Stu wspaniałych

Mają różne pasje, cele, osiągnięcia, profesje, problemy i hobby, ale łączy ich niepoprawny optymizm, ogromna siła i niesamowita waleczność. Otwarci, odważni i zdeterminowani, aby nie tylko omijać bariery, ale je likwidować – tak słusznie charakteryzują swoich bohaterów twórcy „Listy mocy”.

Album jest pierwszą w Polsce publikacją typu who is who prezentującą sylwetki stu wybranych Polek i Polaków z niepełnosprawnością. Wydało go Stowarzyszenie „Integracja”. Wybór postaci jest nieprzypadkowy, każda to gotowy materiał na książkę. To sto fantastycznych historii o tym, że z niepełnosprawnością można żyć, realizować się, być szczęśliwym, osiągać sukcesy, wzbijać się na wyżyny ludzkich możliwości, a nawet zmieniać świat. Nade wszystko zaś prezentowane osoby powodują, że zapomina się przy nich o słowie „niepełnosprawność”.

Są wśród nas

Znakomitym pomysłem jest zaszeregowanie bohaterów „Listy mocy” w kategoriach: sztuka, moda, sport, media, działalność gospodarcza i społeczna, polityka i prawo, instytucje państwowe edukacja, nowe technologie itd. Dzięki temu widzimy, że są wszędzie i osiągają to, co wszyscy inni.

Nie sposób wymienić ich wszystkich, choć na to zasługują. W polityce – jako posłowie, burmistrzowie, radni – sprawdzają się i reprezentują swoje środowisko m.in. „wózkowicze” Sławomir Piechota czy Marek Plura, walcząc o likwidację barier architektonicznych.

Podobnie skutecznie na rzecz osób głuchych działa niesłysząca od urodzenia Iwona Cichosz – tancerka, aktorka, Miss Świata Głuchych z 2016 r. Uczestnicząc w „Tańcu z gwiazdami” pokazała, że taniec jest dla każdego i że nie słysząc można nauczyć się mówić. Jest pierwszą w Polsce dyplomowaną głuchą tłumaczką języka migowego.

Mam nadzieję, że przyjdzie dzień, kiedy nikt, przedstawiając w mediach dziennikarza,
nie doda przymiotnika „niepełnosprawny” – mówi Wojciech Urban

Z kolei na rzecz niewidomych od lat działa Paweł Wdówik, z wykształcenia psycholog, pełnomocnik rektora UW ds. Osób Niepełnosprawnych. Sam niewidomy, jest prawdziwym człowiekiem renesansu – kocha muzykę, literaturę i... wędrówki wraz z żoną i czworgiem dzieci po Tatrach. Pasjonat radia; wiele osób pamięta prowadzoną przez niego przez kilkanaście lat najpierw w Radiu Józef, potem Radiu Plus Warszawa autorską audycję „Bądź zimny, bądź gorący”.

Któż nie zna działalności społecznej Janiny Ochojskiej, założycielki Polskiej Akcji Humanitarnej, czy Piotra Pawłowskiego, twórcy Fundacji „Integracja”, któremu osoby z niepełnosprawnościami zawdzięczają, być może, najwięcej? Kto nie pamięta wzruszenia i dumy z dwóch złotych medali paraolimpijskich z Londynu i Rio de Janeiro w skoku wzwyż Macieja Lepiaty? Ale to tylko przykłady. Wśród bohaterów „Listy mocy” znajdziemy rodzimych pionierów branży nowych technologii, naukowców, modelki, artystów itd.

Pokazują innym świat

Paulina Malinowska-Kowalczyk po studiach w Katedrze Iberystyki UW uczyła w gimnazjum języka hiszpańskiego i choć od 11. roku życia nie ma lewej ręki, nigdy nie porzuciła marzeń o dziennikarstwie sportowym. W 2003 r. jako rzecznik prasowy obchodów Europejskiego Roku Osób Niepełnosprawnych w Polsce rozpoczęła współpracę z TVP. Największym marzeniem, jakie żmudnie realizowała, była dla niej transmisja telewizyjna sportu paraolimpijskiego, co propagowała na wszelkie możliwe sposoby.

Igrzyska paraolimpijskie w Vancouver w 2010 r., na które zresztą pojechała za własne pieniądze, relacjonowała dla portalu Niepelnosprawni.pl. W zeszłym roku, w czasie igrzysk paraolimpijskich w Rio de Janeiro, przygotowywała już codzienne kroniki dla TVP. – W żadnej z nich nie padło słowo „niepełnosprawny”. I nikt tego nie zauważył. Liczyły się emocje, jakie wywołuje sport – mówi z nieukrywaną satysfakcją.

Podobne cele ma Wojciech Urban, dziś ceniony dziennikarz radiowej Jedynki. Urodził się z czterokończynowym dziecięcym porażeniem mózgowym, nigdy jednak nie odpuścił sobie ani kontaktów z innymi, ani nauki. Najpierw przez wiele lat uczestniczył w obozach Wspólnoty Apostolstwa Eucharystycznego i Fundacji „Dzieci Dzieciom”, a potem je współorganizował. W 1997 r. odebrał z rąk prezydenta Warszawy nagrodę dla najlepszego maturzysty roku. Ukończył filologię polską na Akademii Podlaskiej, a potem podyplomowo dziennikarstwo na UW. Przed mikrofonem, ze swoimi rozmówcami, zaczarowuje świat. I ma tę samą nadzieję, że „przyjdzie dzień, kiedy nikt, przedstawiając w mediach dziennikarza, nie doda przymiotnika »niepełnosprawny«”.