Rozkręcają się

Za sukcesami na pewno stoi tytaniczna praca, jaką od lat wykonuje Czesław Lang. Pod wieloma względami perfekcjonista, człowiek zakochany w rowerze. To on sprawił, że kolarstwo szosowe, a także górskie – mają się coraz lepiej.

W jego ślady podążają dbający o rozwój tej dyscypliny na torze. Kolarstwo torowe może być wkrótce naszym głównym atutem podczas igrzysk olimpijskich. O tym marzą działacze i zawodnicy zapatrzeni w sukcesy Brytyjczyków. Bo to ich przykład staramy się w Polsce naśladować. Czerpać z niego, co się da, i dokładać polską siłę, pracowitość i odrobinę szaleństwa. Taki koktajl ma przynieść wkrótce wiele sukcesów. Zapowiedź tego mieliśmy podczas niedawnych mistrzostw świata w Hongkongu. Złoto Adriana Teklińskiego i brąz Wojciecha Pszczolarskiego to dorobek, który na kolana nie rzuca. Ale Polacy mają jeszcze czas.

Celem odmłodzonej kadry są igrzyska olimpijskie w Tokio. Tam biało-czerwoni mają liczyć się w walce o podium w kilku konkurencjach. Zmiany w szkoleniu, jakich dokonano w ostatnim czasie, mają sprawić, że te plany nie będą liczeniem na cud. Ma to być sukces wywalczony ciężką, metodyczną pracą. Taką pracę wykonali Brytyjczycy – i od igrzysk w 2008 r. w Pekinie są potęgą na torze. Ich dominacja jest bardzo wyraźna. Są najlepsi w sprincie oraz sprincie drużynowym i wyścigu drużynowym na dochodzenie. Jeśli z kogokolwiek mieliśmy brać przykład, to właśnie z nich. Bo wiedzą, jak zrobić sukces. Dla nich impulsem do rozwoju było przygotowanie reprezentacji do igrzysk w Londynie. A przy okazji zbudowali coś, co nie skończyło się od razu. Zbudowali fundamenty i dzięki nim nadal są bardzo mocni. Nieoficjalnie mówi się, że przez kilka lat ich program rozwoju kolarstwa torowego pochłonął około 200 mln funtów.

W Polsce takich pieniędzy nie ma, ale robi się wiele, by najlepszym nie zabrakło odpowiedniego wsparcia. Bo na torze, co często podkreśla Czesław Lang, pojawiają i rozwijają się talenty, z których później korzysta kolarstwo szosowe. Tor jest bazą dla innych. I dobrze, że w Polsce to zrozumieliśmy. Nasza młoda kadra dopiero się rozkręca. A jeśli przez najbliższe lata nie zwolni tempa, to w 2020 r. w Tokio będziemy mieli powody do dumy.