Pomoc bezdomnym

W stolicy jest około 3 tys. osób bezdomnych, z czego połowa korzysta z ośrodków pomocowych. Te można podzielić na trzy kategorie. Pierwszą są ogrzewalnie. Nie ma tu łóżek, ale każdy potrzebujący może się schronić przed zimnem. Drugą stanowią noclegownie – w nich osoby bezdomne mogą spać, pod warunkiem że nie znajdują się pod wpływem alkoholu. Takimi miejscami są chociażby Noclegownia dla Bezdomnych Kobiet „Emaus”, prowadzona przez wspólnotę Chleb Życia przy ul. Stawki 27, czy Pensjonat Socjalny dla Bezdomnych Mężczyzn „Święty Łazarz” przy ul. Traktorzystów 26, prowadzony przez Kamiliańską Misję Pomocy Społecznej. Całą listę można znaleźć pod adresem https://wsparcie.um.warszawa.pl/pomoc-niskoprogowa.

Trzecią kategorią są schroniska. Poza noclegiem można tam skorzystać z indywidualnego programu wyjścia z bezdomności, wsparcia materialnego, tymczasowego zameldowania czy pomocy w znalezieniu pracy. Jednak żeby dostać miejsce w schronisku, wymagana jest decyzja ośrodka pomocy społecznej. Większość schronisk w Warszawie prowadzą zakony i instytucje związane z Kościołem. Są to m.in. Ośrodek Charytatywny „Tylko” przy ul. Żytniej 1a czy Schronisko „Przystań” przy ul. Wolskiej 172, prowadzone przez Caritas archidiecezji warszawskiej i dysponujące ponad 160 miejscami.

Pomocą bezdomnym zajmują się też kapucyni z klasztoru przy ul. Miodowej. Codziennie w jadłodajni jest tam przygotowywanych 300 litrów pożywnej zupy. Zapewniana jest też inna pomoc doraźna, zarówno duchowa, jak i medyczna. Rozdaje się odzież. To wszystko wymaga nakładu pracy. – Możliwe jest dzięki pracy wolontariuszy – mówi brat Szymon OMFCap. Codziennie grupa ok. 70 osób zbiera się, aby gotować, a następnie wydawać posiłki w krypcie kościoła.

Do Warszawy po trzech latach przerwy wróciła akcja „Trochę ciepła dla bezdomnego”, organizowana przez Caritas Polska we współpracy ze Strażą Miejską. Strażnicy dowożą osobom bezdomnym nieprzebywającym w ośrodkach ciepłą zupę oraz koce, śpiwory czy skarpety. – Oprócz jedzenia dajemy trochę ludzkiego ciepła w te zimne wieczory, kiedy mogą przychodzić do głowy destrukcyjne myśli – mówi Janusz Sukiennik, koordynator akcji. Chętni do pomocy mogą zainteresować się wolontariatem. Potrzeba rąk do pracy zarówno przy bezpośredniej pomocy, jak i przy prowadzeniu zbiórek pieniędzy czy materiałów.

Niesienie pomocy osobom w kryzysie bezdomności bywa trudne dla tych, którzy nie mają doświadczenia. Ludzie przebywający stale na ulicy, pozbawieni domu, zazwyczaj mają też inne problemy, np. natury psychicznej, często zmagają się z uzależnieniami. Nie wystarczy jednorazowa rada, potrzebują długotrwałego, systematycznego wsparcia.

Widząc osobę bezdomną w ciężkim stanie w jesienną czy zimową noc, należy zadzwonić po służby, np. Straż Miejską lub Policję, które skierują potrzebującego do punktu opieki. Jeśli chcemy pomóc, możemy też skierować osobę bezdomną do jednej z warszawskich jadłodajni lub do jedynej w stolicy ogrzewalni. W tych miejscach można dowiedzieć się o noclegowaniach, schroniskach i innych punktach pomocy.