób zaznaczyć jego obecność, ciągle aktualną.
W budynku obok zostało urządzone muzeum (Maison Musée Jean Paul II), niestety, otwarte jest jedynie w miesiącach letnich. Na ścianie budynku „witającego” wszystkich przybywających do Les Combes umieszczono dosyć dużych rozmiarów drewniany herb św. Jana Pawła II. W muzeum przechowywane są różne pamiątki po Ojcu Świętym, jak też oryginalne sprzęty i meble, z których korzystał; ponadto zdjęcia i pamiątki z podróży, spacerów i spotkań, tych zaplanowanych i tych przypadkowych. Papież odbywał długie, wielogodzinne wędrówki i chętnie zatrzymywał się choćby na krótkie rozmowy z mieszkańcami Les Combes, pasterzami, turystami. W niektórych miejscach siadał na ławce albo podanym mu krześle i kontemplował piękno krajobrazu, tak mocno zapraszającego do modlitwy i do wdzięczności jego Stwórcy.
Najpiękniejsze są właśnie te zdjęcia, które ukazują prostotę, z jaką Ojciec Święty podchodził do mieszkańców lokalnej społeczności i przebywających w niej turystów. Na życzenie zwiedzających możliwe jest obejrzenie audycji telewizyjnych dotyczących podróży św. Jana Pawła II, a także audycji przygotowanych przez regionalne biuro dziennikarskie RAI na temat jego obecności w Valle d’Aosta. Warto w tym miejscu dodać, że później także papież Benedykt XVI przyjechał trzykrotnie, śladami swojego poprzednika, na letni wypoczynek właśnie do Les Combes.
Będąc w Les Combes jedynie kilka godzin, postanowiłem skorzystać z niezwykłej okazji i przejść się przynajmniej jakimś fragmentem górskiej ścieżki, która pamięta czasy św. Jana Pawła II. Wybór jest duży. Niestety, z racji czasowych i innych nie mogłem sobie pozwolić na szlak Jana Pawła II Les Combes – Croux de Bouque. Jest on otwarty jedynie od maja do października. Na Croux de Bouque (co znaczy dosłownie „drewniany krzyż”), wzgórzu położonym na wysokości 1720 m n.p.m., umieszczono kilka lat temu drewniany krzyż na pamiątkę wspinaczki papieża w lipcu 1989 r. Udałem się zatem w nieco innym kierunku, szlakiem prowadzącym przez las świerkowy, który pozwalał mi zobaczyć Les Combes z wysoka i raz jeszcze podziwiać piękno tej górskiej wioski, niemal ukrytej między górami i lasami.
W SAINT PIERRE
Przebywając w Les Combes, papież Jan Paweł II chętnie odwiedzał pobliskie miejscowości, zwłaszcza te naznaczone szczególną historią, związkiem z chrześcijaństwem, ze świadkami wiary z dawnych i współczesnych czasów. Jednym z nich była miejscowość Saint Pierre, oddalona o kilka kilometrów od centrum Aosty. Znajduje się w niej dosyć duży kompleks (tzw. Priorato) będący własnością diecezji Aosty, w którym dzisiaj przebywa kilkunastu księży w starszym wieku.
Rozmawiając z jednym z nich, zapytałem o wakacyjne pobyty papieża w tej miejscowości i w tym budynku. Dwa z nich dobrze pamiętał. Zaprosił mnie następnie do znajdującej się w dolnej części obiektu kaplicy i do zakrystii. Pokazał kielich i patenę, którą pozostawił św. Jan Paweł II po odprawieniu jednej z Mszy świętych. Obok dostrzegłem zdjęcie, na którym mój rozmówca, stosunkowo młody wówczas kapłan, odbiera od papieża ten szczególny dar, który dzisiaj stał się cenną relikwią. Duchowny wspomniał przy tym o ostatnim pobycie papieża w Valle d’Aosta i o tekście, który zamieszczono w jego muzealnej biografii pod datą 5–7 lipca 2004 r.:
„Ku wielkiemu zaskoczeniu i radości mieszkańców Valle d’Aosta Jan Paweł II przybył w nasze góry. Przy tej okazji, mimo że był bardzo doświadczony przez chorobę, Ojciec Święty udzielił nam wszystkim wspaniałej nauki życia, nauki innej niż poruszające przemówienia, które wygłaszał nam w przeszłości, nauki cichej, złożonej z gestów. Wewnętrzna siła i wielka wiara, dzięki której przeżywał cierpienia, które go dotknęły, ukazały całemu światu, jak bardzo zależało mu na wiernym wypełnieniu misji namiestnika Chrystusa” (tł. własne).
Co? Gdzie? Kiedy?
