Starość jako powołanie

Franciszek nie skoncentrował się jednak wyłącznie na tym, by wnuki i młodzież poczuły się wezwane do obecności w życiu osób starszych. Konkretne zadania postawił także przed seniorami. Dlatego w orędziu apeluje: „Wsłuchajcie się dobrze: jakie jest nasze powołanie dziś, w naszym wieku? Strzeżenie korzeni, przekazywanie wiary młodym i zaopiekowanie się najmniejszymi. Nie zapominajcie o tym”.

Franciszek zapewnia także osoby starsze: „jesteś potrzebny do tworzenia, w braterstwie i przyjaźni społecznej, jutrzejszego świata: tego, w którym będziemy żyć – my, wspólnie z naszymi dziećmi i wnukami – kiedy ustanie burza [epidemii – przyp. RM]”. Wśród rozmaitych filarów, które – jak pisze papież – muszą dźwigać tę nową konstrukcję [jutrzejszego świata – przyp. RM], znajdują się trzy, które osoby starsze lepiej niż inni mogą pomóc wznieść. „Trzy filary: marzenia, pamięć i modlitwa. Bliskość Pana da siłę, także najbardziej kruchym spośród nas, aby wyruszyć w tę nową drogę: drogami marzeń, pamięci i modlitwy” – pisze Franciszek, ostrzegając przy tym i młode, i starsze pokolenie przed „zabijającym” zgorzknieniem serca, egoizmem i troską jedynie o siebie samego.

ŚWIAT WAS POTRZEBUJE

Bardzo podobny wydźwięk ma papieskie orędzie na tegoroczny, przypadający 24 lipca II Światowy Dzień Dziadków i Osób Starszych, obchodzony pod wskazującym na seniorów hasłem „Wydadzą owoc nawet i w starości” (Ps 92, 15). „Ma on na celu podkreślenie, że dziadkowie i osoby starsze są wartością i darem zarówno dla społeczeństwa, jak i dla wspólnot kościelnych” – czytamy w komunikacie watykańskiej Dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia.

W orędziu Franciszek nawiązuje do „kultury odrzucenia” starości, której zgodnie z normami dzisiejszego świata należy się bać, z którą lepiej unikać jakiegokolwiek kontaktu. Same zaś osoby starsze – jak pisze papież – z jednej strony kusi się, by „odpędzały starość”, ukrywając zmarszczki i udając, że wciąż są młode, a z drugiej strony wmawia się im, że nie mogą już robić nic innego, jak tylko żyć w rozczarowaniu, pogodzone z tym, że nie mają więcej „owoców do wydania”.

Ojciec Święty mocno przeciwstawia się takim pokusom, tłumacząc, że „długie życie – jak naucza Pismo Święte – jest błogosławieństwem, a ludzie starzy nie są wyrzutkami, od których należy się dystansować, lecz żywymi znakami życzliwości Boga, który obdarza życiem w obfitości”. A długie życie jest darem. „Starzenie się nie jest potępieniem, lecz błogosławieństwem!” – pisze Franciszek.

I znów Ojciec Święty w orędziu daje osobom starszym misję: poświęcać swój czas, uwagę, doświadczenie i zdolności, myśli i uczucia młodemu, zagubionemu w dzisiejszym świecie pokoleniu. Dlatego Franciszek prosi je, by „czuwać nad sobą i uczyć się przeżywać starość w sposób aktywny, także pod względem duchowym, pielęgnując nasze życie wewnętrzne poprzez wytrwałą lekturę słowa Bożego, codzienną modlitwę, regularne korzystanie z sakramentów i uczestnictwo w liturgii”.

Jednocześnie z relacją do Boga stawia papież zadanie pielęgnowania relacji seniorów z innymi: „przede wszystkim z rodziną, z dziećmi, z wnukami, którym powinniśmy okazywać naszą czułość pełną troski, a także z ludźmi ubogimi i cierpiącymi, którym powinniśmy być bliscy poprzez konkretną pomoc i modlitwę”. „Wszystko to pomoże nam, by nie czuć się jedynie widzami w teatrze świata i nie ograniczać się do przesiadywania na balkonie i stania w oknie” – zapewnia Franciszek. A pod koniec orędzia apeluje: „Drogie babcie i drodzy dziadkowie, drogie starsze kobiety i drodzy starsi mężczyźni, w tym naszym świecie jesteśmy wezwani, by być sprawcami rewolucji czułości!”.

PRZEWODNICY POKOLEŃ

Uszczegółowieniem i rozwinięciem tego wszystkiego, co Franciszek zawarł w swoich dwóch dotąd orędziach na Światowe Dni Dziadków i Osób Starszych, są wspomniane wyżej papieskie katechezy na temat starości. To poprzez nie papież podczas odbywających się co środę audiencji generalnych omawia m.in. poszczególne zadania dla osób starszych: „by starość nie była dla nich okresem bezużytecznym”, by być jak „oliwki zielone w domu Bożym” i błogosławieństwem dla tych, którzy żyją obok nich. By dzieląc się z młodymi ludźmi swoimi marzeniami, pamięcią, a przede wszystkim „wykorzystując najcenniejsze narzędzie, jakie mają i które jest najbardziej stosowne dla ich wieku: modlitwę”, stali się ich przewodnikami i powiernikami.

Ostatnim zaś akcentem przed świętowaniem 24 lipca II Światowego Dnia Dziadków i Osób Starszych jest przekazana za pośrednictwem Światowej Sieci Modlitwy intencja na lipiec, w której papież poleca całemu Kościołowi osoby starsze. I – jak za każdym razem – przekonuje: „dziadkowie i osoby starsze są chlebem, który karmi nasze życie, są ukrytą mądrością ludu, dlatego powinniśmy je celebrować, i po to ustanowiłem ten dzień. Módlmy się za osoby starsze, aby stały się nauczycielami czułości, aby ich doświadczenie i mądrość pomagały najmłodszym patrzeć w przyszłość z nadzieją i odpowiedzialnością”.