Niewiasty

Obecność kobiet łączy relacje wydarzeń Męki z tymi po Zmartwychwstaniu. Tak jest we wszystkich Ewangeliach, czyli we wszystkich tradycjach. Kobiety stały pod krzyżem, następnie obok Józefa z Arymatei i Nikodema uczestniczyły w pogrzebie. Ponownie spotykamy je obok grobu o świcie w dniu Paschy, wreszcie przy samym Zmartwychwstałym, gdy pierwsze otrzymują od Niego słowa nowego życia. Oto one: Maryja, Matka Jezusa, Maria z Magdali, Maria, żona Kleofasa, Maria, matka Jakuba Mniejszego i Józefa, Salome, Joanna i jeszcze inne.

Warto zwrócić uwagę, że podczas Męki wszystkie kobiety odgrywają pozytywną rolę, może z wyjątkiem tej dziewczyny, która na dziedzińcu domagała się od Piotra przyznania do Mistrza. Ale czy do końca była to negatywna postawa? Pozostałe występujące kobiety są przy Jezusie, gdy niemal wszyscy apostołowie Go opuszczają. O żonie Piłata, która określa Jezusa jako Sprawiedliwego, pisze Mateusz. W utworach apokryficznych nosi ona imię Klaudia Prokula. Z pobożnych tradycji znamy też Weronikę – tę, która chustą ociera twarz Jezusa przy szóstej stacji Drogi Krzyżowej.

Obecność kobiet jeszcze mocniej jest podkreślona w Poranek Wielkanocny. Ewangelie obszernie opisują ich świadectwa pomimo tego, że w oczach współczesnych – nie tylko Żydów, ale każdej starożytnej kultury, przede wszystkim wschodniej – świadectwo kobiet było nieważne. Dochodzi opis pierwszego spotkania Zmartwychwstałego z kobietą, ale nie z Najświętszą Matką. Zadajemy sobie pytanie, dlaczego nie ma spotkania z Nią lub z Piotrem, ale z Magdaleną. Jeżeli musiała być jakaś kobieta, dlaczego to ta, która była „nękana przez siedem demonów”, a nie Ta, którą anioł, zwiastując narodzenie Mesjasza, pozdrowił słowami: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą”?

Opisane zagadnienia są jeszcze jednym argumentem na wiarygodność przekazu Ewangelii. Gdyby Pisma były spreparowanym wytworem pierwszych wspólnot, nie kształtowałyby się w taki sposób. Nikt, kto by wymyślał narrację dla utwierdzenia wiary swoich, nie wprowadzałby elementów podważających wiarygodność opowieści.

Ewangelie po prostu przekazują opis wydarzeń, o których opowiadali świadkowie. W tym świadectwie ważne miejsce zajmują „dobre kobiety”. One, mocniejsze od mężczyzn, w godzinie próby są ikoną miłości do Jezusa. Ich przykład dobroci, odwagi i wierności jest szczególnie wymowny na Wielkanoc AD 2021, gdy media pokazują, jakby dziś kobiety, z samej racji bycia nimi, powinny opuszczać Kościół.