Na pytanie zadane uczniom Pan Jezus otrzymuje różne odpowiedzi, ale dopiero odpowiedź Piotra jest tą, którą uznaje za właściwą.
komentarze Bractwa Słowa Bożego, autor: Teresa Pieczyńska
Pierwsze czytanie: Za 12, 10-11; 13,1
Dzisiejszy fragment z Księgi Proroka Zachariasza (z jej części zwanej także Deuterozachariaszem), dotyka niezwykle popularnej wśród starotestamentalnych proroków problematyki eschatologiczno-mesjanistycznej. Autor mówiąc o nadejściu królestwa pokoju, zapowiada obmycie Jerozolimy z jej grzechów za sprawą śmierci tajemniczego Odkupiciela win, który odda swoje życie za życie wielu. Grzechy zostaną zmazane przez odkupieńczą ofiarę niewinnego człowieka. Słowa: Będą patrzeć na tego, którego przebili, kierują nasz wzrok w stronę ukrzyżowanego Syna Bożego. W księdze pojawia się motyw niewinnej ofiary, złożonej w Jerozolimie w osobie władcy umierającego śmiercią męczeńską za swój lud, aby ten mógł dostąpić zbawienia. Z pewnością dla współczesnych prorokowi Judejczyków zapowiedź ta nie miała takiego znaczenia i nie była tak rozumiana jak przez nas, odczytujących ją w świetle wydarzeń z Nowego Testamentu. Wywołuje ona jednocześnie skojarzenia z tekstem pochodzącym z Księgi Proroka Izajasza o cierpiącym Słudze Jahwe, odczytywanym, jako zapowiedź męczeństwa i odkupieńczej śmierci Chrystusa za całą ludzkość.
Psalm responsoryjny: Ps 63, 2.3-4.5.6.8-9
Psalm z dzisiejszej liturgii to jeden z najbardziej znanych i najczęściej cytowanych. Należy do gatunku utworów lamentacyjnych. Psalmista, mimo że doświadczający cierpienia, nieustannie pokłada nadzieję w Bogu. Wierzy w Jego moc i opiekę. Całym swoim jestestwem tęskni do Pana. To tęsknota za Bogiem i miejscem, w którym zamieszkał pośród swego ludu, gdzie najmocniej odczuwa się Jego obecność.
Drugie czytanie: Ga 3, 26-29
Święty Paweł potwierdza i ogłasza synostwo Boże wszystkich, którzy przyjęli wiarę w zmartwychwstałego Syna Bożego i zostali w Nim ochrzczeni. Dla każdego Żyda, podporządkowującego życie swoje i rodziny Prawu Mojżeszowemu, był to prawdziwy przełom. Warunkiem uczestnictwa w królestwie Bożym, stała się wiara w nauczanie ubogiego Cieśli z Nazaretu. Dopiero teraz, wyznając wiarę w Chrystusa zmartwychwstałego, mogli przejść ze stanu podporządkowania suchej literze Prawa do prawdziwego i pełnego życia w Bogu. Prawo upominało i wymagało określonych zachowań i postaw. Nakładało obowiązki, które z powodu nadinterpretacji uczonych w Piśmie, często stały w sprzeczności z dyspozycją serca i chęcią czynienia dobrych uczynków względem bliźnich. Z pewnością jednak nie kwestionowało Bożych obietnic. Przestrzeganie Prawa okazało się zaledwie preludium do prawdziwej, dojrzałej wiary w Boga i Jego Wcielonego Syna oraz do pełnego uczestnictwa w życiu wiecznym.
Święty Paweł wskazuje na ogromne znaczenie chrztu, dokonującego przemiany człowieka. Bowiem to właśnie chrzest i wiara czynią z każdego człowieka Bożego syna. Poprzez chrzest człowiek wierzący nawiązuje więź z Trójjedynym Bogiem. Wszyscy, przyjmujący wiarę i chrzest, stają się wspólnotą - nowym ludem - Kościołem, ale wchodzą do tej wspólnoty indywidualnie przez osobiste przyjęcie sakramentu chrztu, obmycie i przyjęcie nowej szaty. Odtąd wszyscy ludzie stają się równi, tworząc społeczność wiernych, w której nie ma już podziałów, różnic społecznych czy religijnych. Wszyscy są zjednoczeni w Chrystusie Panu. Prawo wypełniło się, zatem w Osobie Chrystusa i odtąd to Chrystus jest jedyną Drogą do Boga.
Ewangelia: Łk 9, 18-24
Na pytanie zadane uczniom Pan Jezus otrzymuje różne odpowiedzi, ale dopiero odpowiedź Piotra jest tą, którą uznaje za właściwą. Apostoł, w imieniu pozostałych uczniów, wyznaje, za kogo uważa swego Mistrza i Pana. Wypowiada prawdę o Boskim pochodzeniu i misji, jaką Jezus ma do wypełnienia na ziemi. Po tym swoistym wyznaniu wiary następuje zapowiedź Chrystusa Jego męczeńskiej śmierci i zmartwychwstania. Wydaje się, że uczniowie nie do końca rozumieją jej treść. Dla nich Jezus jest oczekiwanym Mesjaszem, Chrystusem i spodziewają się, że w pewnym momencie objawi swą potęgę i moc i w wielkiej chwale obejmie panowanie w Izraelu. Słowa o cierpieniu i śmierci wydają się nie przystawać do tej wizji. Pan Jezus rozpoczyna, zatem, stopniowe wprowadzanie apostołów w tajemnicę swego posłannictwa i przygotowuje ich na to, co ma wkrótce nadejść. Przygotowuje ich na wydarzenia paschalne oraz na ich przyszłe życie, w którym każdego dnia będą dawać świadectwo Prawdzie.
Co? Gdzie? Kiedy?
