Roboty mogą pomagać dzieciom ze spektrum autyzmu w nauce umiejętności społecznych - oceniają naukowcy. W opublikowanym w tym tygodniu badaniu wskazują, że miesiąc zajęć z humanoidalnym robotem może znacząco polepszyć zdolności komunikacyjne u takich dzieci.
- Roboty są doskonałym rozwiązaniem. Potrafią być na tyle +ludzkie+ w swoim zachowaniu, że skłaniają nas do odpowiedzi, a jednocześnie są wciąż dostatecznie dalekie od człowieczeństwa, by nie spowodować ataku lęku społecznego - ocenia szef zespołu badawczego Brian Scassellati, związany z laboratorium robotyki Uniwersytetu Yale.
Pod jego przewodnictwem zespół przebadał jednak jedynie wycinki interakcji społecznych pomiędzy dziećmi i robotami, które miały miejsce zazwyczaj w bezpiecznym środowisku laboratoryjnym. Scassellati dostrzegł ograniczenia takiego rozwiązania i w swoim kolejnym eksperymencie postanowił poprosić o pomoc rodziny dwanaściorga dzieci ze spektrum autyzmu przejawiającym się w trudnościach komunikacyjnych. Dzieci w wieku od sześciu do dwunastu lat zostały wyposażone w specjalne środowisko komputerowe do instalacji w domu, w którego skład wchodził robot Jibo - humanoidalna maszyna wysokości kilkunastu centymetrów opracowana przez Massachusetts Institute of Technology (MIT).
Jibo odpowiada na komendy głosowe, może obracać swoje ciało i głowę o 360 stopni, a co najważniejsze zdaniem naukowców - posiada wyraźnie odróżnialną od reszty urządzenia twarz w kolorze czarnym, w której osadzona jest para mrugających oczu z lampek LED, zdolnych do wyrażania prostych emocji takich, jak smutek czy radość.
Uczestniczące w eksperymencie dzieci każdego dnia wchodziły w interakcje z Jibo przez 30 minut pod nadzorem swoich opiekunów. Podczas sesji grały wspólnie z robotem w gry na zlokalizowanym obok Jibo ekranie dotykowym - każda z nich wymagała komunikacji z maszyną, polegającej m.in. na wzajemnym odczytywaniu emocji, bądź zrozumieniu odczuć, jakie mogą towarzyszyć graczom na różnych etapach rozgrywki.
Jibo został zaprogramowany przez autorów eksperymentu tak, aby zachęcać dzieci do uczestnictwa w zabawie i jednocześnie dostosowywać poziom trudności gry do osiąganych przez nie wyników. Zdaniem naukowców, Jibo z sukcesem wytworzył w dzieciach uczestniczących w eksperymencie szereg umiejętności społecznych, głównie dzięki utrzymywaniu kontaktu wzrokowego, a także wymianę informacji o odczuwanych podczas zabawy emocjach. Sesje z robotem były każdorazowo rejestrowane za pomocą kamer wideo i mikrofonów, zadaniem opiekunów natomiast było odnotowanie wrażeń dzieci po zabawie, jak i wszelkich zmian zachodzących w sposobie wchodzenia w interakcje z innymi.
Po zakończeniu trwającego miesiąc eksperymentu, większość dzieci była w stanie sprawniej skupiać uwagę jednocześnie z drugą osobą na tej samej rzeczy, a także wykazywały większą chęć na kontakt wzrokowy z ludźmi i na komunikację werbalną.
Badacze podkreślają, że ich eksperyment to jedynie przyczynek do szerszych badań nad możliwym wykorzystaniem robotów do leczenia autyzmu, a w dziedzinie tej wciąż pozostaje ogrom pytań i problemów do rozwikłania. Zespół Scassellatiego zaznaczył, że do bardziej zaawansowanej terapii trwającej przez dłuższy okres niezbędne jest zastosowanie robotów bardziej skomplikowanych niż Jibo. Robot ten musiałby m.in. szybko przystosowywać się do ludzkich zachowań i umieć wchodzić w bardziej zaawansowane interakcje.
Inni eksperci zwracają uwagę na fakt, że efekty osiągnięte podczas sesji z robotem niekoniecznie utrzymają się u dziecka przez dłuższy czas. W badaniu przeprowadzonym po zakończeniu eksperymentu Scassellatiego wykazano, że rezultaty lekcji z udziałem Jibo zaczęły zanikać około miesiąc po przerwaniu sesji.
Spektrum autyzmu to skomplikowane zagadnienie neurologiczne, na którego występowanie mają wpływ zarówno czynniki genetyczne, jak i środowiskowe. Przejawy zaburzeń ze spektrum autyzmu różnią się indywidualnie, ale najczęściej obejmują różnego rodzaju problemy z komunikacją, na przykład - trudności w utrzymaniu kontaktu wzrokowego.
.jpg&w=624&h=543)
Co? Gdzie? Kiedy?
