Komentarze do czytań - 28 lipca 2019

komentarze Bractwa Słowa Bożego, autor: o. Izaak Kusion OFM

Pierwsze czytanie: Rdz 18, 20-32

Piękny dialog Boga z Abrahamem, z którego wynika jedno, a mianowicie, że Bóg jest zawsze sprawiedliwy, zawsze objawia swoją sprawiedliwość, ale Boża sprawiedliwość nigdy nie jest sama. Ona jest zawsze w towarzystwie Bożego Miłosierdzia i dlatego jest w zasadzie jedyną sprawiedliwością, jaką można poznać, jakiej można doświadczyć. Czy jest w moim życiu coś, co staram się ukrywać przed Bogiem? On i tak to wie, więc ukrywanie nie ma sensu, bo właśnie ukrywanie ściąga na mnie nieszczęście. Prawda wyzwala, choć nie bez bólu, który może towarzyszyć prawdzie. Czy jestem kimś, z kim Bóg zechciałby rozmawiać jak z Abrahamem? Czy jestem człowiekiem, który wstawia się za innymi, nawet, jeśli nie zna ich do końca? Potrzeba wysiłku, by kochać innych, nawet, gdy ich czyny nie są dobre. Boże Miłosierdzie jest wielkie, ale nigdy nie postępuje wbrew sprawiedliwości. Tu nie chodzi o to, aby żyć w strachu, ale aby zdobyć się na wysiłek życia w prawdzie.

Psalm responsoryjny: Ps 138, 1b-2a. 2b-3. 6-7d. 7e-8

„Będę Ci śpiewał” - nie można śpiewać Bogu, żyjąc w kłamstwie.
„Będę sławił Twe imię” - imię Boga to także prawda.
„Wysłuchałeś mnie, pomnożyłeś siły” - tylko ten, kto zużywa swe siły w walce o prawdę w swoim życiu, jest w stanie zauważyć fakt, że Bóg słucha.
„Pan dostrzega poniżonych” - jeśli przyoblekam się w pokorę, to blask pokory dociera do niebios.
„Panie Twa łaska trwa na wieki” - wszystko, co dzieje się w moim życiu, jest z łaski Pana. Dobro, które jest Jego dziełem, będzie w moim życiu widoczne, jeśli będę pamiętał o tym, że Jego łaska jest większa niż mój grzech.

Drugie czytanie: Kol 2, 12-14   

Czy znam dzień swojego chrztu? To ważne, by mieć ten dzień wyryty w swej pamięci złotym rylcem, by w chwilach trudnych przypomnieć sobie, że od tego konkretnego dnia jestem zanurzony w śmierć Chrystusa. Mając tę świadomość, wszystko, czego doświadczę, okaże się niczym, zwykłą błahostką. To minie, bo łaska, którą otrzymałem, jest we mnie i to ONA powoduje, że mam szanse na niebo. Mam nowe życie i ono będzie się we mnie objawiać, ilekroć tylko odwołam się do tego momentu, od którego jestem Twój przez zanurzenie, jakie dokonało się w dzień mojego chrztu.

Ewangelia: Łk 11,1-13

Najpiękniejsza modlitwa dana jest nam od Jezusa. Tyle treści kryje się w tych prostych, powtarzanych wielokrotnie od wieków przez miliony chrześcijan słowach. Ta świadomość podnosi mnie na duchu, nie jestem sam, są też inni, którzy mówią tym samym językiem co ja - językiem miłości, danym od samego Boga przez Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym. Tylko wtedy, gdy w ten sposób spojrzę na modlitwę Ojcze Nasz, nie pozostanie ona jedynie paciorkiem, ale stanie się uwielbieniem. To powinno mnie pociągać do tego, by tak żyć. By żyć w przyjaźni, by żyć w życzliwości, by żyć w prawdzie bez pogardy dla innych. To powinno wyróżniać tych, którzy zwą się chrześcijanami.
Jedno jest pewne: bez łaski z nieba jest to niewykonalne, a łaska to sakramenty. Jest to nieustanna walka, która ma się we mnie odbywać, bo jest to walka o życie w łasce, która wypływa z życia sakramentalnego.