Sława Świętej Hildegardy

– Nowotwór trzustki z przerzutami, to był dla mnie wyrok. Liczne przerzuty zajmowały coraz więcej moich organów wewnętrznych. Ostatni mój szpital, w Łodzi, i wypis na własne życzenie... Nie było już żadnej chemii, którą wolno byłoby mi podać. I wtedy jedna z sióstr pracujących w seminarium powiedziała mi o medycynie i leczeniu orkiszem i ziołami św. Hildegardy. Znałem trochę historię życia tej świętej mistyczki, ale więcej wiedziałem o muzyce, którą tworzyła, niż o jej metodach leczenia. Przez dziesięć lat spisywała „Scivias”, to znaczy „poznaj drogi Boga”. Papież Eugeniusz III na synodzie w Trewirze w 1148 roku potwierdził dar wizji Hildegardy i osobiście czytał zabranym kardynałom i teologom fragmenty jej dzieł.

Ten właśnie odcinek „My Wy Oni” obejrzała babcia sześcioletniej Zosi. Dziewczynka nagle zaczęła się przeziębiać, była blada, traciła siły – dawniej żywa jak iskra – teraz nie chciała nawet jeździć na ukochanym rowerku. Zaniepokojona mama zrobiła jej badania – i tak zaczęła się dramatyczna walka o życie dziewczynki.

Kiedy mama dowiedziała się o medycynie hildegardowej, postanowiła spróbować. Po niedługim czasie wyniki dziewczynki tak się poprawiły, że lekarze odstąpili nawet od stosowania cyto statyków zwykle przygotowujących organizm do transplantacji szpiku. Po miesiącu od przeszczepu Zosia opuściła szpital ze stwierdzonym dobrym stanem zdrowia. Mama Zosi przeszła na „hildegardowy styl życia” – kiedy Zosia ma katar czy choćby zapalenie spojówek, dostaje hildegardowe specyfiki. Zosia jest silna i zdrowa – lekarze potwierdzają jej bardzo dobrą odporność.

Zagłębiając się w świat Hildegardy z Bingen, poznawałam kolejne osoby wyleczone medycyną hildegardowa z ciężkich chorób. Była tu młoda dziewczyna, która żyła dzięki ciągłym dializom: orkisz i odpowiednie zioła zregenerowały niefunkcjonującą już nerkę. Wyleczona została też siedmioletnia Asia, której organizm był pozbawiony odporności, zakonnica, której groziła amputacja piersi, młody mężczyzna z wrzodami żołądka. Dziś to już tysiące cytoosób w Polsce, które wróciły do normalnego życia, rodziny i pracy – dzięki metodom leczenia wyjętym z największego dzieła św. Hildegardy „Scivias”.

Powoli wiedza o dziełach świętej Hildegardy z Bingen zaczęła rozwijać się w Polsce.