Zbawiciel trwa w miłości Ojca, ponieważ zawsze wypełnia Jego wolę. Podobnie uczeń, który zachowuje przykazania i wypełnia w ten sposób wolę Bożą, trwa w miłości Jezusowej.
komentarze Bractwa Słowa Bożego, autor: Teresa Kuleczko
Pierwsze czytanie: Dz 15, 7-21
W dzisiejszym pierwszym czytaniu słyszymy mowy Piotra i Jakuba na Soborze Jerozolimskim. Piotr jest przedstawiony jak Paweł: przemawia podobnie, używa jego kategorii myślowych. Zdaniem Piotra oczyszczenie pogan dokonało się poprzez wiarę. Prawo Starego Testamentu stanowiło pewne jarzmo, którego nie trzeba nakładać na chrześcijan pogańskiego pochodzenia. Piotr posługuje się językiem Pawła: „dzięki łasce Pana Jezusa wierzymy, że będziemy tak samo zbawieni, jak i oni”. Piotr udziela nam pięknej lekcji rozwiązywania konfliktów – warto wczuć się w sytuację drugiego człowieka, który myśli inaczej, zrozumieć go, uczyć się języka drugiej osoby, nie rezygnując z własnych poglądów.
Jakub, jako zwierzchnik Kościoła w Jerozolimie podnosi problem współistnienia dwóch kultur. Uczucia chrześcijan wywodzących się z tradycyjnego judaizmu nie powinny być obrażane poprzez brak zachowywania pewnych rytuałów ważnych dla Żydów. Chrześcijańska wspólnota Żydów i pogan to dwie różne wspólnoty współistniejące obok siebie, dla których trzeba ustanowić mądre zasady współżycia. Sobór Jerozolimski stanowi wzorzec, jak prowadzić debaty o istotnych problemach Kościoła i jak podejmować roztropne decyzje.
Psalm responsoryjny: Ps 96, 1-2a.2b-3.10
Jest to hymn na cześć Pana – Króla. Psalm rozpoczyna radosne i uniwersalne wezwanie, aby Boga chwaliła cała ziemia. Wierni mają „głosić chwałę” Boga „wśród wszystkich narodów”, a także zwrócić się do „wszystkich ludów”, aby „rozgłaszać Jego cuda”. To niezwykłe, że tak niewielki naród, będący pod presją wielkich imperiów, otwiera się wobec innych narodów i daje świadectwo, że Jego Pan jest Bogiem wszechświata, Stwórcą, zapewniającym stabilność fizyczną, porządek i sprawiedliwość.
Czy pamiętam o tym, że nie jestem zdany na tajemnicze siły chaosu czy przypadku, lecz od początku jestem w dobrych rękach Władcy sprawiedliwego i miłosiernego? Obwieszczenie poganom, że Pan jest Królem, zapowiada Królestwo Boże, które rozpoczęło się wcieleniem Syna Bożego, a dopełni Jego powtórnym przyjściem na końcu czasów.
Ewangelia: J 15, 9-11
Dzisiejszy fragment Ewangelii jest kontynuacją alegorii o krzewie winnym. Drogę miłości rozpoczyna nie człowiek, lecz Bóg. Bóg tak bardzo kocha ludzi, że posyła na świat Syna, aby swoją miłością odmienił ludzkie serca i wprowadził je na drogę miłości. Bezinteresowny dar Bożej miłości, który otrzymujemy, wymaga, aby był on rozwijany i przekazywany. Jezus zachęca: „wytrwajcie w miłości mojej”. Zbawiciel trwa w miłości Ojca, ponieważ zawsze wypełnia Jego wolę. Podobnie uczeń, który zachowuje przykazania i wypełnia w ten sposób wolę Bożą, trwa w miłości Jezusowej i tak wchodzi w krąg miłości, którym żyje Trójca Przenajświętsza. Dzięki temu chrześcijanin osiąga pokój serca i Bożą radość.
Co? Gdzie? Kiedy?
