Przebij iluzję, uwierz

Na swoim profilu prowadzi Ksiądz także transmisje na żywo, podczas których odpowiada na pytania użytkowników.

To jest pewna forma wyjścia ku ludziom, którzy noszą w sobie pytania i albo boją się je zadać w rozmowie na żywo, albo po prostu nie ma w ich życiu osoby, do której mogliby zwrócić się z wątpliwościami. Niektórzy słuchają jedynie pytań innych użytkowników, odkrywając nierzadko, że sami nosili je w sercu. Oczywiście, sama treść nie jest najważniejsza. Możliwości, jakie daje transmisja na żywo, tworzy pewien klimat otwartości na Boga. Czasami kończę nasze „spotkanie” modlitwą, która ma wymiar kerygmatyczny, wzywający do oddania swojego życia Jezusowi. Niekiedy ktoś, słuchając odpowiedzi na pytania, wydawać by się mogło, niezwiązane z oddaniem życia Jezusowi, otwiera swoje serce na łaskę. Dzieje się tak, gdyż słucha słowa Bożego, a ono przenika do serca i wydaje plon. Dostaję świadectwa, które to ukazują. Podczas transmisji na żywo staram się odpowiadać także na niewygodne pytania, np.: „Ile ksiądz zarabia?” lub „Czy ksiądz może się zakochać?”. Zdarzają się też pytania śmieszne, typu: „Dokąd nocą tupta jeż?”. Na nie również staram się odpowiadać, by urozmaicić nieco nasze „spotkania” i wprowadzić wesołą atmosferę. Przede wszystkim jednak usiłuję odpowiadać w taki sposób, by w centrum była Boża miłość i tęsknota Boga, który pragnie relacji z nami.

Wspomniał Ksiądz o świadectwach. Jakie historie szczególnie zapadły Księdzu w pamięć?

Niektóre kontakty z internetu przełożyły się na spotkania w realu, na bardzo piękne spowiedzi. Pewna dziewczyna, która dzieliła mieszkanie z chłopakiem, zapytała mnie, czy jest to grzech ciężki. Po opisie stwierdziłem, że tak i doradziłem jej przeprowadzenie się. Myślałem, że moje słowa będą rzucaniem grochem o ścianę, jednak dziewczyna posłuchała rady. Później napisała mi, że teraz czuje się bliżej Boga. Inna historia, która mocno zapadła mi w pamięć, dotyczy mężczyzny, który po jednej z transmisji na żywo chciał przejechać kilkaset kilometrów, by się wyspowiadać. Nie dotarł do mnie, ale poszedł do kogoś, kto jest blisko. Trafił na wspaniałego kapłana i po czternastu latach przeżył nawrócenie, które – jak mi później opisywał – rozlewało się na innych członków rodziny.

Teobańkologia zaistniała zaledwie kilka miesięcy temu. Ilu odbiorców dziś skupia?

Powiem może o rekordowych postach. Jedna z transmisji na żywo miała 180 tys. odbiorców, filmik ma maksymalnie 40 tys. wyświetleń. Najpopularniejsze posty miały ok. 300 udostępnień. Maksymalnie było 800 widzów jednocześnie podczas jednej transmisji na żywo. Szacuję, że jest około 100 tys. osób, które obejrzały cośkolwiek na stronie. Teobańkologia dopiero się rozwija i mam nadzieję na jeszcze większy zasięg. Nie po to, żeby robić sobie „fejm”, sławę, ale po to, by Ewangelia niosła się jak najdalej.

Spotyka się Ksiądz czasami z krytyką?

Ku mojemu zdziwieniu, na razie nie ma jej dużo, ale przypuszczam, że będzie więcej. Wiem już, że moje transmisje były udostępniane i komentowane na różnych grupach dyskusyjnych; że z niektórych postów robiono screeny, których treść hejtowano w różnych miejscach. To jest ryzyko. Niemniej jednak, jak małe dziecko, liczę na łaskę Bożą i schodzę z twardego gruntu, jak Piotr z łodzi, żeby kroczyć po wodzie.

Sądzi Ksiądz, że głoszenie Ewangelii za pomocą internetu może być celem Księdza kapłaństwa?

Myślę, że jest jego ważną częścią. Długo rozważałem tę myśl w modlitwie. Dużo rozmawiałem o niej z księżmi, spowiednikami, z kierownikami duchowymi. Myślę, że Pan Bóg mnie do tego powołuje.

Ks. Teodor Sawielewicz (1988), stypendysta Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia, wyświęcony na księdza we Wrocławiu 27 maja 2017 r. Wikariusz parafii św. Jana Apostoła i Ewangelisty w Oleśnicy.