Teoria masy krytycznej

Większość społeczna nie jest zabetonowana. Zmiany społeczne, jakie dokonały się w historii, są tego dowodem. Jednak opinia publiczna nie zmienia się sama z siebie. Klasyczny przykład to kampania na rzecz zniesienia niewolnictwa. Niewielka liczba była w stanie przekonać większość. Od pewnego czasu socjolodzy badają, jakie warunki muszą zostać stworzone, by mniejszość zmieniła normy społeczne uważane za niezmienne. Ostatnio podaje się jako przykład zmiany nastawienia do ról płci czy do palenia. Jest też faktem, że są takie mniejszości, którym nie udało się wprowadzić żadnej zmiany.

Badacze sformułowali teorię masy krytycznej, czyli tezę, jakie wymiary musi osiągnąć dysydencka mniejszość, aby wzrost jej opinii był nie do zatrzymania. Twierdzą oni, że potrzeba 25 proc.; nieco więcej, gdy opinia większości jest oparta na bardzo długiej tradycji. Masa krytyczna natomiast nie zależy od populacji. Jedna czwarta wystarczy niezależnie od tego, czy chodzi o tysiąc ludzi, czy o milion.

Czytaj dalej w e-wydaniu lub wydaniu papierowym
Idziemy nr 27 (665), 8 lipca 2018 r.
Artykuł w całości ukaże się na stronie po 18 lipca 2018 r.