29 marca
piątek
Wiktoryna, Helmuta, Eustachego
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Komentarze do czytań - niedziela - II Tydzień po Narodzeniu Pańskim

Ocena: 4.9
1207

Jezus przyszedł do swego narodu, który Go jednak nie przyjął i skazał na ukrzyżowanie. Wszystkim, zaś, którzy Go przyjęli, Słowo dało moc, aby stali się dziećmi Bożymi.

-teksty czytań-

Fot. pixabay.com / CC0

  Komentarze Bractwa Słowa Bożego, Konrad Sadkowski

Pierwsze czytanie: Syr 24, 1-2.8-12

Liturgia dnia dzisiejszego zachęca nas do dalszego przeżywania Uroczystości Bożego Narodzenia. Lekcja ze Starego Testamentu pochodzi z Księgi Syracha, zaliczanej do Ksiąg Mądrościowych. Mądrość była traktowana w nich jako jeden z atrybutów Boga. Za pomocą mądrości opisywano i wyjaśniano zjawiska natury w otaczającym świecie, zachowanie oraz relacje międzyludzkie. W opisie uwzględniano nadrzędną rolę Boga i Jego władzę nad otaczającym światem. Księga powstała w czasie, gdy naród żydowski znajdował się pod znaczącym wpływem kultury greckiej i szerzyły się obyczaje, które nie były zgodne z tradycją żydowską. Zawarte w księdze Syracha pouczenia miały, zatem, nauczać pobożności oraz moralności. Fragment dzisiaj czytanej lekcji porusza temat mądrości, która pochodzi od Boga. Jest to swoisty hymn ku jej czci. Jako miejsce jej przebywania Stwórca wskazał Naród Wybrany. Ma, bowiem panować pośród Jakuba i posiadać swoje dziedzictwo w Izraelu. Jakub i Izrael rozumiani są jako naród Hebrajczyków, królestwo wcześniej podzielone na dwie części: Judę i Izrael. Miejscem szczególnie upodobanym i wybranym przez Pana jest Jerozolima, gdzie na Syjonie została zbudowana Świątynia, która była jedynym miejscem przeznaczonym do składania ofiary ku czci Boga Jahwe. Mądrość wypowiada słowa, Słowem zaś będzie Syn Boży, którego przyjście na świat obchodzimy aktualnie w liturgii Kościoła.

Refleksją do fragmentu Księgi Syracha może być myśl o właściwym korzystaniu z mądrości i wiedzy danej nam przez Boga. Czy nie marnujemy łaski posiadania wiedzy, którą możemy wykorzystać w służbie bliźniemu?

Psalm responsoryjny: Ps 147, 12-13.14-15.19-20

Psalmista wzywa do uwielbienia Boga Ojca. Wspominana Jerozolima symbolizuje cały świat. Cała ziemia z radością wychwala Boga Stwórcę. On udziela swego błogosławieństwa i jest gwarantem pokoju i wszelkiego dobrobytu, które spływa na świat. Jahwe zapewnia bezpieczeństwo i szczęście mieszkańcom ziemi. Naszym szczęściem jest możliwość celebrowania narodzin Bożego Syna, przynoszącego zbawienie całej ludzkości.

Drugie czytanie: Ef 1, 3-6.15-18

Adresatem Listu są mieszkańcy Efezu i innych miast Azji Mniejszej. Paweł Apostoł dwukrotnie odwiedzał Efez podczas podróży misyjnych. Mieszkał tu prawie trzy lata, prowadząc intensywną działalność nauczycielską i wysyłając stąd swoich uczniów do wielu miast Azji Mniejszej. Można więc przypuszczać, że założona przez niego wspólnota chrześcijańska podczas ponownych odwiedzin została umocniona w wierze. Początek rozważanego Listu stanowi swoisty hymn dziękczynny. Przedstawia Boga Ojca, który zesłał na ludzi swe błogosławieństwo. Wypełnieniem tego są narodziny Syna Bożego. Apostoł w dalszych słowach dziękuje adresatom Listu za wiarę w Pana Jezusa. Zanosi jednocześnie gorące prośby do Boga Ojca o zesłanie na nich Ducha Świętego z darem mądrości i poznania w celu rozeznania swego powołania. List jest przykładem głębokiej troski Apostoła o założoną wspólnotę.

Czy ja sam troszczę się o swoich pasterzy? Czy w czasach, gdy ma miejsce tak wiele ataków na Kościół Katolicki i duchowieństwo, udzielam kapłanom wsparcia swoją modlitwą i dobrym słowem?

Ewangelia: J 1, 1-18

Zwróćmy uwagę na porównanie początku Prologu i początku Księgi Rodzaju. Księga Rodzaju rozpoczyna się od słów: „Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię”, zaś pierwsze słowa Prologu to: „Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo”. To podobieństwo nie jest przypadkowe. W Księdze Rodzaju mamy, bowiem hymn na cześć Boga, w Prologu do Ewangelii Janowej - hymn na cześć Słowa, zwanego z języka greckiego Logosem. Wcielone Słowo jest Synem Bożym. Prolog tym samym opisuje w innej formie literackiej historię narodzin oraz początek działalności Syna Bożego. Przyrównany jest do Światłości, której ciemności nie ogarniają. Ciemności rozumiemy tu jako siły zła. Ewangelia Janowa nie opisuje okresu dziecięctwa Jezusa, lecz od razu przechodzi do Jego publicznej działalności. Na początku Ewangelista przedstawia Jana Chrzciciela jako poprzednika Jezusa, który miał za zadanie należycie przygotować naród Izraela na przyjście Mesjasza. Tekst Prologu jest niezwykle poetycki. Jezus przyszedł do swego narodu, który Go jednak nie przyjął i skazał na ukrzyżowanie. Wszystkim, zaś, którzy Go przyjęli, Słowo dało moc, aby stali się dziećmi Bożymi.

Zastanówmy się, jak my sami przyjmujemy dziś Słowo. Czy pamiętamy, że Bóg przychodzi do nas podczas każdej Eucharystii?

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:
- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 29 marca

Wielki Piątek
Dla nas Chrystus stał się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 18, 1 – 19, 42
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter