Mojżesz i wąż miedziany

W takim razie – mówią protestanci – tu właśnie katolicy popełniają grzech, bo klęczą przed wizerunkami świętych, modlą się do tych posągów i oddają im cześć. Czy to nie jest przekroczenie Bożego przykazania?

Podczas gdy im może się wydawać, że katolicy modlą się do wizerunków, my wiemy, że nasze modlitwy nie są skierowane do wizerunków, lecz do osób, które te wizerunki reprezentują. Pan nie zakazał oddawania czci ludziom, pod warunkiem, rzecz jasna, że nie będą uważani przez nas za bogów. Sam Bóg powiedział: „Czcij twego ojca i twoją matkę” (Wj 20,12). Czyżby nie wiedział, że rodzice nie są Bogiem? Dlaczego Syn Boży był poddany Maryi i Józefowi (Łk 2,51)? Czy nie powinien był im powiedzieć: „Nie będę was słuchał, nie będę wam poddany, nie będę was o nic prosił, bo nie jesteście Bogiem”?

Modlitwa jest formą rozmowy. Czemu więc nie możemy rozmawiać z osobami świętymi lub prosić je o wstawiennictwo u Boga? Chrystus przemienił wodę w wino w Kanie Galilejskiej w wyniku wstawiennictwa swojej Matki, która pośredniczyła między Nim a nowożeńcami (J 2,1-11). Dalej Bóg posługiwał się Apostołami, aby uzdrawiać i nawet wskrzeszać martwych (Dz 5,15; 9,36-42). Św. Paweł wielokrotnie zwracał się do różnych osób z prośbą, aby się za niego modliły (Rz 15,30; Ef 6,18-19; Kol 4,3; 1 Tes 5,25), a Chrystus spełniał prośby tych, którzy zwracali się do niego przez pośredników. Tak było w przypadku setnika, który posłał do Niego delegację z prośbą o uzdrowienie dla swego sługi (Łk 7,1-10). To wszystko jest biblijnym potwierdzeniem, że możemy się zwracać do świętych osób i prosić je o pomoc. Wszelkie stwierdzenie, że pośrednictwo osób ludzkich jest nam niepotrzebne, bo wystarczy zwrócić się bezpośrednio do Jezusa, jest przejawem pychy. Biblia poucza, że to Bóg daje nam ludzi jako orędowników.

Krzyż nie pozostał narzędziem śmierci,
lecz przemienił się
w narzędzie życia wiecznego dla nas wszystkich,
podobnie jak wąż miedziany
stał się narzędziem życia dla Izraelitów

Ale czy Pismo święte potwierdza, że orędownictwo tego rodzaju trwa również po śmierci? Oczywiście. Mówi o tym Chrystus w przypowieści o Łazarzu i bogaczu (Łk 16,19-31), gdzie bogacz po śmierci nie zwraca się o pomoc do Boga, lecz do pośrednika, Abrahama, który ma dalej pośredniczyć w kontakcie z innym zmarłym człowiekiem – Łazarzem. Poza tym św. Jan Apostoł opisuje w Apokalipsie, że modlitwy świętych wstawiających się za nas w niebie wznoszą się do Boga jak dym kadzidła (Ap 5,8; 8,3-4).

W NASZYM DOMU

Z tej racji każdy katolik powinien zadbać o to, aby w jego domu były wizerunki Maryi i świętych. Jest to ważny element wiary. Bywa, że w domu katolickim są różne obrazy i zdjęcia (krajobrazy, wizerunki bliskich nam osób itd.), ale brakuje wizerunków świętych, albo, jeżeli już są, to pozostają mało widoczne. Pamiętajmy, że żyjemy w epoce obrazkowej. Wszędzie gdzie jesteśmy, pojawiają się obrazy – często niemoralne. Tym bardziej należy przypominać sobie i innym, że są też inne obrazy, które kierują nasze myśli ku rzeczom nadprzyrodzonym. Zwłaszcza wizerunki świętych zachęcają nas, abyśmy wznieśli swoje modlitwy do ludzi, którzy dzisiaj oglądają Boga twarzą w twarz i wstawiają się za nas u Niego.

Bóg pragnął posłużyć się Mojżeszem i miedzianym wężem, aby uzdrowić Izraelitów. Podobnie Chrystus posługuje się swoją Matką, świętymi, a nawet ich wizerunkami oraz wizerunkiem krzyża, aby pomóc również i nam. Nie bądźmy jak Izraelici, którzy pogardzili darem Bożym. Korzystajmy z tego, co Bóg nam daje i bądźmy wdzięczni.

ks. Jacek Stefański fot. ks. Henryk Zieliński/Idziemy Idziemy nr 11 (392), 17 marca 2013 r.