Komentarze do czytań - wspomnienie św. Sylwestra I, papieża

  Komentarze Bractwa Słowa Bożego,Teresa Pieczyńska

Pierwsze czytanie: 1 J 2, 18-21

W tekście, którego przed chwilą wysłuchaliśmy, Autor wzywa do trwania w wierze i wystrzegania się wszystkich, którzy tę wiarę fałszują. Poucza nas, aby unikać zła, które pragnie wniknąć w nasze życie, przeciwstawia się głoszeniu błędnej nauki i tłumaczy adresatom Listu, na czym opiera się prawdziwa wiara.

Przystąpienie do wspólnoty Kościoła jest dla nas zobowiązaniem do pielęgnowania wiary, zgłębiania jej i przekazywania innym, ale zawsze przy ścisłym współudziale pasterzy Kościoła. Nie powinniśmy poza Kościołem poszukiwać odpowiedzi na pytania nurtujące nas w związku z naszą wiarą. Wszelkie praktyki, mające na celu odnalezienie sensu życia i właściwej drogi, czy tzw. poszukiwanie siebie za pośrednictwem różnej maści terapeutów duszy, mogą skończyć się tragicznie i całkowicie wyalienować nas ze wspólnoty Kościoła. Uczyńmy Pismo Święte najważniejszą lekturą, sięgajmy po nie jak najczęściej. Tam znajdziemy odpowiedzi na wszelkie pytania i wątpliwości. Trwajmy w łączności z naszym lokalnym Kościołem i nie dajmy sobie wmówić, że ludzie spoza Kościoła mogą być naszymi przewodnikami w życiu duchowym. Nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, przez które moglibyśmy być zbawieni. (Dz 4, 1-12).

Psalm responsoryjny: Ps 96, 1-2.11-12.13

Hymn o królowaniu Jahwe nawiązuje do koncepcji państwa, którego królem jest sam Bóg. Utwór ma podniosły charakter. Wzywa do powszechnego oddawania czci Stwórcy. Psalmista zachęca do wielbienia Boga przez całe stworzenie, jednocześnie zapowiadając zbliżający się dzień sądu nad całym światem i nad człowiekiem. Pomimo groźby, jaka wiąże się z tym tematem, utwór przenika niezwykła radość i niecierpliwość w oczekiwaniu na nadejście Boga, sprawiedliwego sędziego.

Ewangelia: J 1, 1-18

Prolog Ewangelii według św. Jana znamy również jako „hymn o Logosie”. Stanowi wyznanie wiary, złożone przez pierwszych chrześcijan. To podstawy wiary w Boga Stworzyciela, Jego Syna i Ich wzajemną relację. Ewangelie wg św. Mateusza i św. Łukasza rozpoczynają się od opowiadań o dzieciństwie Jezusa. Ewangelia św. Jana sięga jeszcze dalej niż czasy patriarchów i prehistoria biblijna. Św. Jan wyjaśnia: Jezus, Syn Boży, przychodząc na świat w ludzkiej postaci, istniał od samego początku, zanim świat został stworzony. Przedstawia rolę Logosu-Słowa w całej historii zbawienia i relacji do Ojca, wykazuje niezwykłą bliskość i łączność Ojca i Syna, a następnie relację Słowa do całego stworzenia. Słowo jest światłością, dającą życie, przychodzącą do ludzi, darem Boga Stworzyciela dla całego świata. Zostaje odrzucone, co oznacza, że człowiek wybiera ciemność, wybiera grzech. Boska pedagogia polega na wskazaniu drogi do zbawienia, podania sposobów do jego osiągnięcia, wskazania źródła, z którego człowiek powinien korzystać. „Przyjście Słowa” nie musi być rozumiane dosłownie, jako Wcielenie, lecz jako objawienie się całemu światu, w tym również światu pogańskiemu. Każdy, kto przyjmuje Słowo, przyjmuje wiarę, staje się dzieckiem Bożym, odpowiadając na gest Boga. Słowo staje się początkiem nowego życia w Bogu.