Komentarze do czytań - 21 czerwca 2019

Komentarz Bractwa Słowa Bożego, autor: ks. Adam Dynak

Pierwsze czytanie: 2 Kor 11, 18.21b-3

Żeby właściwie zrozumieć wypowiedź Świętego Pawła, należy odczytać ją w kontekście całego listu, który odzwierciedla jego relacje z Kościołem w Koryncie. Nie były one łatwe. Korynt był miastem specyficznym, na wskroś pogańskim, przenikniętym grzesznymi przyzwyczajeniami, które przejawiały się również w życiu tamtejszego Kościoła. W tej sytuacji Paweł był wymuszony pełnić rolę tego, który upomina, karci, wykazuje nieprawidłowości życia we wspólnocie wierzących. Nie przysparzało mu to zwolenników. Ponadto, ciągle pojawiali się ludzie, którzy usiłowali podważyć jego apostolski autorytet, wypominając mu, że nie należał do grona Dwunastu. Do tego, nieustannie istniał jeszcze ciągle żywy problem zachowywania przepisów żydowskich w Kościele. Paweł zajmował jednoznaczne stanowisko w tej kwestii, które nie wszyscy podzielali. W obliczu tych trudności apostoł wystosował dramatyczną w swej treści apologię siebie i swojego apostolatu. Nie należy jego wypowiedzi traktować jako użalania się nad sobą, czy celebrowania własnego ja. Ta długa litania poniesionych w życiu cierpień kończy się wyrażeniem troski o wszystkie Kościoły. Ta niezwyczajna szczerość uświadamia nam, kim naprawdę był Święty Paweł, jak bardzo przywiązał się do Chrystusa, jak bardzo kochał Kościół. 

Psalm responsoryjny: Ps 34 (33), 2-3.4-5.6-7

Nie wiedząc o tym, że Psalmy zrodziły się w Starym Testamencie, moglibyśmy potraktować dzisiejsze responsorium jako dalszą cześć wynurzeń Świętego Pawła. Zwłaszcza pierwsza strofa mogłaby być doskonałym zwieńczeniem tyrady apostoła. Psalm pozwala nam właściwie odczytać słowa Świętego Pawła. To, o czym mówi, choć stanowi treści bardzo osobiste i nie mniej dramatyczne, nie jest jednak budowaniem własnego martyrologium, nie jest użalaniem się nad swoim losem i szukaniem za wszelką cenę pocieszenia ze strony słuchaczy i czytelników. Paweł czynił wszystko z miłości do Jezusa i jeżeli w czytaniu nie zostało to sprecyzowane, to Psalm responsoryjny czyni temu zadość. W sensie teologicznym będzie czymś jak najbardziej właściwym uczynić Psalm płynną kontynuacją mowy Pawła. 

Ewangelia: Mt 6, 19-23

Najczęściej rozmowa na temat dóbr materialnych człowieka, jego pieniędzy, oszczędności stanowi delikatny, żeby nie powiedzieć, drażliwy temat. Dlaczego tak jest? Trudno jednoznacznie odpowiedzieć. Jeżeli temat jest tak delikatny, to wydawanie jakichkolwiek sądów, opinii czy ocen stanowi niebezpieczeństwo pomyłki, skrzywdzenia kogoś. Na pewno zadaniem chrześcijanina jest uczyć się mówić o tych sprawach w sposób wolny i przejrzysty. Z pewnością również należy wiedzieć, że Bóg nie jest zazdrosny w tym względzie. Ojciec Niebieski pragnie, aby Jego dzieci żyły dostatnio. W naszym fragmencie kluczowym słowem jest „gromadzić”, które należy rozumieć jako nadmierną troskę o swój doczesny dobrobyt. Nagromadzonych skarbów człowiek nie weźmie na tamten świat, ale uczynione dobro tak, co więcej, ono go tam wyprzedzi, aby za nim świadczyć.