Świat jest dobry i został nam powierzony jako zadanie, z którego zostaniemy rozliczeni.
Banalne stały się akcje aktywistów, którzy na znak protestu przyklejają się to do dzieł sztuki, to do ekskluzywnych samochodów czy do zwykłego asfaltu. Wiele tych akcji okazało się fiaskiem, bo nikogo nie obchodziło, że ktoś dobrowolnie zechciał się unieruchomić na kilka godzin. Jakiś czas temu tak zwani działacze pojawili się w miasteczku samochodowym Volkswagena. Nawołując do dekarbonizacji transportu i ograniczenia prędkości na autostradach, przykleili się do podłogi. Ponieważ niczego nie zniszczyli, firma nie wezwała policji. W godzinach wieczornych wygaszono światła, a pracownicy Volkswagena udali się do domów. Pozostawieni sami sobie aktywiści szybko zaczęli narzekać na chłód oraz brak możliwości skorzystania z toalety i zakończyli protest.
Wiele jest jednak sytuacji, w których ludzie przyklejają się do czegoś mentalnie. I tak na przykład polityk może przykleić się do stołka, profesor do katedry, proboszcz do tacy. Wielu przykleja się do szklanego ekranu, udzielając szkodliwych wywiadów, inni mają palce przyklejone do klawiatury, nie mogąc zaprzestać dzielenia się swymi przemyśleniami w mediach społecznościowych na każdy możliwy temat. Inni, chociaż już pozostawili swoje stanowiska, bo nie mogli kandydować ponownie lub nie zostali wybrani, przykleili się do loży szyderców i wyrażają negatywne oceny każdego posunięcia swoich następców.
„Pamiętaj, że prochem jesteś i w proch się przemienisz” – tak zaczęliśmy Wielki Post. Skoro wcześniej czy później człowiek zostanie „odklejony” od wszystkiego, co ziemskie, warto inwestować w duszę. Na co zdadzą się człowiekowi wszystkie dobra ziemi, skoro wszystko ma swój koniec? Wszystkie doczesne bogactwa niejako stanowią tylko teatralną dekorację. Ludzie kłamią, kiedy w sprawach doczesnych powiadają „na zawsze”. Prawdą, całkowitą prawdą, jest „na zawsze” tylko w odniesieniu do Boga.
Oderwanie od tego świata nie oznacza obojętności wobec niego. Świat jest dobry i został nam powierzony jako zadanie, z którego zostaniemy rozliczeni. Polega ono nie tylko na trosce o innych, ale także na zaangażowaniu w prowadzenie tego świata do Boga z wykorzystaniem otrzymanych talentów. „Odklejenie się” nie stanowi celu samo w sobie, ale jest warunkiem sprawnego podążania za Chrystusem. Po cudownym połowie ryb uczniowie „zostawili wszystko i poszli za Nim” (Łk 5, 11). A więc oderwanie jest warunkiem tego, by „łowić ludzi”, być apostołem.
Co? Gdzie? Kiedy?
