Najważniejszy jest człowiek

Mszy Świętej w kościele seminaryjnym przy Krakowskim Przedmieściu przewodniczył bp Piotr Jarecki. Jubileusz zgromadził liczne grono wolontariuszy i pracowników organizacji.

– Trzydziestolecie, które świętujemy dzisiaj, to jedno pokolenie instytucjonalnej formy działalności charytatywnej. Ale taka działalność, w formie bardziej lub mniej intensywnej, prowadzona jest przecież od początku, czyli od ponad 200 lat istnienia naszego Kościoła diecezjalnego – mówił bp Jarecki. – A w Kościele powszechnym od ponad 2000 lat, ponieważ już od czasów apostolskich zwracano uwagę na pomoc potrzebującym, co było znakiem rozpoznawczym chrześcijan. Dzisiaj nie możemy zapomnieć o tej dłuższej perspektywie czasowej. Bogu dziękujemy za wszystkich, którzy tę misję rozumieją i włączają się w nią, szczególnie we wspólnotach parafialnych.

Biskup zauważył, że często zajmujemy się w życiu tym, co nieistotne, nie podejmując zasadniczych, głębokich problemów dotyczących kluczowych aspektów życia. – Jak często myślę o tym, co jest celem, sensem mojego życia? – pytał zgromadzonych. – Z jakich zasad mogę zrezygnować, a z których nigdy nie powinienem rezygnować? Czy przypadkiem nie ulegam temu, co nazywamy konsumpcjonizmem? Czy wiem, co jest pierwsze i czemu wszystko inne ma służyć? To są pytania, na które każdy z nas powinien sobie odpowiedzieć – przekonywał.

Odniósł się także do słów papieża Franciszka, że „jest dobrze nie czynić źle; ale jest źle nie czynić dobrze”. – Nieraz w naszym życiu ograniczamy się do tego, by nie popełnić zła. A powinniśmy także czynić dobro. Bardzo serdecznie chciałbym wam wszystkim podziękować, że to rozumiecie i dlatego włączacie się w czynienie dobra, poczynając od ludzi, którzy najbardziej tej pomocy potrzebują – zwrócił się do osób zaangażowanych w działalność Caritas.

Oficjalne podziękowania złożone zostały po Mszy Świętej na ręce 50 wolontariuszy działających w Parafialnych Zespołach Caritas oraz 50 pracowników Caritas Archidiecezji Warszawskiej. Specjalne podziękowania przyznano również Ośrodkowi Działalności Leczniczej w Błoniu, Ośrodkowi Działalności Leczniczej w Warszawie, osobom pracującym z bezdomnymi i pomagającymi dzieciom, w tym pracownikom Ambulansu Serca, a także Krystynie Majewskiej i Jadwidze Krajewskiej, które z warszawską Caritas związane są od początków jej formalnej działalności.

– Gdyby nie byłoby miłosierdzia, nie byłoby chrześcijaństwa – podkreślił ks. Zbigniew Zembrzuski, dyrektor Caritas Archidiecezji Warszawskiej. – To jest jedno i to samo. W służbie miłosierdzia nawet fundusze nie są najważniejsze, nawet dom, zakłady i szpitale nie są najważniejsze, chociaż są to środki niezbędne. Najważniejszy jest człowiek. Trzeba świadczyć swoim człowieczeństwem – sobą.

Współpracę w różnych projektach i programach ceni sobie ks. Marcin Iżycki, dyrektor Caritas Polska, która gratuluje, wspiera i życzy kolejnych lat działalności. A z okazji jubileuszu przekazała m.in. łóżka rehabilitacyjne w ramach funduszy uzyskanych z jednego procenta.

Barbara Czarnocka, wicedyrektor Caritas AW, przybliżyła sylwetki dyrektorów warszawskiej Caritas od 1989 r. Pierwszym z nich był nieżyjący już ks. Krzysztof Wojno. – To był czas odradzania się, szukania formuł, wyznaczania kierunków. Drugim dyrektorem został 34-letni wówczas ks. Mirosław Jaworski. To był czas ekspansji, rozszerzania się struktury i budowania nowych placówek – wspominała Barbara Czarnocka. – Obecny dyrektor, ks. Zbigniew Zembrzuski, dokonał zwrotu, stawiając na rozwój wewnętrzny i inwestując w jakość. A pięć lat temu dołączył do nas ks. Sławomir Opaliński, który podkreśla w naszej codziennej pracy aspekt duchowy i modlitewny.