Jak zrealizować Bożą wolę w praktyce? Podczas bombardowań do schronu zabierały ze sobą tylko Ewangelię i szukały wskazówek w Słowie Bożym. Chiarę zachwyciły jedne z ostatnich słów Jezusa: „aby wszyscy stanowili jedno” i „cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, Mnieście uczynili”. Poczuła, że te słowa to testament pozostawiony całej ludzkości. Od tej pory wraz z towarzyszkami zaczęły pomagać rannym, ubogim, chorym, dzieciom. Zapraszały ich do domu. „I chociaż same nic nie mamy – pisała wtedy Chiara – niczego nam nie brakuje, ponieważ Ewangelia zapewnia: »Dajwacie, a będzie wam dane«. Dajemy, a powracają worki mąki, miód; nasz korytarz wypełniony jest paczkami. Ewangelia mówi nam: »Proście, a otrzymacie«. Prosimy. »Potrzebuję parę butów numer 42, dla Ciebie w biednym« – mówimy do Jezusa przed tabernakulum, a gdy wychodzimy z kościoła, pewna kobieta przekazuje nam… parę butów numer 42. Ewangelia nalega: »Szukajcie królestwa Bożego… a wszystko inne będzie wam przydane«. Staramy się, aby królował w nas Jezus i wszystko, czego potrzebujemy – przychodzi. Nie trzeba o nic się martwić. I to jest nasze stałe doświadczenie”.
Dzieją się cuda i realizują się wszystkie obietnice Ewangelii. Chiara i towarzyszki pragną żyć miłością, bo wiedzą, że Jezus pragnął, abyśmy się wzajemnie miłowali. Są gotowe oddać życie za siebie nawzajem. Wkrótce przyłącza się do nich coraz więcej młodych osób. Wszyscy przeżywają to samo doświadczenie. Ich nowym stylem życia jest miłość: w pracy, w rodzinie, w spotkaniu z obcymi, w każdej sytuacji. Stąd też nazwa Ruchu – od ognia miłości ewangelicznej (po włosku ogień to fuoco). W dwa miesiące po powstaniu Ruch liczy ponad pół tysiąca osób – każdego wieku, kategorii społecznej, płci i powołania. W 1962 r. Jan XXIII zatwierdza Ruch pod nazwą Dzieło Maryi.
JEDNOŚĆ I BRATERSTWO
Dziś, po latach, Ruch jest obecny na całym świecie, w 182 krajach, liczy 2 mln członków. Obejmuje nie tylko chrześcijan wielu Kościołów, ale i Żydów oraz osoby niereligijne. Jego celem jest tworzenie jedności rodziny ludzkiej. Drogą do jedności jest dialog we własnym Kościele, pomiędzy Kościołami, narodami, religiami i z niewierzącymi, aby na świecie wprowadzać miłość i braterstwo. Jedność promuje się także w środowisku polityków i ekonomistów. Wszystkie dziedziny życia mają być rozświetlone miłością. Na świecie istnieje ponad 20 miasteczek Ruchu takich jak Mariapoli Fiore. W Watykanie trwa proces beatyfikacyjny Chiary Lubich.
– Poszukiwałam sama i poszukiwaliśmy z mężem wspólnoty i pogłębienia życia chrześcijańskiego – mówi Maria Michniewicz. – Odkryliśmy charyzmat jedności, który Bóg podarował ludzkości przez Chiarę Lubich. Charyzmat, który jest życiem, codziennością, przeżywaniem każdej chwili w łączności z Bogiem. A nasza droga do Boga prowadzi przez brata, w którym widzę Jezusa, kocham jako pierwsza, jednoczę się we wszystkim do granicy grzechu. We wszystkich podziałach, rozłamach, kłótniach słyszę krzyk wołającego na krzyżu Jezusa: „Boże mój, Boże, czemuś mnie opuścił!”, i tam chcę zanieść miłość, aby zapanowała jedność.
JEZUS PODPOWIADA
Żona focolarina razem z osobami konsekrowanymi współtworzy wspólnotę focolare, gdzie normą wszystkich norm jest miłość wzajemna na miarę oddania życia na wzór Jezusa. Jest to życie z Jezusem pośrodku. Maria Michniewicz, żyjąc tym życiem mniej w sposób fizyczny, a częściej duchowy, wprowadza do wspólnoty życie rodziny. Żyje radami ewangelicznymi zgodnie ze swoim stanem małżeńskim.
– Moja codzienność – wyjaśnia – na pozór nie różni się od codzienności wielu osób, a jednak często zwykły dzień dobrze przeżywany nadaje chwilom tak wiele blasku, zapału i radości. Codzienna, zwykle poranna, Eucharystia rozpoczyna dany czas w nowym wymiarze: „albowiem beze Mnie nic uczynić nie możecie…”. Jezus w Eucharystii, a potem w Słowie Życia na każdy dzień podpowiada, jak kochać każdego napotkanego bliźniego: w rodzinie, we wspólnocie czy w dziecku z przedszkola. Odmawiam wiele aktów strzelistych podczas dnia, ofiarowuję trudności, przykrości, brak zrozumienia, osąd, ból – i wtedy wiem, że jestem jeszcze bardziej w Nim, Jezusie. Codziennie z Maryją idę duchowo przez życie Jezusa, odmawiając Różaniec, a rozważając Pismo Święte i pisma Chiary, uczę się życia charyzmatem jedności. Częste upadki powierzam Bożemu Miłosierdziu – i jak nas uczy Chiara, zawsze mogę zacząć na nowo… Takie życie jest niezwykle pociągające, daje Bożą radość, jakiej świat nie zna.
Co? Gdzie? Kiedy?
