Komentarze do czytań - 2 października 2019

komentarze Bractwa Słowa Bożego, autor: s. Elżbieta Zakrzewska CSC

Pierwsze czytanie: Wj 23,20-23
Aniołów wspomina się od pierwszych wieków chrześcijaństwa. Czytając Biblię, w wielu miejscach napotykamy teksty, w których aniołowie pokazani są jako ci, którzy opiekują się ludźmi. Wśród tych postaci jest Hagar, która uciekła od swojej pani (Rdz 16, 7-12), Abraham, którego anioł powstrzymuje, aby nie zabijał swego syna, Izaaka (Rdz, 22,11). To anioł ratuje Lota (Rdz 19, 1-17), podobnie jak trzech młodzieńców w piecu ognistym (Dn 3, 49-50), Daniela w jaskini lwa (Dn 6,22). Anioł karmi proroka Eliasza (1 Krl 19, 5-8), a także ostrzega Balaama (Lb 22, 31-35). Bóg posyła aniołów, którzy opiekują się, chronią, ostrzegają, wskazują i ratują. Każda z tych biblijnych historii jest piękną opowieścią, w której Bóg pomaga człowiekowi, wysyłając swojego posłańca. Dzisiejszy tekst poucza nas, abyśmy byli uważni na znaki Boga, abyśmy otwierali swoje serca i chcieli usłyszeć, co Bóg do nas mówi. Ksiądz Jan Twardowski w książce „Myśli na każdy dzień” namawia nas, abyśmy nie wyrastali z modlitwy do Anioła Stróża, jak wyrastamy z dziecinnego ubrania, gdyż w życiu dorosłym, na starość, kiedy wszystko może się nam wydawać przepaścią, Anioł Stróż jest potrzebny. (Ks. Jan Twardowski, Myśli na każdy dzień, Wydawnictwo św. Wojciecha, Poznań 2002)

Psalm responsoryjny: Ps 91,1-2.3-4.5-6.10-11
To piękny psalm, który odmawiamy w Liturgii Godzin podczas niedzielnej Komplety. Tekst pokazuje, że kiedy człowiek zaufa Bogu i odda Mu się w opiekę, nie zawiedzie się. Kiedy nasze myśli kierujemy do Boga i żyjemy Jego słowem, wszystko to, co nas spotyka, potrafimy odnosić do Niego. Zawsze powinniśmy Boga wielbić, ale najłatwiej przychodzi nam to, kiedy doświadczamy radości. Natomiast kiedy spotykają nas trudności, powierzamy Mu siebie i pytamy, jaka to lekcja dla nas. Bóg nas strzeże, daje siłę i pociesza w trudnościach. Bo rozkazał swoim aniołom, aby cię strzegli na wszystkich twych drogach (Ps 91,11). W kolekcie zawarta jest prośba, aby aniołowie towarzyszyli nam tu na ziemi, jak i w wieczności, gdzie razem z nimi będziemy wielbić Boga.

Ewangelia: Mt 18,1-5.10
Dziś Jezus stawia nam za przykład dziecko. Uczniowie wprost pytają Jezusa: Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim? (Mt 18,1) Ludzkie spory o to, kto jest ważniejszy, towarzyszą człowiekowi od zawsze. Często nie są wypowiedziane wprost, ale można je dostrzec w niezdrowej rywalizacji czy też w porównywaniu siebie z innymi.  Czasem wydaje się, że żyjemy tak, jakbyśmy Ewangelii nie mieli w ręku, albo jakbyśmy jej nigdy nie słyszeli, a logika Boga jest inna od naszej. Jezus rzekł: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego (Mt 18,3). Bycie we wspólnocie Kościoła wymaga czasami rezygnacji z własnego ja i otwarcia się na innych, aby dary i talenty, jakimi ich Bóg obdarzył, mogły się objawić i aby zostały przyjęte dla dobra wszystkich. Wpatrujmy się w Boga tak jak Jego aniołowie i prośmy o to, abyśmy umieli przylgnąć do Niego całym swym sercem.