Komentarze do czytań - 28 czerwca 2019

komentarze Bractwa Słowa Bożego, autor: Teresa Pieczyńska

Pierwsze czytanie: Ez 34, 11-16

Fragment Księgi Ezechiela jest zapowiedzią odrodzenia ludu Izraela, który zostanie zgromadzony i zjednoczony. Wybrzmiewają słowa pełne nadziei i pociechy. Pomimo kary, jaka spadła na naród izraelski w postaci wieloletniej niewoli babilońskiej, Jahwe nadal kocha swój lud i uważa go za swoją własność. Porównuje go do rozproszonych, pogubionych owiec, które straciły z oczu pasterza. Ale oto teraz Pasterz ten wyrusza w poszukiwaniu każdej zaginionej owcy. Ponownie gromadzi je w stado, zapewnia im bezpieczeństwo i spokojny byt. Prowadzi na zielone pastwiska, gdzie będą mogły najeść się do syta i czuć bliską obecność swojego Pasterza. Będzie nim nowy Dawid. Treść dzisiejszego pierwszego czytania odczytujemy w świetle wydarzeń nowotestamentalnych i wiemy, że owym nowym Dawidem jest oczekiwany Mesjasz, przynoszący ludziom wolność od grzechu i śmierci, odnajdujący i przygarniający wszystkich pogubionych.

Psalm responsoryjny: Ps 23, 1b-3a.3b-4.5.6

Pan jest najlepszym pasterzem, który nie rezygnuje z żadnej swej owcy i nie skazuje jej na poniewierkę. W poszukiwaniu zagubionej jest w stanie oddalić się od całego stada, byleby tylko odzyskać tę, która się od niego odłączyła. Utwór przenika głęboka ufność w Bożą opiekę. Piękny utwór, powszechnie znany i cytowany często w chwilach trudnych, ma za zadanie uzmysłowić wiernym obecność i opiekę Bożej Opatrzności. Motyw Dobrego Pasterza znany jest od początków chrześcijaństwa. To wizerunek opiekuna nieustannie troszczącego się o swoich podopiecznych, zaspokajającego ich potrzeby i dbającego o ich bezpieczeństwo.

Drugie czytanie: Rz 5, 5b-11

Rozbrzmiewają słowa pełne nadziei i otuchy dla każdego wierzącego. Święty Paweł przekonuje, że przyjęcie chrztu jest potwierdzeniem wyznawanej wiary i wejściem w nową rzeczywistość. Jest praktycznym wyrazem naszej wiary. Zostaliśmy usprawiedliwieni przez wiarę i odkupieni przez największą z ofiar. Starotestamentalne ofiary przebłagalne tracą swą moc i znaczenie. Nie są już wymagane. Odtąd wszyscy wierzący w Chrystusa, żyją w nadziei zmartwychwstania i wierze w odkupienie przez śmierć na krzyżu Bożego Syna. To wydarzenie całkowicie odmienia losy świata i całej ludzkości. Powstaje nowa relacja między Bogiem Stwórcą, a człowiekiem.
    Uwierz, że Bóg wcale nie musiał wydawać Jedynego Syna na śmierć za ciebie i każdego człowieka na ziemi. Starotestamentalne przymierza, które zawierał z człowiekiem, ten nieustannie łamał i występował przeciwko swemu Stwórcy. To niewyobrażalna miłość Boga do nas sprawiła, że złożył Syna w ofierze, poświęcił największe dobro, część siebie dla odkupienia człowieka. Nie ma innej drogi, nie ma innej odpowiedzi Bogu na ten Dar jak tylko niekończąca się miłość i wdzięczność za łaskę, jakiej dostąpiliśmy. O ileż, więc bardziej teraz, jako usprawiedliwieni przez Jego krew, dzięki Niemu zostaniemy wybawieni od gniewu. (…) o ileż bardziej, jako już pojednani zostaniemy ocaleni przez Jego życie!

Ewangelia: Łk 15, 3-7

W Łukaszowej Ewangelii często pojawia się motyw dobrego pasterza. Wielkie umiłowanie przez Pana Jezusa ludzi wystawionych poza margines życia społecznego, słabych, grzesznych, jest częstym elementem dzieła Łukasza ewangelisty. Radość z odnalezienia każdej zagubionej owcy symbolizuje radość z nawrócenia każdego grzesznika, który odnajdzie drogę do Boga. Dobry pasterz pozostawia całe stado i rusza w poszukiwaniu zaginionej owcy. Ponosi trud dotarcia do niej, a kiedy ją odnajdzie, zatroskany bierze osłabioną na ramiona i niesie, aby dołączyć ją do stada. Jest dobry i czuły. Zapomina o zmęczeniu, o podjętym trudzie. Liczy się jedynie radość z odzyskania zagubionego stworzenia. Jezus poszukuje i odnajduje tych, którzy odłączeni zostali od Jego ludu czy to z własnej winy czy też z winy innych. Nie ustaje w wysiłkach, aby każdy człowiek mógł odnaleźć drogę do domu Jego Ojca. Każdemu daje szansę. Podaje rękę i czeka. To istotna część posłannictwa Jezusa.