Lusterka

Telefon do klasztoru karmelitanek w Nowych Osinach pod Mińskiem Mazowieckim. „Szczęść Boże! Siostro, proszę się nie śmiać i poważnie potraktować moje pytanie. Wyczytałem w książce pewnego księdza, że u karmelitanek nie macie lusterek. Czy to prawda?” Szczery śmiech był pierwszą odpowiedzią. „Tak, to historyczna prawda.” „Co to oznacza: macie lusterka czy ich nie macie?” „Nasza święta matka Teresa Wielka nie chciała, abyśmy miały lustra, żeby nie zajmować się sobą, lecz Panem Bogiem. W klasztorze nie wiszą lustra. Siostry też nie mają własnych lusterek. Jest lustro w infirmerii i na potrzeby tej, która szyje habity.”

W tej samej książce duszpasterz dzielił się spostrzeżeniem, że gdy używał tego przykładu w naukach wyłącznie dla kobiet, wyczuwał pewien niepokój u słuchaczek. Potem niektóre panie dzieliły się uwagami typu: „Ja nie wyobrażam sobie życia bez lustra” lub: „Byłabym szczęśliwa, gdybym nie patrzyła wcale na lustro. Często patrzę i deprymuje mnie widok, jak czas robi swoje”.

Dobre pytanie na czas Adwentu: kim ja się zajmuję? „Prostujcie drogę Pańską” (J 1,23) – głos św. Jana Chrzciciela zachęca nas do wysiłku, aby Chrystus mógł nad nami panować. Wówczas nie będzie miejsca na problemy osobiste, które powodują, że tracimy czas. „Prawie każdy, kto ma problemy osobiste, ma je z egoistycznego myślenia o sobie samym. Trzeba oddać się innym, służyć innym z miłości do Boga. To droga, aby znikły nasze zmartwienia. Większość trudności ma swoje źródło w tym, że zapominamy, iż mamy służyć innym i zajmujemy się za bardzo własnym ja” (św. Josemaría Escrivá).

„Prostujcie drogę Panu.” Pozbyć się własnego ja, aby zrobić w sercu miejsce dla Jezusa. Kiedy to On będzie jego jedynym Panem, nic już nie zmąci naszego spokoju. Jego dążenia będą naszymi dążeniami; naszym pragnieniem chwała Boża i jak najlepsza służba duszom i Kościołowi. Nasza droga będzie wtedy prosta i radosna, a kroczyć nią będziemy z pokojem i zadowoleniem dzieci Bożych.

Lustra są potrzebne, żeby patrzeć na siebie i usuwać to, co innym przeszkadza, a szczególnie to, co Bogu się nie podoba. Jednak indywidualizm panujący w naszych czasach prowadzi do stałego koncentrowania się na sobie. Skutkami tego są: narcystyczna próżność, wrażliwość na własnym punkcie, nie do zniesienia dla innych, niezdolność do zauważenia potrzeb otoczenia, paraliżujące załamanie z powodu własnych braków czy upadków… Święta Teresa z Avili miała rację, sygnalizując, że własne „ja” może zasłonić Boga i bliźniego.