Komentarze do czytań - 20 lipca 2019

Pierwsze czytanie: Wj 12,37-42
    Pan wyprowadza swój lud z Egiptu, z kraju niewoli i ucisku. To na pewno wywołuje radość wśród Izraelitów. W tym momencie każdy ma poczucie, że jest to działanie Boga, że Pan jest z nimi. Wychodzą z Egiptu po czterystu trzydziestu latach. Ta ogromna radość z czasem jednak będzie przygasać. Izraelici zrozumieją na pustyni, że czasem dużo łatwiej człowiekowi jest żyć w niewoli. W Egipcie mówiono im, co mają robić, jak i kiedy. Wszystko mieli zapewnione za wyjątkiem wolności. Jak trudna jest wolność, do której wyprowadził ich Bóg, poznają dopiero na pustyni. Teraz sami będą musieli podejmować decyzje. Sami będą też ponosić ich konsekwencje. Przekonają się, jak trudno jest samemu podejmować tylko i wyłącznie słuszne decyzje. Zrozumieją, że za błędne wybory trzeba ponieść konsekwencje, że największy problem nie polega na tym, żeby uzyskać Boże przebaczenie. Największym problemem, często przekraczającym możliwości Izraelitów, będą właśnie konsekwencje ich własnych złych decyzji. Jednak Bóg z miłości do nich będzie nieustannie obecny, czuwający i wspierający. Czas najtrudniejszy okaże się czasem największego doświadczenia Boga i wzrostu duchowego. Później Izraelici będą wielokrotnie wracać w swojej historii do doświadczenia pustyni.

Psalm responsoryjny: Ps 135
    Psalm 135 wychwala Boga za jego wspaniałą miłość, którą okazywał poprzez troskę, dobroć i wyzwolenie z niewoli. Dziękujmy Bogu za wyzwalanie nas z niewoli grzechu przez sakrament pokuty i pojednania.

Ewangelia: Mt 12,14-21
    „W Jego imieniu narody nadzieję pokładać będą”. W Chrystusie pokładamy nadzieję na wyzwolenie z grzechu i na wyprowadzenie ku wolności. Jak Bóg był nadzieją dla Izraelitów w Egipcie, tak dla nas nadzieją jest teraz Jezus, wyprowadzający nas z niewoli ku wolności dzieci Bożych. Ta wolność jest dla nas tak samo trudna, jak była niegdyś dla wychodzących z Egiptu. Stąd potrzeba nam nieustannej troski i wsparcia Jezusa na drodze do Królestwa Bożego.