Komentarze do czytań - 6 sierpnia

komentarze Bractwa Słowa Bożego, autor: Maciej Szulim

Drugie czytanie: 2 P 1, 16-19
W badaniach biblijnych fakt, że poza Ewangeliami także w Drugim Liście św. Piotra wspomina się o Przemienieniu Pańskim, jest bardzo znamienny, gdyż jest silnym argumentem za historycznością tego niezwykłego wydarzenia. I chociaż wiara jest fundamentem relacji z Bogiem, to chrześcijaństwo wyrasta z wydarzeń historycznych jak żadna inna religia. Apostołowie nie nauczali o odległych mitach, ale o tym, czego byli naocznymi świadkami. Przemienienie, tak jak Zmartwychwstanie, to historyczne wydarzenia, które stanowią źródło wiary pierwotnego Kościoła. Realizm zbawczego planu Boga, który został zrealizowany w Jezusie, oraz twarde oparcie nauczania Apostołów na owych wydarzeniach, stanowi wskazówkę dla nas. Wszyscy ci, którzy mylą Go z rozmaitymi ideologiami, systemami społecznymi, politycznymi czy filozoficznymi, nie mówią o Chrystusie, ale „postępują za wymyślonymi mitami”. Skuteczne świadczenie o Bogu nie może być bowiem oparte na niczym innym, jak tylko na wcześniejszym realnym spotkaniu ze Zmartwychwstałym. Tylko „naoczni świadkowie Jego wielkości” mogą dawać innym „poznać moc i przyjście Pana Jezusa Chrystusa”.

Psalm responsoryjny: Ps 97, 1-2. 5-6. 9
Wielkość Boga, który posiada władzę nad całą ziemią, jest jednym z głównych motywów starotestamentalnych hymnów pochwalnych. Napięcie między Jego bliskością względem człowieka a wszechmocą powinno kształtować naszą relację z Nim. Pełni dziecięcej ufności i otwartości bądźmy zawsze wdzięczni za Jego “kenozę”, czyli zejście i utrzymujmy świadomość tego, że mamy do czynienia z Panem całego wszechświata. Pozwoli nam to na zachowanie potrzebnej w relacji z Nim równowagi, aby ani nie popaść w zbytnią poufałość zniekształcającą to, Kim On jest, jak też zbytni formalizm, który uczyni niemożliwym zjednoczenie z Nim poprzez odwzajemnienie Jego miłości.

Ewangelia: Łk 9, 28b-36
Chyba najtrudniejszą Jezusową naukę stanowi ta, że chwała i służba naznaczona cierpieniem idą krok w krok. Jezus spotyka się w chwale z Mojżeszem i Eliaszem, ale zamiast wyciszać swoje lęki, spędzając miło czas, rozmawia o swoim odejściu. Stawia czoła nadchodzącej śmierci. W przeciwieństwie do żołnierzy, którzy w noc przed bitwą ucztują i bawią się, aby wykorzystać dany im czas, Jezus nieustannie myśli o swoich uczniach i to oni stoją w centrum Jego uwagi. Jest tak dlatego, że Jezus wie, Kim jest i jaka jest Jego misja. Świadomość własnej tożsamości jest potrzebna, aby w życiu realizować swoje powołanie zamiast zagłuszać lęki w uzależnieniach i pozornej beztrosce wygodnego życia.