29 marca
piątek
Wiktoryna, Helmuta, Eustachego
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Ikona świata misyjnego

Ocena: 0
1489

 

Wsparcie modlitewne i konkretna pomoc były dwoma filarami pracy na rzecz misji. System małych kroków sprawdził się i tym razem. Z inicjatywy Pauliny w całym Lyonie powstały kilkuosobowe koła, które przeznaczały niewielką część swoich dochodów na rozwój misji Kościoła na świecie. Każde koło dawało początek kolejnym dziesięciu i tak powstała gęsta sieć pomocy. „Szukałam pomocy u Boga. (…) Dana mi została jasna wizja tego planu: dziesięć osób, z których każda znajduje następną dziesiątkę – 1 sou [bardzo drobna suma pieniędzy – przyp. red.] od jednej osoby” – tak Paulina scharakteryzowała sposób finansowania pomocy.

Dzieło stworzone przez Paulinę przyjęło nazwę Związek Lyoński i bardzo szybko się rozrosło. Niestety, jego założycielka nie mogła cieszyć się osobistym zaangażowaniem w jego rozwój, gdyż wkrótce została pozbawiona wszelkich praw do niego. Jednak nie zniechęciła się porażką. Przeciwnie: pomimo bolesnych przeżyć z jeszcze większą mocą wspierała misjonarzy, tym razem w sposób duchowy i modlitewny, tworząc sieć modlitwy opartą na różańcu.

Związek Lyoński wkrótce został przemianowany na Dzieło Rozkrzewiania Wiary. W XX w. organizacja ta zyskała miano papieskiej i jej siedziba została przeniesiona do Rzymu. Dziś są to Papieskie Dzieła Misyjne. Swoim intensywnym działaniem Paulina stworzyła także podwaliny pod czasopismo „Roczniki Rozkrzewiania Wiary”, które w 1880 r. było wydawane w 250 tys. egzemplarzy.

 


Z LYONU NA CAŁY ŚWIAT

Prosząc o światło Ducha Świętego, Paulina opracowała podobny do zbierania pieniędzy system modlitwy. Tworzyły go grupy piętnastoosobowe, na wzór dawnego układu różańca złożonego z piętnastu tajemnic. Każdy z członków grupy, nazwanej różą różańcową, zobowiązywał się do codziennego rozważania jednego dziesiątka różańca. Każdy miał też za zadanie znaleźć pięciu nowych członków ruchu, którzy z kolei znajdą następnych. „Podczas gdy ktoś zobowiązany do rozważania tajemnicy Wcielenia Syna Bożego prosi o cnotę pokory dla grzesznika, za którego modli się cała piętnastka, ktoś inny, komu przypada rozmyślanie nad misterium śmierci Zbawiciela, prosi dla tego samego grzesznika o żal za grzechy, jeszcze inny – o ducha pokuty (…). I tak wszyscy członkowie, mając udział w dziele nawracania grzesznika, cieszą się wspólnie z jego powrotu. (…) Stajemy się w ten sposób zjednoczeni w modlitwie ze wszystkimi ludźmi świata” – tak podsumowała swoją akcję Paulina Jaricot.

Tercjarka zaproponowała także, aby modlitwę uzupełnić propagowaniem idei misji, odpowiedniej literatury i broszur. Ruch Żywego Różańca oficjalnie pobłogosławił i zatwierdził papież Grzegorz XVI. Z Lyonu rozszerzył się on na Francję, Europę, a potem na inne kontynenty.

System stworzony przez Paulinę przetrwał w swojej zasadniczej części do dzisiaj. Pewnych drobnych zmian dokonano w nim za czasów pontyfikatu Jana Pawła II, dodając do modlitwy różańcowej tajemnice światła. Obecnie dominują już nie piętnasto-, ale dwudziestoosobowe koła Żywego Różańca.

 


PATRONKA MISJI

„Kochałam Jezusa Chrystusa ponad wszystko na ziemi i z miłości ku Niemu bardziej niż samą siebie kochałam wszystkich, którzy byli obciążeni pracą lub cierpieniem” – podsumowała swoje życie Paulina Jaricot, stawiając na nim pieczęć swojego cierpienia w służbie najuboższym.

Umarła w biedzie i zapomnieniu, ponosząc także finansowe koszty swojego zaangażowania na rzecz lyońskiej biedoty. Jej proces beatyfikacyjny rozpoczął w 1926 r. papież Pius XI. Dekret o heroiczności cnót kandydatki na ołtarze ogłosił papież Jan XXIII w 1963 r. W 2012 r., w 150. rocznicę śmierci przyszłej błogosławionej, trzyipółletnia mieszkanka Lyonu Mayline Tran, otoczona modlitwą wznoszoną do Boga przez wstawiennictwo Pauliny, została cudownie uzdrowiona ze śmierci mózgowej.

Paulina Jaricot, choć żyła ponad dwa wieki temu, fascynuje i inspiruje do dziś. Ucieleśnia ideały, które nadal przyświecają Papieskim Dziełom Misyjnym. Założone przez nią Dzieło Rozkrzewiania Wiary już po trzech latach istnienia liczyło 2 tys. członków. W 1922 r. otrzymało status dzieła papieskiego. Obecnie działa w 144 krajach świata, budząc świadomość misyjną i poczucie odpowiedzialności za misje Kościoła. Natomiast Żywy Różaniec, założony w 1826 r., po kilku latach istnienia liczył ponad milion członków i nadal się rozwija, opasując cały świat.

Choć Paulina uważała się tylko za „zapałkę wzniecającą ogień”, to jednak stała się założycielką dwóch największych dzieł misyjnych w Kościele. Można ją więc nazwać ikoną świata misyjnego.

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:

Autorka jest pracownikiem Papieskich Dzieł Misyjnych

- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 29 marca

Wielki Piątek
Dla nas Chrystus stał się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 18, 1 – 19, 42
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter