Pamięć i marzenia

Innym wyzwaniem dla seniorów jest świat cyfrowy. Sporo już zrobiono w kierunku ograniczenia tzw. wykluczenia cyfrowego, wielu seniorów całkiem nieźle radzi sobie w internecie. Jednak nie ma się co łudzić: duża grupa starszych osób będzie do końca życia dokonywać wpłat na poczcie i załatwiać sprawy przy okienku w urzędzie, bo tak wolą albo obawiają się lub nie potrafią przez internet. Problem się pojawia, gdy samotna osoba jest na tyle schorowana, że nie jest w stanie pojechać do urzędu i stać w kolejkach albo gdy pewne formalności można załatwić wyłącznie przez internet. Pandemia jeszcze bardziej „popchnęła” nas w kierunku świata cyfrowego, powodując przeniesienie wielu działań w przestrzeń wirtualną. Z pomocą seniorom mogą wtedy przyjść wnuki czy inne młodsze osoby, które w internecie czują się jak ryby w wodzie. To jest jedno z pól do budowania solidarności międzypokoleniowej i wzajemnego zrozumienia.

DWUSTRONNY DAR

Dawniej dziadkowie, rodzice i dzieci mieszkali przeważnie razem lub blisko siebie, co ułatwiało wzajemne wsparcie. Obecnie już tak nie jest, młodzi wyjeżdżają do pracy do miast czy nawet za granicę, przeprowadzają się. Aczkolwiek dziadkowie, którzy są blisko, w momencie pojawienia się małych dzieci stanowią często nieocenioną pomoc. Natomiast pojęcie „senior” jest szerokie: co innego 60-latek, a co innego 80+. W pewnym wieku, gdy dziadkowie posuną się w latach, coraz gorzej się czują i potrzebują wsparcia, nadchodzi moment na poważną refleksję w rodzinie: w jaki sposób się nimi zająć, jak im najlepiej pomóc? Formy wsparcia mogą być różne – odwiedziny, zakupy, transport, opłacanie rachunków, wynajęcie opiekunki, choćby na parę godzin w ciągu dnia, a nawet zabranie babci czy dziadka do swojego domu. Nie każdy senior chce mieszkać w domu opieki, ale jeśli potrzebuje całodobowej pieczy, a rodzina nie jest w stanie jej zapewnić, to warto wybrać taką placówkę, która oferuje dobre warunki i jakieś formy rehabilitacji.

Oprócz własnych rodziców i krewnych warto też zainteresować się sąsiadami, zwłaszcza tymi samotnymi. Jeśli przez dłuższy czas nie widzimy danej osoby na klatce schodowej, może warto zapukać i zapytać, co się dzieje? Żeby się nie okazało, że staruszek sąsiad leży na podłodze od tygodnia i nikt o tym nie wie.

Istnieją również stowarzyszenia i lokalne inicjatywy wspierające seniorów. Wolontariusze zajmujący się osobami starszymi podkreślają, że nie tylko dają swój czas, wysiłek, ale też sami wiele otrzymują. Rozmowa z osobą, która tyle przeżyła i patrzy teraz na świat z innej perspektywy, z większym dystansem, jest niezwykle cennym doświadczeniem. Można by powiedzieć, że wolontariat senioralny to taka sytuacja win-win, jak mówią w biznesie, czyli obie strony zyskują.

BUDOWANIE PRZYSZŁOŚCI

Będąc w podeszłym wieku, Jan Paweł II pisał do takich jak on: „Wiara rozjaśnia (…) tajemnicę śmierci i opromienia swym światłem starość, która nie jest już postrzegana i przeżywana jako bierne oczekiwanie na moment unicestwienia, ale jako zapowiedź rychłego już osiągnięcia pełnej dojrzałości”. Często to właśnie seniorzy wypełniają kościoły i przekazują wiarę swoim wnukom. Są oni także zaangażowanymi parafianami.

Wracając do papieża Franciszka. W przesłaniu wideo do seniorów mówi on o tym, jakie jest powołanie seniorów: „Strzeżenie korzeni, przekazywanie wiary młodym i zaopiekowanie się najmłodszymi”. Papież widzi znaczenie seniorów właśnie dla przyszłości, dla budowania jutra drogami marzeń, pamięci i modlitwy. Powołując się na słowa proroka Joela: „starcy wasi będą śnili, a młodzieńcy wasi będą mieli widzenia”, Franciszek mówi: „Przyszłość świata znajduje się w tym przymierzu pomiędzy młodymi i starszymi. Kto, jeśli nie młodzi, może przyjąć marzenia starszych i nieść je dalej?”.

Bez pamięci nie ma korzeni, bez korzeni nie ma marzeń. Dlatego świat lepszego jutra, po pandemii, to świat solidarności między pokoleniami.