SAM NIE PODOŁAM
Mimo pragnienia ujrzenia ziemi jak najszybciej Mojżesz postanowił dokonać najpierw ważnej czynności. Poprosił Pana, aby wyznaczył kogoś na swojego następcę. Swoją prośbę umotywował troską, aby Hebrajczycy nie stali się jak stado bez pasterza. Bóg wysłuchał Mojżesza i kazał mu ustanowić Jozuego na swojego następcę, dodając: „Przenieś na niego część twojej godności, by cała społeczność Izraelitów była mu posłuszna” (Lb 27,20). Starożytny pisarz Orygenes zauważa, że Mojżesz mógł zaproponować jednego ze swoich synów lub jednego z synów swojego brata na następcę. Niemniej nie uczynił tego, bo nie kierował się ludzkimi ambicjami lub kalkulacjami. Jemu zależało tylko na dobru narodu. Był człowiekiem wielkiej wiary, więc ufał, że to Bóg będzie wiedział najlepiej, kogo wskazać. W tym kontekście tekst hebrajski podaje też ciekawy szczegół. Mianowicie Bóg kazał Mojżeszowi, aby nałożył na Jozuego swoją rękę na znak przekazania mu części swojej godności (Lb 27,20). Kiedy natomiast nadeszła chwila spełnienia tego nakazu, Mojżesz – zamiast jednej – nałożył na Jozuego obie ręce. Tradycja żydowska dostrzegła w tej sytuacji pokorę Mojżesza, który w ten sposób chciał przekazać swojemu następcy nie tylko część swojej godności, ale całą swoją godność. Tak też Mojżesz dał do zrozumienia, że w jego sercu nie było ani zazdrości, ani goryczy. Wręcz przeciwnie – nie tylko pogodził się z tym, że jego rola względem Izraela dobiegła końca, ale pragnął, aby jego następca cieszył się wszystkimi łaskami, którymi on sam się cieszył, kiedy jeszcze był przewodnikiem duchowym swojego ludu.
Biorąc to wszystko pod uwagę, nie sposób nie pomyśleć o tym, co nastąpiło w Kościele dnia 11 lutego 2013 r., kiedy Ojciec Święty Benedykt XVI ogłosił, że ustępuje z urzędu następcy św. Piotra. Benedykta XVI można uznać za współczesnego Mojżesza, który wiernie i gorliwie prowadził Kościół przez pustynię do Ziemi Obiecanej. Jego decyzja o ustąpieniu wynikała z przekonania, że taka była wola Boża. W duchu wiary rozeznał, że nadszedł czas, aby usunąć się w cień. Jak to określił kardynał Ravasi podczas tegorocznych wielkopostnych rekolekcji w Watykanie, Benedykt XVI miał się udać na górę Synaj podobnie jak Mojżesz, ale stamtąd już nie schodzić: miał pozostać w obłoku, w obecności Boga, aby modlić się za Kościół i ofiarować za niego swoje cierpienia.
Na swojej ostatniej środowej audiencji Benedykt XVI powiedział: „Będę wam nadal towarzyszył na drodze Kościoła przez modlitwę i refleksję, przez (…) poświęcenie Panu i Jego Oblubienicy, jakim starałem się żyć dotychczas każdego dnia i którym chcę żyć zawsze. Proszę was, abyście o mnie pamiętali przed Bogiem, a przede wszystkim, abyście się modlili za kardynałów, którzy zostali powołani do tak ważnego zadania oraz za nowego Następcę Apostoła Piotra: niech Pan mu towarzyszy światłem i mocą swego Ducha”.
GŁOS WOLI BOŻEJ
Ludzie, którzy nie spojrzeli na decyzję Benedykta XVI w duchu wiary, zaczęli narzekać, że bł. Jan Paweł II o wiele więcej cierpiał, a jednak nie zrezygnował z urzędu. W końcu poprzednik Benedykta XVI pozostał papieżem do śmierci, a Benedykt XVI postanowił odejść, mimo że „widać”, iż wcale tak źle się nie czuje. W obliczu takiej krytyki warto sobie jednak przypomnieć szum medialny panujący wtedy, kiedy Jan Paweł II stawał się coraz starszy i słabszy. Wówczas trąbiono, że człowiek tak schorowany i w tak podeszłym wieku już dawno powinien ustąpić i dać szansę komuś młodszemu…O co chodzi w tym wszystkim? Otóż sam Chrystus nawiązał do zasady, którą kierują się ludzie niepatrzący na dzieje Kościoła i świata przez pryzmat wiary: „Przyszedł bowiem Jan: nie jadł ani nie pił, a oni mówią: «Zły duch go opętał». Przyszedł Syn Człowieczy: je i pije, a oni mówią: «Oto żarłok i pijak, przyjaciel celników i grzeszników»” (Mt 11,18-19). Niewątpliwie widzimy tu nie tylko brak wiary, ale również obłudę.
Bł. Jan Paweł II pozostał do końca, bo tak rozeznał wolę Bożą. Był przekonany, że Bóg tego od niego żądał. Natomiast w przypadku Benedykta XVI Bóg chciał inaczej. Wola Boża była inna, a Benedykt XVI tak tę wolę rozeznał.
Co? Gdzie? Kiedy?
