Komentarze do czytań - 4 września 2019

komentarze Bractwa Słowa Bożego, autor: s. Joanna Ewa Koszałka FMA

Pierwsze czytanie: Kol 1, 1-8

Rozpoczynamy dziś lekturę jednego z listów więziennych św. Pawła, którego pierwszą część stanowi modlitwa dziękczynna jako odpowiedź na pocieszające wieści o stanie duchowym Kościoła w Kolosach. Przypatrzmy się razem z Apostołem tamtej gminie chrześcijańskiej, której on osobiście nie znał, a usłyszał o niej od Epafrasa, wiernego sługi Chrystusa i jej założyciela. Uznanie dla adresatów, wyrażone dziękczynieniem, dotyczy najpierw wiary w Chrystusa Jezusa, a także wypływającej z niej autentycznej miłości bliźniego, która jest aktywna i powszechna. U jej początków było jak zawsze słuchanie Bożego słowa, które doprowadziło ich do prawdy – Ewangelii. W samym jej centrum jest osoba Jezusa Chrystusa – Ja jestem drogą, prawdą i życiem, (J 14,6): On jest drogą, która prowadzi do Ojca, On jest Prawdą, przekazując pełne objawienie jako Słowo Ojca, i w ten sposób udziela nam życia. Nasuwa się refleksja: jak ważna dla postawy wiary jest rola pośredników, tych, którzy głoszą prawdę Ewangelii, tych, którzy ukazując miłość w swoim życiu, doprowadzają do Prawdy, do Chrystusa. To jest łaska Boża, która w pewnym momencie nas dotknęła i która nie przestaje być równocześnie zadaniem. Powinna owocować i rosnąć, bo przecież i my we chrzcie zostaliśmy posłani. Czy dziś mógłby ktoś napisać do nas jako do świętych i wiernych?

Psalm responsoryjny: Ps 52 (51), 10-11

Oliwka zajmuje w Biblii szczególne miejsce nie tylko jako podstawowy element krajobrazu. Jej owoce, obok chleba, stanowiły nieraz jedyny posiłek hebrajskiego ludu. Dostarczała oliwy ze swoich owoców, pełniła rolę króla drzew (por. Sdz 9,8-15). Czy pojawia się w dzisiejszym psalmie jako obraz zaufania na wieki łaskawości Boga? Akurat, jeśli chodzi o dyspozycje naturalne, to drzewa oliwne dzieli się w Izraelu na młode (mające mniej niż 50 lat), stosunkowo młode (w wieku 50-300 lat) oraz dorosłe (korzenie liczą nieraz kilka tysięcy lat…). Urodzajna, kwitnąca oliwka w pełnym przepychu w domu Bożym to obraz człowieka sprawiedliwego.

Ewangelia: Łk 4, 38-44

Jeśli Jezus uzdrawia w synagodze, w domu rybaka, na miejscu pustynnym, na terenach pogańskich czy na dziedzińcu świątyni, w tłumie i odsuwając się na bok, to znaczy, że miejsce nie ogranicza Jego mocy podobnie jak pora dnia czy nocy. I nie można Go zatrzymać albo ograniczyć do tych, którzy w naszych oczach są godni, by im to uczynił. W absolutnie dowolny sposób wybiera też sposób: słowo: rozkazał i opuściła ją czy gest: na każdego kładł ręce. Czy wierzę, że i jedno, i drugie są narzędziami Jego miłosierdzia także tu i teraz? Słowo Jezusa tym się różni od słów, które wypowiada człowiek, że ma moc sprawczą.