Kard. Nycz: Henryk Wujec łączył i działał dla dobra wspólnego

Przed liturgią Zofia Romaszewska, doradca Prezydenta RP Andrzeja Dudy poinformowała o decyzji głowy państwa o pośmiertnym uhonorowaniu Henryka Wujca najwyższym polskim odznaczeniem – Orderem Orła Białego „w uznaniu znamienitych zasług dla Rzeczypospolitej Polskiej, za wybitne zasługi w działalności państwowej i publicznej”. Odznaczenie zostało przekazane rodzinie.

To, że jest nas dzisiaj tak wielu w tym wielkim kościele Bożej Opatrzności, mówi bardzo wiele o tym, którego dzisiaj na tym świecie żegnamy.  Przychodzimy na pogrzeb człowieka i chcemy przede wszystkim dziękować Panu Bogu za jego życie dla rodziny i życie dla ojczyzny, którego znakomitą część – prawie 60 lat – poświęcił, stając wszędzie tam, gdzie jest potrzeba pomocy człowiekowi; gdzie jest potrzeba działania dla dobra wspólnego

– mówił metropolita warszawski.

Wspominamy go jako człowieka prawego; człowieka, który łączył i żegnamy go jako człowieka dobrego. Tyle, ile o nim powiedziano w ostatnich dniach – z tego wszystkie te dwa słowa: prawość i dobroć – można usłyszeć i wyczytać w każdej wypowiedzi. I tak jak w każdym pogrzebie, prosimy miłosiernego Boga, aby przyjął jego gorliwe, dobre życie do Swojego Domu

– dodał kard. Nycz.

W homilii o. Tomasz Dostatni OP zachęcił do modlitwy w intencji Zmarłego „tak jak każdy potrafi”.

Kościół jest otwartą bramą, nie tylko tam na górze, ale i tutaj na ziemi. Dlatego przyszliśmy pożegnać Henia swoją modlitwą, obecnością. Przyszliśmy z bardzo różnych tradycji i bardzo środowisk: wierzący i niewierzący, chrześcijanie, Żydzi, Ukraińcy. Ci wszyscy, dla których Henio Wujec był bardzo bliski

– powiedział.

Dalej podkreślił, że Henryk Wujec „ przeszedł przez swoje niekrótkie przecież życie pięknie, odważnie i pozostawił ślad”.

My idziemy teraz jeszcze dalej jakąś chwilę, dłuższą albo krótszą, i poniesiemy ideały Henryka: każdy na miarę wrażliwości, czytania śladów, które inni, Henryk i jego żona Ludka, pozostawili

– dodał o. Dostatni.

Dominikanin wspominał też szeroko opozycyjne zasługi i doświadczenia śp. Henryka Wujca: w tym działalność w Komitecie Obrony Robotników i głodówkę w kościele św. Marcina w Warszawie oraz czas internowania, a w wolnej Polsce – przede wszystkim zaangażowanie w budowę społeczeństwa obywatelskiego.

Nazwał Zmarłego człowiekiem prostolinijnym i życzliwym wobec ludzi, ale i niepokornym, choć tylko wobec zła, jakie dostrzegał wokół siebie.

Kaznodzieja nawiązał też do słów innego opozycjonisty Jana Lityńskiego, który nazwał Henryka Wujca chrześcijaninem, który „ odczytywał Ewangelię nie w kategorii dogmatów, ale etycznego nakazu”. Zaznaczył, że Zmarły zawsze wspierał tych, którzy dążyli do wolności i dziś z pewnością byłby wśród młodych Białorusinów.

Przed Świątynią Opatrzności Bożej została wyłożona księga kondolencyjna. Rodzina poprosiła uczestników uroczystości pogrzebowych, żeby nie przynosili kwiatów, ale wsparli poszkodowanych w obywatelskich protestach na Białorusi.

Henryk Wujec zostanie pochowany w Alei Zasłużonych na warszawskich Powązkach Wojskowych.

Henryk Wujec zmarł 15 sierpnia w wieku 79 lat. Był działaczem opozycji demokratycznej w czasach PRL, członkiem Komitetu Obrony Robotników, działaczem „ Solidarności”. W 1976 r. współorganizował pomoc dla represjonowanych robotników fabryk w Ursusie i Radomiu. Po wybuchu stanu wojennego został internowany. Później kilkakrotnie trafiał jeszcze do więzienia. Brał udział w obradach Okrągłego Stołu. Zasiadał w Sejmie X, I, II i III kadencji. Pełnił także funkcję wiceministra rolnictwa w rządzie Jerzego BuzkA. W latach 2010–2015 był doradcą ds. społecznych prezydenta RP Bronisława Komorowskiego.

Był też przyjacielem wielu organizacji pozarządowych, m.in. wieloletnim członkiem KIK, następnie członkiem honorowym i członkiem Kapituły Nagrody „Pontifici-Budowniczemu Mostów”. W 2012 został powołany w skład Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej, a w 2013 w skład Rady Fundacji Auschwitz-Birkenau. W 2014 był współzałożycielem Komitetu Obywatelskiego Solidarności z Ukrainą.

W 2004 r. został odznaczony przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2006 r. prezydent Lech Kaczyński nadał mu Krzyż Komandorski z Gwiazdą tego orderu.

Publikujemy treść homilii:

Tekst homilii o. Tomasza Dostatniego OP podczas pogrzebu śp. Henryka Wujca | 24 sierpnia 2020

 Rok: 2020
Autor: o. Tomasz Dostatni OP

Stajemy dzisiaj wokół trumny Henryka Wujca, dla wielu po prostu Henia, tak chciał aby się do niego zwracać. Stajemy na mszy świętej, na eucharystii, która jest najpiękniejszą modlitwą za zmarłych. To starożytna tradycja. Msza – modlitwa za zmarłych. W „Wyznaniach” świętego Augustyna, tej jednej z najważniejszych książek chrześcijaństwa napisanej ponad 1600 lat temu, jest taki fragment, mówiący o odchodzeniu jego matki Moniki w Ostii nad morzem śródziemnym. Wokół jej łóżka zebrana jest cała rodzina, Augustyn, jego brat. Monika jest w letargu. Czasami się budzi i widzi płaczących i smutnych najbliższych. Padają wówczas jej słowa: nieważne, gdzie mnie pochowacie, nieważne, gdzie będzie mój grób. Ważne, abyście o mnie pamiętali przy mszy świętej. I my idąc za tą starożytną tradycją dziś modlimy się za zmarłego Henia Wujca. Tak jak każdy potrafi.