Chleb z nieba

Tym chlebem z nieba, jaki otrzymujemy od Ojca, jest „Ten, który z nieba zstępuje i daje życie światu”, czyli nasz Zbawiciel Jezus Chrystus.

Ale czy w codzienności towarzyszy nam pragnienie, by nasycić się prawdziwym chlebem życia, czy jednak bardziej zabiegamy o dobra doczesne? Czy i wobec nas Jezus może powtórzyć ze smutkiem słowa z dzisiejszej Ewangelii: „Szukacie Mnie, nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb do syta. Zabiegajcie nie o ten pokarm, który niszczeje, ale o ten, który trwa na życie wieczne”.

Niestety, czasem bywa tak, że zamiast pragnąć Boga z miłości do Niego samego, bardziej pragniemy Jego darów. Na modlitwie stajemy się interesowni. Szukamy zaspokojenia naszych oczekiwań. Chcemy, aby Bóg podporządkował się naszym planom, a zapominamy pytać jaka jest Jego wola. Bóg wysłuchuje wszystkich modlitw, ale Jego zadaniem nie jest spełnianie naszych zachcianek. Bóg pragnie naszego zbawienia, a wszystko inne ma temu służyć. Dlatego, kiedy Bóg zaprasza nas do większego zawierzenia, możemy nie odczuwać pociech duchowych. Te trudne doświadczenia, kiedy wydaje nam się, że Bóg nie wysłuchuje naszym modlitwy tak, jak byśmy chcieli, i nie odczuwamy Jego bliskości, mają w nas rodzić większą miłość do Niego samego oraz uwalniać nas od przywiązania do Jego darów.

Wydarzeniem, podczas którego możemy zostać nakarmieni prawdziwym chlebem życia jest Msza Święta. Eucharystia jest darem Ojca, darem który jest przedłużeniem daru Wcielenia. „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy kto w niego wierzy nie zginął, ale miał życie wieczne”. Życie, które otrzymujemy w Eucharystii, ma podstawę w Ojcu. Eucharystia pochodzi od Ojca. Ale jeszcze ważniejsze jest to, że prowadzi do Ojca. Doświadczamy tego bardzo wyraźnie w liturgii Mszy Świętej, gdzie wszystko jest ukierunkowane na Ojca. Modlitwa Eucharystyczna jest dialogiem, w którym Kościół napełniony Duchem Świętym przez Jezusa zwraca się do Ojca.

Zobaczenie Eucharystii w tym świetle powinno nas skłaniać ku pragnieniu, by w całkowitym posłuszeństwie ofiarować się Ojcu, jak Jezus. Wychodząc z Eucharystii, powinniśmy powtarzać za Jezusem: „Oto idę, aby pełnić wolę Twoją, Ojcze”.