Miłujmy się wzajemnie, by Bóg objawiał się w nas i poprzez nas.
komentarze Bractwa Słowa Bożego, autor: o. Izaak Kusion OFM
Pierwsze czytanie: 1 J 4, 7-16
Niejeden raz słyszymy oskarżenia wobec Pana Boga. Może nawet patrząc na historię swojego życia, dostrzegamy takie momenty, w których padały one z naszych ust. Trzeba się z tym zmierzyć, stanąć w prawdzie i popatrzeć na cały kontekst sytuacji, w jakiej to miało miejsce. Czy czasem nie jest tak, że w tych chwilach zabrakło miłości?
Bóg umiłował świat. Bóg umiłował wszystko stworzenie, które sam stworzył. Bóg umiłował człowieka, który jest koroną aktu stwórczego. Gdy w mojej codzienności obecne są czyny miłości, to potrafię to dostrzec, gdy zaś ich brakuje, to chodzę w mroku. Taki właśnie jest mrok, który dopada człowieka. To mrok braku czynów miłości. I wtedy najczęściej pojawiają się oskarżenia Boga, bo nie widzi się wyraźnie ani siebie, ani drugiego człowieka, ani świata, ale nade wszystko nie dostrzega się Boga. Bóg objawił się w Jezusie. Poprzez miłość, jaka Go sprowadziła na ziemię, jeśli sam żyję w miłości, to mam właściwy obraz własnego istnienia. Gdy nadejdzie dzień spotkania, sądzeni będziemy z braku czynów miłości, nie z potknięć, ponieważ one tu, w tej postaci świata, będą. Miłujmy się wzajemnie, by Bóg objawiał się w nas i poprzez nas.
Psalm responsoryjny: Ps 34, 2-3. 4-5. 6-7. 8-9. 10-11
„Spójrzcie na Niego” – to mieć wzrok utkwiony w Panu.
„Skosztujcie i zobaczcie, jak Pan jest dobry” – to stale być u Jego stołu.
„Bogobojni nie zaznają biedy” – bogactwem jest modlić się nieustannie.
Wezwanie, by w codzienności nie zapominać o Bogu, by mimo utrapienia nie zwątpić, bo On, nasz Bóg jest wierny i objawia swą wierność.
Ewangelia: J 11, 19-27
„Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem”, mówi dziś Jezus. To jest jedno z tych zdań, które należałoby mieć wygrawerowane w sercu złotymi literami, by w momencie trudnego doświadczenia, jakim jest śmierć, zwłaszcza bliskiej osoby, móc się do tych słów odnieść. Tylko wtedy nadzieja nie zgaśnie. Tylko wtedy dostrzegę siły, jakich Pan mi udziela, gdy rzucę się w Jego ramiona, mówiąc: „Tak, Panie. Wierzę, że jesteś Mesjaszem”. Nie chodzi o to, by przeżywać to bez łez, bez wątpliwości, ale o to, by te łzy i wątpliwości Jemu oddawać. Bo On przyszedł na świat, by światu życie dać.
Co? Gdzie? Kiedy?
