19 marca
wtorek
Józefa, Bogdana
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Spowiedź bez rozgrzeszenia?

Ocena: 4.7
7335

Sakrament pojednania jest szczególnym darem Bożego miłosierdzia, gdyż przywraca grzesznikowi to, co utracił przez grzech: przyjaźń z Bogiem. Kiedy jednak kapłan nie może udzielić rozgrzeszenia?

fot.pixabay.com/CC0

Grzech jest nie tylko obrazą Boga, lecz także obrazą wspólnoty Kościoła: raniąc ją, plami jej świętość – a tym samym ma charakter społeczny. Dlatego sakrament pokuty niesie ze sobą nie tylko pojednanie z Bogiem, ale także pojednanie z wiernymi oraz zabliźnia ranę zadaną Kościołowi.

Sakrament ten oraz związane z nim nawrócenie i pojednanie jest istotnym elementem Bożej ekonomii zbawienia, a tym samym ważnym punktem programu uświęcenia człowieka realizowanego przez Kościół. Bóg udziela odpuszczenia grzechów za pośrednictwem Kościoła, który działa przez posługę kapłanów – spowiedników. Grzesznik nie ma innej możliwości pojednania się z Bogiem i Kościołem, jak tylko przez uznanie swojej winy, uświadomienie sobie skutku zła i grzechu, którego jest sprawcą, szczery żal i postanowienie poprawy. Sakrament ten nie działa automatycznie, dlatego wierni przystępujący do konfesjonału powinni przede wszystkim całym sercem nawrócić się do Boga.

To wewnętrzne nawrócenie serca, zawierające żal za grzechy i postanowienie nowego życia, wyraża się wyznaniem grzechów wobec Kościoła, zadośćuczynieniem i poprawą życia. Odpuszczenia popełnionych grzechów wierni dostępują, wyznając grzechy uprawnionemu do tego kapłanowi i przez rozgrzeszenie udzielone przez tegoż szafarza (por. kan. 959). Stąd prawodawca kościelny stwierdza, że „indywidualna i integralna spowiedź oraz rozgrzeszenie stanowią jedyny zwyczajny sposób, przez który wierni, świadomi grzechu ciężkiego, dostępują pojednania z Bogiem i Kościołem, chyba że niemożliwość fizyczna lub moralna zwalnia od takiej spowiedzi” (kan. 960).

Rozgrzeszenie kapłańskie nie zależy od wielkości winy i ciężaru grzechu, ale od żalu za niego. Jeżeli ktoś szczerze żałuje za swe grzechy i winy, Bóg zawsze takiemu człowiekowi przebacza, okazuje miłosierdzie i zawsze go przyjmuje, nie potępiając. Dlatego żal za grzechy jest jednym z warunków ważnej spowiedzi. Nie każda zatem spowiedź może zakończyć się odpuszczeniem win i rozgrzeszeniem. Istnieją bowiem grzechy i sytuacje, w których kapłan nie może udzielić rozgrzeszenia, gdyż nie może być mowy o żalu za grzechy, poprawie i zadośćuczynieniu. Jakie są to sytuacje i okoliczności?

 


KONKUBINAT I INNE ZWIĄZKI

Życie w konkubinacie sprawia, że nie ma możliwości odpuszczenia win. Ktoś, kto przed zawarciem małżeństwa mieszka ze swoim chłopakiem czy dziewczyną, i żyją oni jak małżonkowie, choć nimi nie są, nie otrzyma rozgrzeszenia, chyba, że obieca poprawę i wyprowadzi się od swojej dziewczyny czy chłopaka.

Podobnie jest w przypadku, kiedy dwoje ludzi mieszka ze sobą jak mąż i żona i nie mają zamiaru tego zmienić – co oznacza, że nie ma w nich woli postanowienia poprawy, a więc nie ma dyspozycji do udzielenia rozgrzeszenia. Tak samo jest w sytuacji tzw. konkubinatu notorycznego, kiedy dwoje ludzi wprawdzie ze sobą nie mieszka, ale trwale i systematycznie utrzymuje w czasie swój bliski związek, naruszając szóste przykazanie. Warunkiem uzyskania rozgrzeszenia jest wtedy zerwanie znajomości.

Rozgrzeszenie można otrzymać tylko wtedy, gdy szczerze postanawia się poprawę z każdego grzechu i gdy jest ona możliwa do zrealizowania. Dlatego rozgrzeszenia nie mogą uzyskać wierni żyjący w powtórnych związkach cywilnych, tzw. niesakramentalnych. Chyba że wobec proboszcza swojej parafii lub spowiednika podejmą obustronnie zobowiązanie życia w czystości (wstrzemięźliwości seksualnej) i staną się tzw. białym małżeństwem. Nie mogą to być jednak ludzie młodzi. Oczywiście, w takich sytuacjach musi istnieć ważna przyczyna, dla której nie mogą czy nie powinni się rozstać, np. wychowanie wspólnego potomstwa, jak też winni uznać swoją skruchę i winę za naruszenie zasady nierozerwalności małżeństwa. Spowiednik udzielający takiego pozwolenia i rozgrzeszenia winien zbadać wiarygodność takich małżonków i poinformować ich o wymogu przyjmowania Komunii Świętej poza miejscem, gdzie są znani jako ci, którzy żyją na kontrakt cywilny.

 


ABORCJA

Przerwanie ciąży (aborcja) jest przestępstwem godzącym w życie człowieka i jednocześnie jest grzechem, który automatycznie powoduje ekskomunikę (latae sententiae). Kobieta, która zabiła swoje dziecko, oraz mężczyzna czy inne osoby, które w tym współuczestniczyły (namawiały, szantażowały, dały pieniądze), jak również lekarz wykonujący aborcję – automatycznie, w myśl przepisów kan. 1398, objęci zostają karą ekskomuniki. Jedną z konsekwencji tej kary jest niezdolność do życia we wspólnocie Kościoła, pozbawienie niektórych dóbr, w tym m.in. zakaz przystępowania do sakramentów. Gdy ktoś taki przychodzi do spowiedzi, najpierw należy zdjąć z niego karę ekskomuniki, a dopiero potem można udzielić rozgrzeszenia. Mogą to uczynić biskupi ordynariusze lub wyznaczeni przez nich kapłani, którzy na podstawie specjalnego upoważnienia taką władzę otrzymają. W poszczególnych diecezjach różnie to wygląda. Są to najczęściej kapłani, którzy są członkami kapituł, dziekanami, spowiadają w sanktuariach czy w kościele katedralnym, wyżsi przełożeni zakonni lub spowiadający w okresie wielkanocnym, w czasie misji, rekolekcji itp.

 

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 19 marca

Wtorek - V Tydzień Wielkiego Postu
Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie,
nieustannie wielbiąc Ciebie.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): Mt 1, 16. 18-21. 24a
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

Nowenna do św. Rafki

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter