29 marca
piątek
Wiktoryna, Helmuta, Eustachego
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Triumf, który ocalił Europę. "Wezyr miał nie zaznać spokoju, dopóki Bazyliki św. Piotra nie przerobi na stajnie sułtana"

Ocena: 2.9
3171


Wiosną 1682 r. potężna armia zaczęła ze wszystkich stron imperium zmierzać do Belgradu, który wezyr wyznaczył jako miejsce koncentracji przed marszem na Wiedeń. W maju 1683 r. przybył tam również sułtan Mehmed IV, który przekazał wezyrowi słynny zielony sztandar Mahometa, najważniejszy symbol władzy i potęgi osmańskiej. Armia Kary Mustafy liczyła w sumie ok. 100 tys. żołnierzy. Wezyr był przekonany o zwycięstwie. Postanowił minąć pograniczne zamki kontrolowane przez Austriaków i ruszyć prosto na Wiedeń. Po klęsce jeden z tureckich kronikarzy krytykował jego strategię oraz niedostateczne przygotowanie wojska do oblężenia. W jego szeregach brakowało m.in. najcięższych armat i moździerzy oraz zaopatrzenia potrzebnego do prowadzenia długotrwałego oblężenia.

U progu wojny cała armia cesarska liczyła zaledwie 35 tys. żołnierzy. Od początku roku udało się ją rozbudować do blisko 80 tys. żołnierzy, ale wartość bojowa wielu oddziałów nie była najwyższa. Zaciąg prowadzono m.in. w Polsce i na Węgrzech. Szczególnie liczono na rozwój jazdy, zwłaszcza formacji huzarów, która mogła się przeciwstawić oddziałom tureckim. Już w lutym 1683 r. w Polsce organizowano dwa regimenty jazdy mające wesprzeć Habsburgów. Na czele jednego z nich stanął uzdolniony Hieronim Lubomirski. Cesarz liczył również na wsparcie państw niemieckich, głównie Bawarii, Hesji i Saksonii. Siły Cesarstwa miały więc stosunkowo duży potencjał, a ich dowódcy byli doświadczeni w wielu wojnach toczonych we wcześniejszych latach. 

Dowódcą całości sił cesarskich został szwagier Leopolda I, książę Karol Lotaryński, który dziesięć lat wcześniej z dużym powodzeniem walczył przeciwko Francji nad Renem. Jego armia była jednak rozdrobniona między wiele twierdz, które w założeniach miały opóźniać marsz armii muzułmańskiej.

Karol Lotaryński postanowił powstrzymać jej marsz nad rzeką Rabą w pobliżu twierdzy Jawaryn. Mimo że próba ta zakończyła się niepowodzeniem, Turcy ponieśli poważne straty. Kara Mustafa musiał również pozostawić pod murami twierdzy spore siły, aby jej obrońcy nie mogli działać na tyłach jego wojsk. Ponadto wsparł wojskowo powstańców węgierskich planujących atak na Bratysławę. Miastu pomocy udzieliły oddziały księcia Lotaryńskiego, który dał odpór powstańcom i bronił dostępu na Morawy. Tym samym armia turecka ruszając na Wiedeń, była znacznie słabsza niż w momencie wymarszu z Belgradu. Błędem Turków było także palenie wszystkich pozostawionych za sobą pól uprawnych i spichlerzy. Pod koniec oblężenia Wiednia brakowało im żywności, którą wcześniej lekkomyślnie niszczyli. Palono też budzące zadziwienie Turków miasteczka, bogate wsie oraz winnice. Oglądając je, kronikarze tureccy towarzyszący wyprawie dostrzegali ogromne zacofanie i ubóstwo własnego kraju.

14 lipca Turcy dotarli pod Wiedeń. Pod jego murami Kara Mustafa odwiedził miejsce, w którym stał namiot sułtana Sulejmana Wspaniałego, który próbował zdobyć miasto w 1529 r. 

W ręce Turków wpadły wszystkie cesarskie pałace wokół Wiednia. I wszystkie zostały spalone. Ich gospodarza nie było w Wiedniu już od tygodnia. Wraz z całym dworem oraz większością bogatych mieszczan wyjechał do Linzu. Pierwszego dnia oblężenia przed bramą do miasta przyjęto list od wezyra, w którym obiecywał mieszkańcom bezpieczeństwo, jeśli staną się wyznawcami Allaha. „Natomiast jeśli będziecie się sprzeciwiać i stawiać opór, wówczas z łaski Allaha najwyższego zamek Wiedeń zostanie potęgą padyszacha zdobyty i opanowany, a wtedy ani jednej osoby nie oszczędzi się i nie pożałuje” – nawoływał Kara Mustafa. Austriacy nie udzielili odpowiedzi i rozpoczęli ostrzał wojsk tureckich.
PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:
- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 29 marca

Wielki Piątek
Dla nas Chrystus stał się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 18, 1 – 19, 42
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter