Komentarze do czytań - 30 grudnia

  Komentarze Bractwa Słowa Bożego, Teresa Pieczyńska

Pierwsze czytanie: 1 J 2, 12-17

Autor Listu kieruje słowa chrześcijańskiego upomnienia do szerokiego grona współczesnych mu odbiorców oraz do przyszłych pokoleń. Wyjaśnia, czym jest prawdziwa wiara, na czym powinniśmy się w życiu skupić, aby osiągnąć zbawienie. Wzywa do zachowywania przykazań, zwłaszcza przykazania miłości oraz do wystrzegania się pokus świata. Dla autora bycie chrześcijaninem oznacza prawdziwą, żywą relację z Bogiem i stosowanie odpowiednich kryteriów pozwalających na właściwą ocenę własnego życia.

Czy w dzisiejszym zabieganym świecie możemy traktować te słowa jako drogowskaz, wskazujący kierunek do osiągnięcia celu, jakim jest życie wieczne? Wydaje się, że współczesny świat z jego wartościami, dobrami, stylami życia, ze wszystkim, co oferuje człowiekowi, celowo izoluje nas od Boga, rozprasza i odwraca naszą uwagę od Niego. Świat pragnie dać nam wszystko zamiast Boga. Postępująca laicyzacja życia zmusza nas do rozważnego podejmowania decyzji, do nieustającej czujności. W takiej sytuacji rada jest prosta: uczyńmy Pana Boga nadrzędną wartością naszego życia, jedynym punktem odniesienia dla wszystkich naszych działań, podporządkujmy Mu nasze życie, kierujmy się Jego wskazaniami, Jego słowem. Mam to przekonanie, że tych, którzy dla miłości Boga zdobywają się na wielkie rzeczy, Bóg łaską swoją wspomaga i nigdy nie zawiedzie tego, kto w Nim samym ufność swą położy. (Św. Teresa od Jezusa, Sprawozdania duchowe w: Dzieła, Wydawnictwo o.o. Karmelitów Bosych, Kraków 1962, s. 506).

Psalm responsoryjny: Ps 96, 7-8.9-10

Psalmista wznosi pieśń ku czci Boga Izraela, który jest najpotężniejszym władcą. Jest to utwór pochwalny, wzywający do wspólnego oddawania czci Bogu, uznania Jego potęgi ponad całym stworzeniem, Jego sprawiedliwości i majestatu. My również powinniśmy wielbić Pana za wszystko, co otrzymaliśmy i kim jesteśmy. Starajmy się pamiętać o modlitwie dziękczynnej i modlitwie uwielbienia, ale przede wszystkim czcić Pana Boga naszym codziennym życiem.

Ewangelia: Łk 2, 36-40

Święta Rodzina na pierwszy rzut oka jest typową rodziną żydowską, która po uprzednim obrzezaniu syna, przybyła do Jerozolimy, aby dopełnić obowiązku oczyszczenia matki w czterdziestym dniu po przyjściu na świat dziecka, składając w ofierze przebłagalnej parę synogarlic. Kwestię wykupienia Jezusa św. Łukasz pomija w tekście, skupiając się na Ofiarowaniu Panu Bogu. Pierworodny został poświęcony Bogu, co możemy odczytać jako zapowiedź przyszłej Ofiary doskonałej, jaką złoży Bogu Ojcu jako Najwyższy Kapłan.

Prorokini Anna, pobożna kobieta, związana ze świątynią, poszukująca na co dzień bliskości Boga i pragnąca Mu służyć całym swoim życiem, pojawia się tylko raz w Piśmie Świętym tuż obok starca Symeona. Dlaczego Ewangelista uznał za ważne zwrócić na nią uwagę w tym niezwykle istotnym dla Świętej Rodziny momencie? Symeon dokonuje uroczystego wyznania wiary w realizację Bożej obietnicy o nadejściu Mesjasza. Ten tekst został wprowadzony do modlitwy brewiarzowej, którą liczni katolicy, nie tylko duchowni, ale też osoby konsekrowane i świeckie, powtarzają na zakończenie każdego dnia. Anna, nazwana prorokinią, rozpoznaje natychmiast w małym Dziecku Zbawiciela świata i niejako uzupełnia wyznanie Symeona, wielbiąc głośno Boga wobec wszystkich przebywających w świątyni. Ofiarowanie Syna jest przypieczętowane modlitwą pochwalną na cześć Boga Ojca.