Fatima w Kijowie

Nie wiemy jak daleko będzie mogła być kontynuowana pielgrzymka Matki Bożej w znaku fatimskim. Jest w nas pragnienie by dotarła do wszystkich tych miejsc, które potrzebują jej matczynej troski. Równocześnie nie ukrywamy, że jest w nas nadzieja a nawet więcej – oczekiwanie, że dla wrogów będzie ona Niewiastą Obleczoną w Słońce, Tą która zwycięża Smoka.

W związku z rosyjską agresją na Ukrainę wielu czcicieli Maryi zadaje sobie pytanie, czy wyrażona przez Matkę Bożą Fatimską prośba o poświęcenie Rosji Jej Niepokalanemu Sercu została rzetelnie spełniona. Już 2 marca, czyli kilka dni po wybuchu wojny, ukraińscy biskupi katoliccy obrządku łacińskiego zwrócili się do papieża Franciszka o jak najszybsze poświęcenie Ukrainy i Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi. Czy rzeczywiście należy dokonać konsekracji Rosji, skoro zrobili to już poprzedni papieże?

13 lipca 1917 roku Matka Boża powiedziała pastuszkom z Fatimy: „Aby zapobiec wojnie, zażądam poświęcenia Rosji mojemu Niepokalanemu Sercu i zadość czyniącej Komunii w pierwsze soboty miesiąca. Jeżeli wysłuchają moich próśb, Rosja się nawróci i zapanuje pokój. Jeżeli nie, rozsieje swe błędy po całym świecie, doprowadzając do wojen i prześladowań Kościoła”. Widzimy przede wszystkim, że Matka Boża nie mówiła o prośbie, lecz żądaniu – „zażądam”. Dzieci z Fatimy nie wiedziały, co to jest Rosja, a już na pewno nie miały pojęcia o jakich błędach mówiła Maryja, ale sumiennie przekazały słowa Najświętszej Panienki. 13 lipca 1929 roku siostra Łucja miała kolejne objawienie dotyczące Rosji. Adorowała Pana Jezusa, klęcząc przed tabernakulum, kiedy nagle po kaplicy rozlało się znajome światło. Łucja ujrzała Matkę Bożą, która powiedziała: „Nadszedł czas, kiedy Bóg chce, by Ojciec Święty w jedności z biskupami z całego świata poświęcił Rosję mojemu Niepokalanemu Sercu. To ją uratuje. Sprawiedliwość Boża potępiła wiele dusz za grzechy popełnione przeciwko mnie, dlatego przychodzę, by prosić o zadośćuczynienie. Poświęć się w tej intencji i módl się”. W maju 1936 roku siostra Łucja zanotowała kolejną informację na temat Rosji: „Rozmawiałam z Panem Jezusem na temat poświęcenia Rosji. Pytałam Go, dlaczego nie nawróci Rosji bez Ojca Świętego i Jego aktu poświęcenia”. Jezus odpowiedział: „Ponieważ chcę, aby cały mój Kościół uznał w tym poświęceniu tryumf Niepokalanego Serca Maryi, tak by kult Jej Niepokalanego Serca mógł się później rozszerzyć obok nabożeństwa do Mego Serca...”⁽¹⁾ . Taka jest sekwencja objawień dotyczących poświęcenia Rosji. Przez następne lata siostra Łucja zabiegała o to, aby papież dokonał tego aktu.

Pierwszy akt poświęcenia miał miejsce 31 października 1942 roku, a więc w trzecim roku trwania II wojny światowej. Pius XII postanowił wypełnić orędzie fatimskie, ponieważ dostrzegł niebezpieczeństwo nie tylko ze strony narodowego socjalizmu, ale również sowieckiego komunizmu. Warto jednak w tym miejscu zaznaczyć, że współpracownicy namówili go, aby poświęcił Maryi cały świat, nie wypowiadając słowa „Rosja”. Takie stanowisko doradców papieża wynikało z oceny sytuacji geopolitycznej – Związek Radziecki w tamtym momencie był już sojusznikiem aliantów. Prawdopodobnie dlatego, że akt taki mógłby zostać źle odebrany, papież rzeczywiście postanowił dokonać poświęcenia Niepokalanemu Sercu Maryi całego świata. Po raz pierwszy zrobił to w przemówieniu radiowym, w którym wyraził także pragnienie, aby wszystkie episkopaty na świecie uczyniły to samo. 8 grudnia 1942 roku w uroczystość Niepokalanego Poczęcia papież ponowił ten akt tym razem ceremonialnie – w bazylice św. Piotra. Siostra Łucja pisała do Ojca Świętego, że poświęcenie zostanie przyjęte przez niebo, jeśli papież dokona go w łączności z biskupami z całego świata. W jednym z objawień Jezus powiedział jej, że akt Piusa XII nie był co prawda spełnieniem żądań fatimskich, jednak przyniesie cząstkowe łaski, czyli skrócenie działań wojennych.

Jan Paweł II po raz pierwszy dokonał aktu oddania świata Niepokalanemu Sercu Maryi rok po zamachu na swoje życie, czyli 13 maja 1982 roku. Zrobił to prawdopodobnie dlatego, że wiedział, iż zamach mógł być inspirowany przez rosyjskiego przywódcę w związku z zaangażowaniem papieża w politykę na rzecz obalenia zbrodniczego komunizmu. „Przed czterdziestu laty, a także w dziesięć lat później, Twój Sługa, papież Pius XII, mając przed oczyma bolesne doświadczenia rodziny ludzkiej, zawierzył i poświęcił Twemu Niepokalanemu Sercu cały świat, a zwłaszcza te narody, które stanowiły przedmiot Twej szczególnej miłości i troski”⁽²⁾  – zwracał się papież do Maryi w Fatimie, gdzie dokonał tej konsekracji. Akt ten ponowił następnie w czasie Synodu Biskupów w Watykanie 16 października 1983 roku oraz w uroczystość Zwiastowania Pańskiego podczas Mszy Świętej dla rodzin w roku 1984. Podobnie jak Pius XII zwrócił się do biskupów, którzy mieli dokonać aktu zawierzenia w swoich diecezjach w łączności z Ojcem Świętym. I tak się stało. Wielu z komentatorów wskazuje, że to właśnie to zawierzenie ocaliło świat od planowanej przez Moskwę na rok 1985 globalnej wojny atomowej. Potwierdzają to ujawnione dokumenty. Opowiadała o tym także siostra Łucja przed swoja śmiercią. Również w tym duchu interpretował upadek totalitarnego systemu sam Jan Paweł II. W kolejnym akcie zawierzenia Matce Bożej 13 maja 1991 roku w Fatimie dziękował Maryi za „niespodziewane przemiany, które przywróciły wiarę w przyszłość narodom nazbyt już długo pozostającym w ucisku i upokarzanym”⁽³⁾.