Modlitwa Maryi staje się zwierciadłem piękna Jej duszy. Każda modlitwa człowieka, jest odbiciem jakości życia wewnętrznego.
komentarze Bractwa Słowa Bożego, autor: Alicja Sarnocińska
Pierwsze czytanie: Ap 11, 19a; 12, 1.3-6a.10ab
Długo zgłębiałam treść dzisiejszego czytania i nie potrafiłam określić, z czym kojarzą mi się słowa Świętego Jana w Apokalipsie. I nagle zrozumiałam: to znaki. Życie jest pełne znaków i nie biorą się one znikąd. Posyła je nam Bóg. Tym znakiem może być drugi człowiek, praca, którą wykonujemy, choroba czy słowo, jakie słyszymy w Piśmie Świętym, a nawet słowo drugiej osoby. Wszystkie te znaki prowadzą nas do zbawienia.
W Apokalipsie pierwszym znakiem jest Maryja – delikatne i piękne stworzenie. W Niej wszystko jest piękne - to, co zewnętrzne i to, co wewnętrzne. Drugi znak - smok o siedmiu głowach, chcący pożreć zrodzone dziecię niewiasty. Oba te znaki prowadzą nas ku rozeznawaniu, co jest pięknem złączonym z dobrem i prawdą, a co destruktywną brzydotą, udającą piękno.
Maryja - nieskalana grzechem, w swej pełni duszy i ciała, żyjąca na Bożą chwałę, uczy nas, że celem naszego życia jest bycie w chwale nieba z duszą i ciałem. Dzisiejsza uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny szczególnie nam o tym przypomina. Może się jednak zdarzyć, że stracimy ten cel z oczu wśród codziennego zabiegania. Doczesność może pochłonąć całą naszą uwagę. Dokąd zmierza Twoje życie? Czy tęsknisz za chwilą, gdy nastanie „zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca”?
Psalm responsoryjny: Ps 45, 7.10.11-12.14-15
Wypełniło się. „Stoi Królowa po Twojej prawicy”. Nieskażony grzechem człowiek króluje w niebie. Na podobieństwo Paschy Chrystusa, Maryja umarła, zmartwychwstała, została wzięta do nieba i zasiada po prawicy Syna. Stało się to możliwe tylko dzięki zmartwychwstaniu Jezusa. Matka przez całe swe życie była zjednoczona z Synem.
Psalmista nie tylko mówi o Matce, ale o każdym człowieku. „Król pragnie Twego piękna”. Pragnie, aby Twoja dusza była czysta. Pamiętaj, że piękno wewnętrzne uwydatnia się także na zewnątrz.
Ewangelia: Łk 1, 39-56
Postaraj się dzisiaj towarzyszyć Maryi w drodze do Elżbiety i wczuć się w Jej przeżycia. Wyrusza z pośpiechem w daleką i ciężką podróż. Kobiety z pokorą wychodzą sobie na przeciw, obejmują się z miłością i szacunkiem. Ich spotkanie, gesty i rozmowy podkreślają, jak ważne jest, by w spotkaniach z drugim człowiekiem kierować się wrażliwością i prostotą. Pierwszym spotkaniem jest spotkanie z człowiekiem. Wymaga ono dyspozycyjności i czasu, rozumu i serca. Planuje się miejsce spotkania, godzinę, tematy do rozmów. Ważne, żeby nie było pośpiechu; żeby traktować osobę, z którą się spotykamy, jakby była jedyną na świecie w tym momencie, oddać się jej całkowicie. Drugim spotkaniem jest spotkanie z Bogiem. Polega ono dokładnie na tym samym, co pierwsze. Maryja w spotkaniu z Elżbietą, spotyka się również z Bogiem. Pełna wdzięczności wylewa swoją radość. Wielbi Go za Jego dobroć i miłosierdzie, cieszy się swoim powołaniem. To właśnie w Bogu odkrywa swoją godność i wartość. Modlitwa Maryi staje się zwierciadłem piękna Jej duszy. Każda modlitwa człowieka, jest odbiciem jakości życia wewnętrznego. Czy w modlitwie Maryi są takie słowa, które możesz powtórzyć jako swoje? Czy któreś z nich wydają Ci się obce i odległe? „Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.”
Co? Gdzie? Kiedy?
