W Dębem Wielkim rekonsekrowano świątynię, którą przed laty z własnej inicjatywy, w heroiczny sposób zbudowali mieszkańcy okolicznych miejscowości.
Mszy św. w parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Dębem Wielkim, 6 listopada przewodniczył bp Romuald Kamiński. – Praktycznie w kościele wszystko jest nowe, dlatego zgodnie z decyzją ordynariusza diecezji, nazwaliśmy uroczystość rekonsekracją – mówi proboszcz parafii, ks. prał. Sławomir Żarski. Wnętrze świątyni zostało odmalowane, dokonano rewitalizacji zewnętrznych cegieł, położono nową podłogę. Odnowienie stało się możliwe, dzięki ofiarności parafian, licznych dobroczyńców oraz dotacjom. Duchowym przygotowaniem do święta były trzydniowe rekolekcje parafialne pod hasłem „Ja Jestem Drogą, Prawdą i Życiem”. Warto zwrócić uwagę na wyjątkową historię powstania świątyni w Dębem Wielkim, która była inicjatywą świeckich. Przypomniał o tym na rozpoczęcie uroczystości rekonsekracji ks. Sławomir Żarski.
Świątynia narodziła się nie z woli biskupów czy kapłanów, ale z pragnienia Ludu Bożego, mieszkającego na tej ziemi, kochającego Boga i Kościół. Gdy wybudowali kościół poprosili o kapłana oraz erygowanie parafii, aby tworząc żywą wspólnotę wiary i miłości, budować Królestwo Boże w Dębem Wielkim
– dodał ks. proboszcz.
Miejscowy kościół liczy 113 lat, decyzja o budowie świątyni, przypadła na czas przełomowych wydarzeń historycznych w XX wieku, gdy Cesarstwo Rosyjskie było wstrząśnięte rewolucją domową w 1905 r. Władze carskie, aby ograniczyć nastroje rewolucyjne m.in. poluzowały częściowo represje wobec działalności Kościoła katolickiego na ziemiach polskich. Jak wynika z kroniki parafialnej, właśnie wtedy powstał zamysł wiernych o budowie kościoła. Dębe Wielkie należało wówczas terytorialnie do parafii Mińsk Mazowiecki; Wielgolas był w obrębie Glinianki; Aleksandrówka i Olesin znajdowały się na obszarze Długiej Kościelnej. Do wszystkich kościołów było ponad 9 km, co stanowiło uciążliwą trasę dla wiernych przemieszczających się przeważnie pieszo.
Przyszli parafianie postanowili zgodnie, że kościół powinien stanąć na miejscu dawnej karczmy. Mówili „chcemy wznieść świątynię Bogu z której po wieczne czasy płynąć będą słowa chwały Boga i miłości bliźniego”. W tym celu właścicielka Dębego Wielkiego Wanda Chraszczewska, ofiarowała plac, na którym w przeszłości działała karczma.
Fundatorem ziemi i dobrodziejem parafii był też Władysław Tabiszewski, właściciel majątku w Dębem Wielkim i jego rodzina. W 1905 r. przewodniczącym Komitetu Budowy Kościoła został wybrany hrabia Marian Starzyński, właściciel majątku Ruda, a kościół zaprojektował znany architekt Józef Pius Dziekoński. Prace rozpoczęły się w 1906 r. parafianin Stefan Bąk w swoich wspomnieniach napisał: „budowa kościoła była wyczynem wręcz heroicznym, stan zamożności ludzi był niski, ale entuzjazm wielki. Każdy pracował, kto tylko się nadawał nie wyłączając młodzieży”.
W 1907 r. odbyło się wmurowanie kamienia węgielnego, czego dokonał ks. Kazimierz Sobolewski, dziekan dekanatu mińskiego. Dzięki niezwykłemu zapałowi wiernych niespełna trzy lata od zawiązania Komitetu Budowy Kościoła, 26 sierpnia 1908 r. bp Kazimierz Ruszkiewicz, sufragan warszawski, poświęcił świątynię. W 1913 r. bp Aleksander Kakowski erygował parafię, a pierwszym proboszczem ustanowił ks. Stanisława Zarębę. W dalszych latach ks. Jan Lebiot upiększył kościół i przygotował go na konsekrację, której dokonał 22 sierpnia 1926 r. bp polowy Wojska Polskiego Stanisław Gall.
Podczas rekonsekracji świątyni do sprawowania Eucharystii został użyty kielich z 1912 r., ufundowany przez parafianina Eugeniusza Mierzwickiego. – To wymowny święty znak, który mimo burzliwej historii przetrwał 109 lat. Dziś łączy w całość dzieje naszej parafii i Kościoła – wyjaśnił ks. Żarski. W homilii bp Romuald Kamiński podzielił się refleksją, że pokolenia sprzed ponad wieku mogły mieć świadomość, że nastaną inne czasy i bez świątyni życie mieszkańców stanie się uboższe.
Niech wszyscy podziwiają piękno waszego kościoła, ale miejcie również znacznie większe pragnienia, aby mówili o parafii, że żyją tutaj ludzie piękni duchowo, mądrzy, przykładnie realizujący własne powołanie. To może stać się największym skarbem, jaki codziennie będziecie ofiarowywać dla lokalnej społeczności
– życzył zebranym bp Kamiński.
GALERIA
Co? Gdzie? Kiedy?
